By Phivos Nicolaides
The distant journey to Buenos Aires, the capital of Argentina, was an enjoyable experience. Far away from Europe, it charged our imagination and created wonderful pictures full of beauty. The name Argentina comes from the Latin 'argentums' which means silver. It was used by the first Spanish conquerors (Conquistadores) from 1536 went travelling to the river Rio de la Plata (river of silver) and believing that the area was full of silver.
With impressing buildings of the 19th century (in various architectural styles), beautiful colonial buildings gives you the impression of a metropolis city which had lived historical moments of glory in the past. The «eternal city like water and air», as it is called by the famous Argentinian writer Jorge Luis Borches, is an elegant city, with lovely parks, beautiful old buildings, amazing neighbourhoods, beautiful and great natural beauty and endless and impressed streets. The roads are so large that the numbering of houses in some roads may even reach the thousands! The city is designed with parallel and vertical roads, so as to create building blocks. The Spaniards were those who started designing in this way the cities of the New World.
Buenos Aires is a cosmopolitan city, one of the most interesting and most prosperous cities in Latin America. It is the homeland of 3 million residents gathered in 48 districts (Barrios). Some of the most known suburbs are La Boca, San Telmo, Recoleta, Palermo, and Puerto Madero. Buenos Aires city was named in honor of Santa Maria de los Buenos Aires, the protector of sailos. Surrounded by endless extensive plains (pampa) the region was colonize in 1580. The «immovable river», crossing Buenos Aires, is used as a port for imports and exports from Europe. The two most important historical dates for the country is 25 May 1810 when the first national meeting of representatives was established and 9 July 1816 with the Declaration of Independence of the country with General Jose de San Martin, hero of national independence. Influenced by European culture, Buenos Aires is considered as the Europe of Latin America. The first glance of the buildings, roads and people I see, gives me the impression that I am in another European city. This picture however changes when I see old cars of a certain age circulating! 95% of the population is white mainly Spanish and Italian origin. It is not a coincidence that Argentians call their beautiful city as «Paris» of the South America.
Buenos Aires has its own character entirely, which makes it both beautiful and attractive. When the plane landed at the international airport ‘Ezeiza’ in the early hours I had a positive feeling because I had heard and read so much about Argentina, which for years made me desire this trip. I can still hear in my ears the well-known song «Don't cry for me Argentina»...
It is the month of July, but here in the southern hemisphere is the heart of winter. Its raining and cold weather makes one require heavy clothing. It is dawn and the city begins to wake up. The streets are filled cars and people. We are driving towards to our hotel, which is located in a central part of the city. The reception was warm and the first contact with the elegant, local (Portenios ie residents of the port) was a pleasant surprise for us.
The Argentinians are friendly and welcoming people but a bit more modest than us. Some of our Argentinian friends who had served with the United Nations peacekeeping force, come to see us at the hotel as soon as we arrived. We embraced (French style) and we sad down to remember old times. Elephteria a lady from Nicosia who had married an Argentinian was our translator.
Our Italian origin guide Luis Mendias began early the next morning work with us. Good morning, welcome to Buenos Aires he tells us with broken Greek and continues in Spanish. Welcome the country of Tango. What we see today, started from the beginning of 1500 with the first settlements of Spaniards. Today the city has a population of 13 million inhabitants, 1 / 3 of the population of the country. Key attractions We admire the beautiful old buildings of the 18th and 19th century and the modern glass skyscrapers that coexist in harmony. 
The historic square May (Plaza de Mayo) is the trademark of the city and not unfairly, it is our first stop. It was named in memory of the proclamation of independence of the country from Spain on 25 May 1810. It is a beautiful square, which is adorned by the Presidential Palace with the characteristic red colour (Casa Rosada). Here is the City Hall, the Cathedral strictly neoclassical style, with the tomb of the Argentine national hero Jose de San Martin, the imposing mansion of the National Bank of Argentina but also the historical building Cabildo with the parliament, the 18th century Headquarters of the first government of the country, and the historic mansion of Advisors of Spanish Deputy King. The avenue of July (Avenida de Julio) is the broadest avenue in the world. In the middle stands a huge obelisk - symbol of the city- 68 meters high which marks the center of the city and is a benchmark of many social events. It strongly reminds me of the similar obelisk located in Washington. We make a brief trip to Avenue Corientes the traditional culture center of the city, where we see bookshops, cinemas, cafes and restaurants. The square in San Pedro del Castillo with the Historical Museum is also very beautiful with banks cinemas, theatres, churches and museums.
We pass the San Martin Avenue with the Independence Square Parliament and the Palace of Justice. In the square, Plaza del Congresso, the Calle Corrientas - the way of theatres – we see the most brilliant theater «Colon», which dates back from 1908. It is located on Avenue Avenita this famous theatre, opera in Buenos Aires, is one of the best theaters in the world in terms of acoustic. This building is a true copy of Opera-Skala of Milan. We admire the decoration and architecture. It is considered one of the four best operas in the world.
The Recoleta cemetery
The aristocratic district Recoleta with mansions and palaces, surrounded by beautiful parks and large tree planted streets are full of great restaurants, bars, coffee shops and expensive apartments. But the Recoleta is more famous for its aristocratic cemetery (Cementerio de la Recoleta).
The cemetery is full of family tombs which are small or large works of art, made by expensive materials, and decorated with statues, works of artists insignia. The most important people passed through the political and social spheres, are buried here. Of course the tomb of Evita Peron attracts more tourists. Galerias Pasificas 
The striking neoclassical shopping mall Galarias Pacifico, is a major shopping centre which dominates the region. Only in Paris at galleries Lafagiet have I seen a similar decoration in the roof. It was a former railway station. Roads Lavall and Florida with the two promenades are a paradise for those who love shopping. Dancers, musicians, magicians, jugglers, statues imitators fill up the entertainment in the streets. Music and dance are an integral part of the culture of Argentinians. 
The entire district, the streets with their old street lanterns, paved and the old mansions, is an ideal backdrop for dozens of dancers who give outdoor performances. The center of San Telmo is the square Dorrego, which hosted the flea market with antiques and old objects, while around framed by elegant shops and cute coffee together young people of the city.
Area of the harbour
La Boca 
We knew that Argentinians are proud and dignified people. We observed this on several occasions. We haven’t met beggars in the streets, despite the poverty that plagues a large part of the people and the appalling living conditions. In the most deprived and poor neighbourhood of the city, Boca, two youngsters have asked us to make our portraits. Others were selling chewing gum and other small things.
Boca JuniorsIn the Boca neighbourhood is located the stadium of the Boka Juniors (Boca Juniors). As we know football represents another national product of the country. (legend football hero Diego Maradona. 
Το Μπουένος 'Αιρες είναι μια κοσμοπολίτικη πόλη, που σφύζει από ζωή, από τις πιο ενδιαφέρουσες και τις πιο πλούσιες πόλεις της Λατινικής Αμερικής. Είναι πατρίδα τριών εκατομμυρίων περήφανων κατοίκων που συγκεντρώνονται στις 48 συνοικίες της, τα Μπάριος (Barrios). Πιο γραφικές και γνωστές συνοικίες είναι η Λα Μπόκα, το Σαν Τέλμο, η Ρεκολέτα, το Παλέρμο, και το Πουέρτο Μαδέρο.
Η πόλης ονομάστηκε Buenos Aires προς τιμή της «Παναγία των καλών ανέμων» (Santa Maria de los Buenos Aires), προστάτιδας των ναυτικών. Περιτριγυρισμένη από ατέλειωτη πάμπα (εκτεταμένες πεδιάδες) η περιοχή αποικήθηκε το 1580. Ο «ακίνητος ποταμός», Ρίο ντε λα Πλάτα που διασχίζει το Μπουένος Άιρες, χρησιμοποιήθηκε ως λιμάνι για τις εισαγωγές και εξαγωγές από την Ευρώπη.
Οι δυο πιο σπουδαίες ιστορικές ημερομηνίες για τη χώρα είναι η 25 Μαΐου1810 όταν συγκροτήθηκε η πρώτη εθνική συνέλευση των αντιπροσώπων και η 9 Ιουλίου 1816 όταν έγινε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της χώρας με τον στρατηγό Jose de San Martin, ήρωα της εθνικής ανεξαρτησίας.
Έντονα επηρεασμένο από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, το Μπουένος Άιρες είναι η Ευρώπη της Λατινικής Αμερικής. Η πρώτη ματιά από τα κτίρια, τους δρόμους και τους ανθρώπους, μου δημιουργεί την αίσθηση ότι βρίσκομαι σε μια άλλη ευρωπαϊκή πόλη. Η εικόνα αυτή ‘χαλάει’ κάπως όταν βλέπω παλιά αυτοκίνητα μιας κάποιας εποχής! Το 95% του πληθυσμού είναι λευκοί κυρίως ισπανικής και ιταλικής καταγωγής. Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι οι Αργεντίνοι αποκαλούν την πανέμορφη και κοσμοπολίτικη πόλη τους, το «Παρίσι» της Νότιας Αμερικής ή το Παρίσι του Νότου. 
Το Μπουένος Άιρες έχει τον ολότελα δικό του χαρακτήρα, που το κάνει τόσο όμορφο και ελκυστικό. Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο διεθνές αεροδρόμιο Εζέιζα τις πρωινές ώρες, άθελά μου ένιωσα ένα ωραίο συναίσθημα. Είχα ακούσει και διαβάσει τόσα πολλά για την Αργεντινή, που από χρόνια λαχταρούσα αυτό το ταξίδι. Στ’ αυτιά μου αντιχούσε το γλυκό, γνωστό τραγούδι «Don’t cry for me Argentina»... 
Σημαντικότερα αξιοθέατα
Θαυμάζουμε τα παλιά ωραία κτίρια του 18ου και του 19ου αιώνα και τους γυάλινους σύγχρονους ουρανοξύστες που συνυπάρχουν σε αρμονία. Η ιστορική πλατεία του Μάη (Plaza de Mayo) αποτελεί το σημείο αναφοράς της πόλης και όχι άδικα, είναι ο πρώτος μας σταθμός. Πήρε το όνομά της σε ανάμνηση της διακήρυξης της ανεξαρτησίας της χώρας από την Ισπανία στις 25 Μαΐου 1810.
Pleasant surprise also offer us the willing sellers in shops, they know a few Greek words and use them with grace. Some of them confused us with tycoon Onasis! It is well known that Aristotle Onassis started his business from this place after the Asia Minor disaster in 1922. Here, moreover, left and its last breath, his daughter Christina. The fact that they know a little about Greece and Cyprus, fills us with joy.
In the market of Buenos Aires one finds everything. Whatever you buy is much cheaper than in Europe. The heart of Buenos Aires is Microcentro, which stretches south of Florida Avenue. Here, in the central pavement of the city, there are hundreds of shops. The high road pathway Florida (Florida street) is full of people and shops. Here you one can find mainly leather goods, clothing, shoes, art galleries, electrical goods etc.
The striking neoclassical shopping mall Galarias Pacifico, is a major shopping centre which dominates the region. Only in Paris at galleries Lafagiet have I seen a similar decoration in the roof. It was a former railway station. Roads Lavall and Florida with the two promenades are a paradise for those who love shopping. Dancers, musicians, magicians, jugglers, statues imitators fill up the entertainment in the streets. Music and dance are an integral part of the culture of Argentinians.
From San Telmo North of the Plaza de Mayo begins the old, cosmopolitan neighbourhood San Telmo, which is the home of Tango. One of the most beautiful areas of Buenos Aires with neoclassical buildings countless antique shops. The San Telmo today is the heart of the artistic life of the city, since most painters have their atelier.
The entire district, the streets with their old street lanterns, paved and the old mansions, is an ideal backdrop for dozens of dancers who give outdoor performances. The center of San Telmo is the square Dorrego, which hosted the flea market with antiques and old objects, while around framed by elegant shops and cute coffee together young people of the city. Occupation dog walker (passeaperro)
Dogs seem to enjoy many privileges in Buenos Aires. Nowhere else I saw the specially trained dog walkers (pasea perros), taking them for strolls. Usually they handle 15-20 dogs simultaneously.
Area of the harbour
At night in Buenos Aires is like another city. All the shops areing is locked up, except of course bars, restaurants, and other claps. The night walks completes the charm of the city. In the evening we went for a stroll to Puerto Madero, the port city. After 1990 the restoration and the building of Calatrava bridge the area is an attractive site full of restaurants and clubs.
In the restaurant we ordered the traditional stakes. Note that it is a fact that the Argentinian stakes are considered the most delicious in the world! We tried ‘mate’, the traditional drink and of course the wine.
In the restaurant we ordered the traditional stakes. Note that it is a fact that the Argentinian stakes are considered the most delicious in the world! We tried ‘mate’, the traditional drink and of course the wine.
La Boca
The core of Buenos Aires, founded in 1536 near the old port, was the neighbourhood of La Boca, which means «mouth», the entrance of the harbour. It was named after the first Italian immigrants living here. It is one of the most graphic and tourist districts of Buenos Aires, full of colorful metal houses. It is indeed something different to see vivid various colors with which they are the houses are painted. This tradition wants workers who lived here and worked at the port, to paint their houses with paint of boats which remained from boats. The «Caminito» is a known pathway, since there they organize outdoor exhibitions and artistic performances of Tango. La Boca is the most pictured neighbourhood of Buenos Aires.
We knew that Argentinians are proud and dignified people. We observed this on several occasions. We haven’t met beggars in the streets, despite the poverty that plagues a large part of the people and the appalling living conditions. In the most deprived and poor neighbourhood of the city, Boca, two youngsters have asked us to make our portraits. Others were selling chewing gum and other small things.Boca JuniorsIn the Boca neighbourhood is located the stadium of the Boka Juniors (Boca Juniors). As we know football represents another national product of the country. (legend football hero Diego Maradona.
Parks
Outside the city we visited the General San Martin Park with a great variety of trees pond, interesting sculptures such as Los Caaballitos de Marly and source called De Los Continentes.
The trip to Buenos Aires is now engraved in our hearts. We almost cried when leaving, having in mind the song ‘Don't cry for Argentina’!
Phivos Nicolaides
The trip to Buenos Aires is now engraved in our hearts. We almost cried when leaving, having in mind the song ‘Don't cry for Argentina’!
Phivos Nicolaides
Translated by Michalis Hadjilyras
Μπουένος Άιρες γεμάτο ρομαντισμό
Του Φοίβου Νικολαΐδη
Το μακρινό ταξίδι στο Μπουένος Άιρες, την πρωτεύουσα της Αργεντινής, ήταν μια απολαυστική εμπειρία. Αρκετά μακριά από την Ευρώπη, φόρτισε τη φαντασία με όμορφες εικόνες γεμάτες ρομαντισμό. Το όνομα Αργεντινή προέρχεται από το λατινικό ‘argentums’ που σημαίνει ασήμι. Το χρησιμοποίησαν οι πρώτοι Ισπανοί κονκισταδόρ (κατακτητές) που από το 1536 ταξίδευαν στον ποταμό Rio de la Plata (ποτάμι του ασημιού) και πίστεψαν ότι η περιοχή ήταν γεμάτη ασήμι.
Το μακρινό ταξίδι στο Μπουένος Άιρες, την πρωτεύουσα της Αργεντινής, ήταν μια απολαυστική εμπειρία. Αρκετά μακριά από την Ευρώπη, φόρτισε τη φαντασία με όμορφες εικόνες γεμάτες ρομαντισμό. Το όνομα Αργεντινή προέρχεται από το λατινικό ‘argentums’ που σημαίνει ασήμι. Το χρησιμοποίησαν οι πρώτοι Ισπανοί κονκισταδόρ (κατακτητές) που από το 1536 ταξίδευαν στον ποταμό Rio de la Plata (ποτάμι του ασημιού) και πίστεψαν ότι η περιοχή ήταν γεμάτη ασήμι.
Με επιβλητικά κτίρια του 19ου αιώνα (σε διάφορα αρχιτεκτονικά στυλ)και ωραία αποικιακά κτίσματα που δίνουν την αίσθηση πάλαι ποτέ της μητρόπολης, που έζησε ιστορικές στιγμές μεγαλείου. Η «αιώνια πόλη όπως το νερό και ο αέρας», όπως χαρακτηριστικά την αποκαλεί ο διάσημος Αργεντίνος συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες, είναι μια κομψή πόλη, με υπέροχα πάρκα, όμορφα παλιά κτίρια, καταπληκτικές γειτονιές, ωραία φυσική ομορφιά και μεγάλους, ατελείωτους δρόμους, που εντυπωσιάζουν.
Οι δρόμοι είναι τόσο μεγάλοι που η αρίθμηση των σπιτιών σε ορισμένες οδούς μπορεί να φτάσει ακόμη και τις χιλιάδες! Η πόλη είναι ρυμοτομημένη με παράλληλους και κάθετους δρόμους, έτσι, που να δημιουργούνται οικοδομικά τετράγωνα. Οι Ισπανοί ήταν αυτοί που άρχισαν να σχεδιάζουν έτσι τις πόλεις του Νέου Κόσμου.
Το Μπουένος 'Αιρες είναι μια κοσμοπολίτικη πόλη, που σφύζει από ζωή, από τις πιο ενδιαφέρουσες και τις πιο πλούσιες πόλεις της Λατινικής Αμερικής. Είναι πατρίδα τριών εκατομμυρίων περήφανων κατοίκων που συγκεντρώνονται στις 48 συνοικίες της, τα Μπάριος (Barrios). Πιο γραφικές και γνωστές συνοικίες είναι η Λα Μπόκα, το Σαν Τέλμο, η Ρεκολέτα, το Παλέρμο, και το Πουέρτο Μαδέρο.
Η πόλης ονομάστηκε Buenos Aires προς τιμή της «Παναγία των καλών ανέμων» (Santa Maria de los Buenos Aires), προστάτιδας των ναυτικών. Περιτριγυρισμένη από ατέλειωτη πάμπα (εκτεταμένες πεδιάδες) η περιοχή αποικήθηκε το 1580. Ο «ακίνητος ποταμός», Ρίο ντε λα Πλάτα που διασχίζει το Μπουένος Άιρες, χρησιμοποιήθηκε ως λιμάνι για τις εισαγωγές και εξαγωγές από την Ευρώπη.
Οι δυο πιο σπουδαίες ιστορικές ημερομηνίες για τη χώρα είναι η 25 Μαΐου1810 όταν συγκροτήθηκε η πρώτη εθνική συνέλευση των αντιπροσώπων και η 9 Ιουλίου 1816 όταν έγινε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της χώρας με τον στρατηγό Jose de San Martin, ήρωα της εθνικής ανεξαρτησίας.
Έντονα επηρεασμένο από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, το Μπουένος Άιρες είναι η Ευρώπη της Λατινικής Αμερικής. Η πρώτη ματιά από τα κτίρια, τους δρόμους και τους ανθρώπους, μου δημιουργεί την αίσθηση ότι βρίσκομαι σε μια άλλη ευρωπαϊκή πόλη. Η εικόνα αυτή ‘χαλάει’ κάπως όταν βλέπω παλιά αυτοκίνητα μιας κάποιας εποχής! Το 95% του πληθυσμού είναι λευκοί κυρίως ισπανικής και ιταλικής καταγωγής. Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι οι Αργεντίνοι αποκαλούν την πανέμορφη και κοσμοπολίτικη πόλη τους, το «Παρίσι» της Νότιας Αμερικής ή το Παρίσι του Νότου.
Το Μπουένος Άιρες έχει τον ολότελα δικό του χαρακτήρα, που το κάνει τόσο όμορφο και ελκυστικό. Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο διεθνές αεροδρόμιο Εζέιζα τις πρωινές ώρες, άθελά μου ένιωσα ένα ωραίο συναίσθημα. Είχα ακούσει και διαβάσει τόσα πολλά για την Αργεντινή, που από χρόνια λαχταρούσα αυτό το ταξίδι. Στ’ αυτιά μου αντιχούσε το γλυκό, γνωστό τραγούδι «Don’t cry for me Argentina»...Είναι Ιούλιος μήνας, αλλά εδώ στο νότιο ημισφαίριο είναι η καρδιά του Χειμώνα. Ψιλοβρέχει και το κρύο επιβάλλει γερό ντύσιμο. Είναι χαράματα και η πόλη άρχισε να ξυπνά. Οι δρόμοι γεμίζουν αυτοκίνητα και ανθρώπους. Κατευθυνόμαστε αμέσως στο ξενοδοχείο μας, που βρίσκεται σε κεντρική τοποθεσία της πόλης. Η υποδοχή ήταν θερμή και η πρώτη επαφή με τους κομψούς Πορτένιος (οι κάτοικοι δηλαδή του λιμανιού) έτσι αποκαλούνται οι κάτοικοι του κέντρου του Mπουένος ‘Aιρες, ήταν για μας ευχάριστη έκπληξη.
Οι Αργεντίνοι είναι φιλικοί και ανοιχτόκαρδοι. Μιλούν άνετα, αλλά είναι λίγο πιο συγκρατημένοι από εμάς. Μερικοί φίλοι μας Αργεντίνοι που υπηρετούσαν κάποτε στην ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών, έτρεξαν από την πρώτη κιόλας μέρα στο ξενοδοχείο να μας προϋπαντήσουν. Φιληθήκαμε σταυρωτά, όπως το συνηθίζουν και καθίσαμε με τις ώρες στο κουβεντολόι για να διαπιστώνουμε κάθε τόσο, πόσο μικρός είναι αυτός ο ντουνιάς! Η Ελευθερία από τη Λευκωσία παντρεμένη στην Αργεντινή μας έκανε την μεταφράστρια, αφού έμαθε μια χαρά τα Ισπανικά.
Ο ιταλικής καταγωγής ξεναγό μας Λούης Μεντίας άρχισε κιόλας την άλλη μέρα το πρωί δουλειά μαζί μας. Καλημέρα, καλώς ήρθατε στο Mπουένος Άιρες μας λέει με σπασμένα Ελληνικά και συνεχίζει στα Ισπανικά. Καλώς ήρθατε στην πατρίδα του Tανγκό. Αυτό που βλέπετε σήμερα, ξεκίνησε από τις αρχές του 1500 με τους πρώτους εποικισμούς των Ισπανών. Σήμερα η πόλη έχει πληθυσμό 22 εκατομμύρια κατοίκους, το 1/3 περίπου του πληθυσμού της χώρας.
Σημαντικότερα αξιοθέατα
Θαυμάζουμε τα παλιά ωραία κτίρια του 18ου και του 19ου αιώνα και τους γυάλινους σύγχρονους ουρανοξύστες που συνυπάρχουν σε αρμονία. Η ιστορική πλατεία του Μάη (Plaza de Mayo) αποτελεί το σημείο αναφοράς της πόλης και όχι άδικα, είναι ο πρώτος μας σταθμός. Πήρε το όνομά της σε ανάμνηση της διακήρυξης της ανεξαρτησίας της χώρας από την Ισπανία στις 25 Μαΐου 1810.
Είναι μια πανέμορφη πλατεία που τη κοσμεί το Προεδρικό Mέγαρο με το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα (Casa Rosada). Εδώ βρίσκεται το Δημαρχείο, ο Καθεδρικός Ναός σε αυστηρό νεοκλασικό στυλ, με τον τάφο του εθνικού ήρωα της Αργεντινής Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν, το επιβλητικό μέγαρο της εθνικής Τράπεζας της Αργεντινής αλλά και το ιστορικό κτίριο Καμπίλτο (Cabildo) με το κοινοβούλιο, του 18ου αιώνα έδρα της πρώτης κυβέρνησης της χώρας καθώς και το ιστορικό αρχοντικό των Συμβούλων του Ισπανού αντιβασιλέως.
Η λεωφόρος του Ιούλη (Avenida de Julio) είναι η πιο πλατιά λεωφόρος στον πλανήτη. Στο μέσο υψώνεται ένας τεράστιος οβελίσκος -σύμβολο της πόλης- ύψους 68 μέτρων που σηματοδοτεί το κέντρο της πόλης και είναι σημείο αναφοράς πολλών εκδηλώσεων. Θυμίζει έντονα τον παρόμοιο οβελίσκο που βρίσκεται στην Ουάσιγκτον.
Κάνουμε μια σύντομη βόλτα στη λεωφόρο Κοριέντες παραδοσιακά το κέντρο της κουλτούρας της πόλης, που είναι γεμάτη βιβλιοπωλεία, καφέ, κινηματογράφους και εστιατόρια. Η πλατεία San Pedro del Castillo με το Ιστορικό Μουσείο είναι κι αυτή πανέμορφη με τις τράπεζες τα σινεμά, τα θέατρα, τις εκκλησίες και τα μουσεία. Περνούμε από την λεωφόρο San Martin με την Πλατεία της Ανεξαρτησίας, το Κοινοβούλιο και το Palace of Justice.
Κοντά στην πλατεία Plaza del Congresso, στον δρόμος των θεάτρων ορθώνεται επιβλητικά η όπερα του Μπουένος Άιρες, το περίφημο θέατρο «Κολόν» (Colon), το οποίο χρονολογείται από το 1908, πιστή αντιγραφή, της Σκάλας του Mιλάνου. Βρίσκεται επί της λεωφόρου Αβενίτα και θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα θέατρα στον κόσμο από απόψεως ηχητικής. Θαυμάζουμε τον διάκοσμο και την αρχιτεκτονική του.
Το νεκροταφείο της Ρεκολέτα
Η αριστοκρατική συνοικία Ρεκολέτα (Recoleta) με τις επαύλεις και τα ανάκτορα, που περιβάλλονται από όμορφα πάρκα και μεγάλους δεντροφυτεμένους δρόμους είναι γεμάτη καταπληκτικά εστιατόρια, καφετερίες, μπαράκια και πανάκριβα διαμερίσματα.
Όμως, η Ρεκολέτα είναι περισσότερο διάσημη για το αριστοκρατικό κοιμητήριο της (Cementerio de la Recoleta). Οι οικογενειακοί τάφοι είναι μικρά ή μεγάλα έργα τέχνης, κατασκευασμένα από εκλεκτά υλικά, και διακοσμημένοι με αγάλματα, έργα γνωστών καλλιτεχνών.
Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι που πέρασαν από την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου, είναι θαμμένοι εδώ. Φυσικά, ο τάφος της Eβίτα Περόν συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους τουρίστες.
Galerias Pasificas
Το εντυπωσιακό νεοκλασικό εμπορικό κέντρο Galarias Pacifico, που ήταν πρώην σιδηροδρομικός σταθμός, δεσπόζει της περιοχής και δίκαια συγκεντρώνει το ενδιαφέρον. Μόνο στα πολυκαταστήματα Λαφαγιέτ στο Παρίσι είδα παρόμοια διακόσμηση του κτιρίου ειδικά στην οροφή.
Οι δρόμοι Λαβάλλ και Φλώριδα (Lavalle and Florida) πεζόδρομοι και οι δυο είναι παράδεισος για αυτούς που αγαπούν τα ψώνια. Υπαίθριοι χορευτές, μουσικοί, αυτοί που κάνουν τα αγάλματα, μάγοι, ταχυδακτυλουργοί και άλλου είδους ψυχαγωγοί γεμίζουν τους δρόμους. Η μουσική και ο χορός είναι αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας των Αργεντίνων.
Το Σαν Τέλμο είναι η καρδιά της καλλιτεχνικής ζωής της πόλης. Οι περισσότεροι ζωγράφοι έχουν τα ατελιέ τους εδώ. Η συνοικία με τα δρομάκια με τους παλιούς φανοστάτες, τα πλακόστρωτα και τα παλιά αρχοντικά, αποτελεί ιδανικό σκηνικό για τους δεκάδες χορευτές που δίνουν υπαίθριες παραστάσεις.
Κέντρο του Σαν Τέλμο είναι η πλατεία Dorrego, όπου φιλοξενείται η υπαίθρια αγορά με παλιά αντικείμενα και αντίκες, ενώ τριγύρω πλαισιώνεται από κομψά καταστήματα και χαριτωμένα καφέ που ελκύουν τους νέους της πόλης.
Επάγγελμα περιπατητής σκύλων (passeaperro)
Οι σκύλοι φαίνεται να απολαμβάνουν αρκετές ανέσεις στο Μπουένος Άιρες. Πουθενά αλλού δεν συνάντησα τους ειδικά εκπαιδευμένους περιπατητές σκύλων (passeaperros). Νεαροί, συνήθως φοιτητές αναλαμβάνουν τις βόλτες 15-20 σκύλων ταυτόχρονα. Οι φοιτητές βγάζουν μ’ αυτό τον τρόπο το χαρτζιλίκι τους. Ας μη νομισθεί όμως ότι αυτό είναι εύκολη δουλειά.
Η λεωφόρος του Ιούλη (Avenida de Julio) είναι η πιο πλατιά λεωφόρος στον πλανήτη. Στο μέσο υψώνεται ένας τεράστιος οβελίσκος -σύμβολο της πόλης- ύψους 68 μέτρων που σηματοδοτεί το κέντρο της πόλης και είναι σημείο αναφοράς πολλών εκδηλώσεων. Θυμίζει έντονα τον παρόμοιο οβελίσκο που βρίσκεται στην Ουάσιγκτον.
Κάνουμε μια σύντομη βόλτα στη λεωφόρο Κοριέντες παραδοσιακά το κέντρο της κουλτούρας της πόλης, που είναι γεμάτη βιβλιοπωλεία, καφέ, κινηματογράφους και εστιατόρια. Η πλατεία San Pedro del Castillo με το Ιστορικό Μουσείο είναι κι αυτή πανέμορφη με τις τράπεζες τα σινεμά, τα θέατρα, τις εκκλησίες και τα μουσεία. Περνούμε από την λεωφόρο San Martin με την Πλατεία της Ανεξαρτησίας, το Κοινοβούλιο και το Palace of Justice.
Κοντά στην πλατεία Plaza del Congresso, στον δρόμος των θεάτρων ορθώνεται επιβλητικά η όπερα του Μπουένος Άιρες, το περίφημο θέατρο «Κολόν» (Colon), το οποίο χρονολογείται από το 1908, πιστή αντιγραφή, της Σκάλας του Mιλάνου. Βρίσκεται επί της λεωφόρου Αβενίτα και θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα θέατρα στον κόσμο από απόψεως ηχητικής. Θαυμάζουμε τον διάκοσμο και την αρχιτεκτονική του.
Το νεκροταφείο της Ρεκολέτα
Η αριστοκρατική συνοικία Ρεκολέτα (Recoleta) με τις επαύλεις και τα ανάκτορα, που περιβάλλονται από όμορφα πάρκα και μεγάλους δεντροφυτεμένους δρόμους είναι γεμάτη καταπληκτικά εστιατόρια, καφετερίες, μπαράκια και πανάκριβα διαμερίσματα.
Όμως, η Ρεκολέτα είναι περισσότερο διάσημη για το αριστοκρατικό κοιμητήριο της (Cementerio de la Recoleta). Οι οικογενειακοί τάφοι είναι μικρά ή μεγάλα έργα τέχνης, κατασκευασμένα από εκλεκτά υλικά, και διακοσμημένοι με αγάλματα, έργα γνωστών καλλιτεχνών.
Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι που πέρασαν από την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου, είναι θαμμένοι εδώ. Φυσικά, ο τάφος της Eβίτα Περόν συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους τουρίστες.
Galerias Pasificas
Ευχάριστη έκπληξη, μας κάνουν οι πρόθυμοι πωλητές στα μαγαζιά, που γνωρίζουν μερικές ελληνικές λέξεις και τις χρησιμοποιούν με χάρη. Κάποιοι μας συγχύζουν και μας παίρνουν για Ωνάσηδες! Είναι γνωστό πως ο Αριστοτέλης Ωνάσης ξεκίνησε τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες από αυτό ακριβώς το μέρος, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Εδώ, εξ’ άλλου άφησε και την τελευταία της πνοή, η κόρη του Χριστίνα. Το ότι γνωρίζουν έστω και λίγα πράγματα για την Ελλάδα και την Κύπρο, μας γεμίζει χαρά. Στην αγορά του Μπουένος Άιρες υπάρχουν τα πάντα. Ό,τι αγοράσεις είναι πιο φθηνό από ό,τι στην Ελλάδα ή την Κύπρο.
Η καρδιά του Μπουένος Αϊρες χτυπά στο Microcentro, που απλώνεται νότια της λεωφόρου Φλώριδα (Avenida Florida. Ο μεγάλος πεζόδρομος της είναι γεμάτος μαγαζιά και κόσμο. Εδώ, μπορείς να βρεις κυρίως δερμάτινα είδη, ρουχισμό, παπούτσια, έργα τέχνης, ηλεκτρικά είδη και άλλα.
Η καρδιά του Μπουένος Αϊρες χτυπά στο Microcentro, που απλώνεται νότια της λεωφόρου Φλώριδα (Avenida Florida. Ο μεγάλος πεζόδρομος της είναι γεμάτος μαγαζιά και κόσμο. Εδώ, μπορείς να βρεις κυρίως δερμάτινα είδη, ρουχισμό, παπούτσια, έργα τέχνης, ηλεκτρικά είδη και άλλα.
Το εντυπωσιακό νεοκλασικό εμπορικό κέντρο Galarias Pacifico, που ήταν πρώην σιδηροδρομικός σταθμός, δεσπόζει της περιοχής και δίκαια συγκεντρώνει το ενδιαφέρον. Μόνο στα πολυκαταστήματα Λαφαγιέτ στο Παρίσι είδα παρόμοια διακόσμηση του κτιρίου ειδικά στην οροφή.
Οι δρόμοι Λαβάλλ και Φλώριδα (Lavalle and Florida) πεζόδρομοι και οι δυο είναι παράδεισος για αυτούς που αγαπούν τα ψώνια. Υπαίθριοι χορευτές, μουσικοί, αυτοί που κάνουν τα αγάλματα, μάγοι, ταχυδακτυλουργοί και άλλου είδους ψυχαγωγοί γεμίζουν τους δρόμους. Η μουσική και ο χορός είναι αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας των Αργεντίνων.
Από το Σαν Τέλμο
Βόρεια της Plaza de Mayo αρχίζει το Σαν Τέλμο (San Telmo), πατρίδα του τανγκό, παλιά, κοσμοπολίτικη γειτονιά., μια από τις πιο όμορφες περιοχές του Μπουένος Άιρες με νεοκλασικά κτίρια αμέτρητες αντικερί.
Βόρεια της Plaza de Mayo αρχίζει το Σαν Τέλμο (San Telmo), πατρίδα του τανγκό, παλιά, κοσμοπολίτικη γειτονιά., μια από τις πιο όμορφες περιοχές του Μπουένος Άιρες με νεοκλασικά κτίρια αμέτρητες αντικερί.
Το Σαν Τέλμο είναι η καρδιά της καλλιτεχνικής ζωής της πόλης. Οι περισσότεροι ζωγράφοι έχουν τα ατελιέ τους εδώ. Η συνοικία με τα δρομάκια με τους παλιούς φανοστάτες, τα πλακόστρωτα και τα παλιά αρχοντικά, αποτελεί ιδανικό σκηνικό για τους δεκάδες χορευτές που δίνουν υπαίθριες παραστάσεις.
Κέντρο του Σαν Τέλμο είναι η πλατεία Dorrego, όπου φιλοξενείται η υπαίθρια αγορά με παλιά αντικείμενα και αντίκες, ενώ τριγύρω πλαισιώνεται από κομψά καταστήματα και χαριτωμένα καφέ που ελκύουν τους νέους της πόλης.
Επάγγελμα περιπατητής σκύλων (passeaperro)
Οι σκύλοι φαίνεται να απολαμβάνουν αρκετές ανέσεις στο Μπουένος Άιρες. Πουθενά αλλού δεν συνάντησα τους ειδικά εκπαιδευμένους περιπατητές σκύλων (passeaperros). Νεαροί, συνήθως φοιτητές αναλαμβάνουν τις βόλτες 15-20 σκύλων ταυτόχρονα. Οι φοιτητές βγάζουν μ’ αυτό τον τρόπο το χαρτζιλίκι τους. Ας μη νομισθεί όμως ότι αυτό είναι εύκολη δουλειά.
Περιοχή του λιμανιού
Τη νύχτα το Μπουένος Άιρες είναι μια άλλη πόλη. Δεν βλέπεις βιτρίνες. Τα καταστήματα είναι κλειδαμπαρωμένα. Στόρια και κάγκελα παντού.
Επιδιώκοντας να απολαύσουμε τη νυχτερινή γοητεία της πόλης, κάνουμε τη βόλτα μας στο Πουέρτο Μαδέρο (Puerto Madero), Στην περιοχή αυτή του παλιού λιμανιού της πόλης έγινε ανάπλαση το 1990 και γέμισε εστιατόρια και άλλα κέντρα. Την περιοχή στολίζει η πεζογέφυρα του Καλατράβα.
Στο εστιατόριο που πάμε παραγγέλλουμε την παραδοσιακή ψητή μπριζόλα. Διαπιστώνουμε ότι πράγματι το κρέας που τρώμε είναι νοστιμότατο. Η φημισμένη Αργεντίνικη κουζίνα, μας επιβεβαιώνεται! Συμπληρώνουμε το μενού με Αργεντινέζικο κρασί στο τέλος. Δοκιμάζουμε και το μάτε (κάτι σαν τσάι), το εθνικό διεγερτικό τους αφέψημα.
Ο πυρήνας του Μπουένος Άιρες που ιδρύθηκε το 1536 κοντά στο παλιό λιμάνι, ήταν η γειτονιά της Λα Μπόκα (La Boca) που σημαίνει «το στόμα». Πήρε το όνομά της από τους πρώτους Ιταλούς μετανάστες που κατοικούσαν εδώ στην είσοδο του λιμανιού..
Είναι μια από τις πιο γραφικές και πλέον τουριστικές συνοικίες του Μπουένος 'Αιρες. Είναι γεμάτη πολύχρωμα σπίτια, βαμμένα έντονα. Η παράδοση θέλει εργάτες που ζούσαν εδώ και δούλευα στο λιμάνι, να βάφουν τα σπίτια τους με τις μπογιές που περίσσευαν από το βάψιμο των καραβιών.
Ο Καμινίτο (Caminito) είναι ο γνωστότερος πεζόδρομος, αφού εδώ διοργανώνονται υπαίθριες ζωγραφικές εκθέσεις και στήνονται υπαίθρια σόου με χορευτές του τανγκό, μερικοί από τους οποίους είναι εξαιρετικοί και μας μαγεύουν κυριολεκτικά
Ξέραμε ότι οι Αργεντίνοι είναι υπερήφανοι και αξιοπρεπείς. Αυτό το διαπιστώσαμε σε διάφορες περιπτώσεις. Στους δρόμους, δεν συναντήσαμε ζητιάνους παρά τη φτώχεια που μαστίζει ένα μεγάλο κομμάτι του λαού και τις άθλιες συνθήκες που ζουν. Στην πιο υποβαθμισμένη και φτωχή γειτονιά της πόλης, εδώ στη Μπόκα, δυο πιτσιρικάδες, αντί να ζητιανεύουν, μας ζητούν να ζωγραφίσουν τα πορτρέτα μας. Άλλοι πουλούσαν τσίχλες και άλλα αντικείμενα.
Εδώ στη φτωχογειτονιά της πόλης, Μπόκα βρίσκεται και το στάδιο της Μπόκα Τζούνιορς (Boca Juniors), της ομάδας που αντιπροσωπεύει το άλλο εθνικό προϊόν της χώρας το ποδόσφαιρο, με ήρωα τον ζωντανό θρύλο Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona).
Πάρκα
Το ταξίδι στο Μπουένος Άιρες είναι χαραγμένο πια στην καρδιά μας. Ο ρομαντισμός του ταγκό, η πόλης και οι άνθρωποι έκλεψαν τις καρδιές μας. Το τραγούδι ‘Don’t cry for Argentina’ να αντηχεί τώρα στ’ αυτιά μου πολύ πιο δυνατά!
Στο εστιατόριο που πάμε παραγγέλλουμε την παραδοσιακή ψητή μπριζόλα. Διαπιστώνουμε ότι πράγματι το κρέας που τρώμε είναι νοστιμότατο. Η φημισμένη Αργεντίνικη κουζίνα, μας επιβεβαιώνεται! Συμπληρώνουμε το μενού με Αργεντινέζικο κρασί στο τέλος. Δοκιμάζουμε και το μάτε (κάτι σαν τσάι), το εθνικό διεγερτικό τους αφέψημα.Λα Μπόκα
Ο πυρήνας του Μπουένος Άιρες που ιδρύθηκε το 1536 κοντά στο παλιό λιμάνι, ήταν η γειτονιά της Λα Μπόκα (La Boca) που σημαίνει «το στόμα». Πήρε το όνομά της από τους πρώτους Ιταλούς μετανάστες που κατοικούσαν εδώ στην είσοδο του λιμανιού..
Είναι μια από τις πιο γραφικές και πλέον τουριστικές συνοικίες του Μπουένος 'Αιρες. Είναι γεμάτη πολύχρωμα σπίτια, βαμμένα έντονα. Η παράδοση θέλει εργάτες που ζούσαν εδώ και δούλευα στο λιμάνι, να βάφουν τα σπίτια τους με τις μπογιές που περίσσευαν από το βάψιμο των καραβιών.
Ο Καμινίτο (Caminito) είναι ο γνωστότερος πεζόδρομος, αφού εδώ διοργανώνονται υπαίθριες ζωγραφικές εκθέσεις και στήνονται υπαίθρια σόου με χορευτές του τανγκό, μερικοί από τους οποίους είναι εξαιρετικοί και μας μαγεύουν κυριολεκτικά
Ξέραμε ότι οι Αργεντίνοι είναι υπερήφανοι και αξιοπρεπείς. Αυτό το διαπιστώσαμε σε διάφορες περιπτώσεις. Στους δρόμους, δεν συναντήσαμε ζητιάνους παρά τη φτώχεια που μαστίζει ένα μεγάλο κομμάτι του λαού και τις άθλιες συνθήκες που ζουν. Στην πιο υποβαθμισμένη και φτωχή γειτονιά της πόλης, εδώ στη Μπόκα, δυο πιτσιρικάδες, αντί να ζητιανεύουν, μας ζητούν να ζωγραφίσουν τα πορτρέτα μας. Άλλοι πουλούσαν τσίχλες και άλλα αντικείμενα.
Εδώ στη φτωχογειτονιά της πόλης, Μπόκα βρίσκεται και το στάδιο της Μπόκα Τζούνιορς (Boca Juniors), της ομάδας που αντιπροσωπεύει το άλλο εθνικό προϊόν της χώρας το ποδόσφαιρο, με ήρωα τον ζωντανό θρύλο Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona).
Πάρκα
Έξω από την πόλη απολαμβάνουμε το περπάτημα στο General San Martin Park με τη μεγάλη ποικιλία από δέντρα, την τεχνητή λίμνη, τα ενδιαφέροντα γλυπτά και την πηγή που ονομάζεται De Los Continentes.
Το ταξίδι στο Μπουένος Άιρες είναι χαραγμένο πια στην καρδιά μας. Ο ρομαντισμός του ταγκό, η πόλης και οι άνθρωποι έκλεψαν τις καρδιές μας. Το τραγούδι ‘Don’t cry for Argentina’ να αντηχεί τώρα στ’ αυτιά μου πολύ πιο δυνατά!
Φοίβος Νικολαΐδης
Fotis sister Izabella Chatzis
The interior is set up as it was when Mariano Fortuny lived and worked there. Spanish by birth, the son of an artist, Mr. Fortuny moved to Venice when he was 18 after completing his studies as a painter. Here his focus shifted from painting to set design and stage lighting--being influenced to do so after seeing a Wagner opera. (I like opera, but Wagner??) Admiration for his work spread throughout Europe, taking him deeper into the design world that lead him to fabric, printed textiles and clothing. Home decor and color photography took hold of him prior to returning to Venice to take up painting once again before his death in 1949. 
My daughter and I had a beautiful afternoon visiting the home of this very talented man. His paintings, photography and fabric design were so ahead of his time, as was his fashion. We had the whole place to ourselves and the docent that greeted us, toured with us and in very broken English wove a passionate story of Mr. Fortuny's life. All in all, I would have to say it was one incredible day!!
Το εσωτερικό του κτιρίου διατηρείται όπως ήταν την εποχή που έζησε και εργάστηκε εκεί ο ισπανικής καταγωγής Μαριάνο Φορτούνι. Ο Φορτούνι γεννήθηκε στην Ισπανία και ο πατέρας του ήταν καλλιτέχνης. Μετά που συμπλήρωσε τις σπουδές του στη ζωγραφική, ήρθε στη Βενετία σε ηλικία 18 χρόνων. Επηρεασμένος από μια όπερα του Βάγκνερ που παρακολούθησε (Μου αρέσει η όπερα, αλλά Βάγκνερ;), επηρεάστηκε το ενδιαφέρον του στη ζωγραφική και προσανατολίσθηκε προς στο σχέδιο και στη σκηνική παρουσίαση. Τα έργα του θαυμάστηκαν σ’ όλη την Ευρώπη, ενθαρρύνοντάς τον να προχωρήσει ακόμη πιο πολύ στον κόσμο του σχεδίου πάνω σε υφάσματα και ρούχα. Στην πατρίδα του, ασχολήθηκε με την εσωτερική διακόσμηση χώρου και την έγχρωμη φωτογραφία, πριν επιστρέψει στη ζωγραφική για μια ακόμη φορά, λίγο πριν το θάνατο του το 1949.
