Rio de Janeiro, Brazil

A city like no other

Rio de Janeiro, in english "River of January"; is the name of both a state and a city in southeastern Brazil. The city was the capital of Brazil (1763–1960) and of the Portuguese Empire (1808–1821). Commonly known as just Rio, the city is also nicknamed A Cidade Maravilhosa - "The Marvelous City".

Rio, one of the most spectacular cities on the planet, is an unforgettable city surrounded by natural and exotic wonders. You can find beautiful beaches and landscapes, intense cultural life, high gastronomy, miles of shopping centers and a very friendly people, all that together. With around 6 million inhabitants occupying an area of 485 square miles, Rio is the second largest city in Brazil.

It is famous for its spectacular natural setting, its Carnival celebrations, samba and other music, hotel-lined tourist beaches, such as Copacabana, Ipanema, and Leblon and pavements decorated with black and cream swirl pattern mosaics. Some of the most famous local landmarks in addition to the beaches include the giant statue of Jesus, known as Christ the Redeemer "Cristo Redentor" atop Corcovado mountain (the most well known and recognized landmark of Rio); Sugarloaf mountain "Pão de Açúcar" with its cable car; the Sambódromo, a giant permanent parade stand used during Carnival; and Maracanã stadium, the world's largest. Rio also boasts the world's largest forest inside an urban area, called Floresta da Tijuca, or "Tijuca Forest".

Rio de Janeiro is a large city and is not free from the problems associated with poverty. First time travelers to Rio should be aware of their surroundings at all times and stay away from the favelas (slums).

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ
ΓΙΑ «ΑΝΗΣΥΧΟΥΣ» ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ

Ίσως, καμιά άλλη πόλη στον κόσμο δεν ερεθίζει τόσο πολύ τη φαντασία. Η αναφορά και μόνον στο όνομα της πόλης προκαλεί ευχάριστους συνειρμούς και πυροδοτεί αχαλίνωτες φαντασιώσεις, τις οποίες προδίδουν τα αυθόρμητα επιφωνήματα θαυμασμού και επιδοκιμασίας.

Η γοητεία που ασκεί στον κόσμο είναι ακαταμάχητη. Το Ρίο ντε Τζανέιρο παραπέμπει σε κάτι το συναρπαστικό σχεδόν παραμυθένιο. Είναι δύσκολο να το περιγράψεις με λόγια. Ότι και να πεις θα είναι λίγο. Αν δεν επισκεφθείς και αν δεν δεις με τα ίδια σου τα μάτια τη γωνιά αυτή της Γης, δύσκολα ποδέχεσαι τις ταξιδιωτικές περιγραφές.

Το καρναβάλι, το ποδόσφαιρο, η σάμπα, οι εξωτικές καλλονές και η καταπληκτική ομορφιά του τόπου δημιούργησαν και συντηρούν ζωντανή μια μυθική εικόνα για το Ρίο. Δεν εξηγείται αλλιώς πως μαγνητίζει τους επισκέπτες και τη φαντασία αυτών που την ξέρουν μόνο από φωτογραφίες και ταινίες.

Με το που πατάς το πόδι σου στο Ρίο, αρχίζει η γλυκιά περιπέτεια με το σκίρτημα και των πέντε αισθήσεων, που συμμετέχουν όλες ενεργά στην πρωτόγνωρο εμπειρία. Η ξεναγός μάς καλωσορίζει στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου. Αυτό, εξάπτει ακόμη περισσότερο την περιέργεια, για να ανακαλύψουμε από κοντά τη πολυφημισμένη πόλη.

Το Ρίο με τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα του είναι η πιο διάσημη και η πιο γνωστή πόλη της Βραζιλίας. Η πανδαισία των χρωμάτων που κυριαρχεί με τις καταπράσινες πλαγιές των γύρω απόκρημνων λόφων, τους τεράστιους βράχους μαζί το μπλε του ουρανού, του Ατλαντικού Ωκεανού και το κίτρινο της χρυσής άμμου των παραλιών, δημιουργούν ένα σαγηνευτικό τοπίο, που ξαφνιάζει και τέρπει την όραση.

Όσοι έχουν γεννηθεί στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στην «πόλη του Θεού» αποκαλούνται με υπερηφάνεια Καριόκας, κάτι που αποτελεί τίτλος τιμής. Το καριόκας προήλθε από το όνομα του ποταμού Καριόκα, που διασχίζει την πόλη.

Λένε, πως, ο τόπος κάνει τους ανθρώπους και οι άνθρωποι τον τόπο. Η προικισμένη φυσική θέση της πόλης, οι εύθυμοι και φιλόξενοι Καριόκας δημιουργούν τις προϋποθέσεις ενός απίστευτα δελεαστικού σκηνικού. Το χαμόγελο μαζί με το «οπριγάδα» που σημαίνει ευχαριστώ το ακούς παντού.

Το Ρίο ντε Τζανέιρο σήμερα είναι μια τεράστια μητρόπολη δέκα εκατομμυρίων κατοίκων (όσο περίπου ολόκληρη η Ελλάδα), δεύτερη σε πληθυσμό πόλη μετά το Σάο Πάολο. Γεννήθηκε ως αποικιακή πρωτεύουσα και σήμερα αποτελεί το σημαντικότερο πνευματικό, πολιτιστικό και επιστημονικό κέντρο της χώρας. Στην πορτογαλική που είναι η επίσημη γλώσσα της Βραζιλίας, σημαίνει «το ποτάμι του Ιανουαρίου». Ονομάστηκε έτσι γιατί, ήταν Γενάρης του 1502 όταν το ανακάλυψαν τολμηροί Πορτογάλοι θαλασσοπόροι, που προσάραξαν στον κόλπο Γκουαναμπάρα και νόμισαν ότι ήταν εκβολές ποταμού. Οι Βραζιλιάνοι το αποκαλούν «σιτάτε μαραβιλχόσα», που στη γλώσσα τους σημαίνει «θαυμάσια πόλη». Άλλοι το χαρακτηρίζουν ως το «διαμάντι της Νότιας Αμερικής».

Όπως, εξ’ άλλου σ’ ολόκληρη τη Βραζιλία η κοινωνική ανισότητα είναι τεράστια και προκλητική. Είναι πόλη των προκλητικών αντιθέσεων. Από τη μια η υπερβολική πολυτέλεια, η εντυπωσιακή χλιδή και από την άλλη η απέραντη φτώχια και η εξαθλίωση.

Σε πλαγιές των λόφων δίπλα στις εντυπωσιακές πλούσιες γειτονιές βρίσκονται εκατοντάδες φτωχογειτονιές με άθλια παραπήγματα οι λεγόμενες «φαβέλας», που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πόλης και προκαλούν τον ξένο επισκέπτη. Πολλές από τις φαβέλας δεν διαθέτουν ούτε τρεχάμενο νερό ούτε ηλεκτρικό ρεύμα. Ένας στους πέντε κατοίκους της πόλης ζει σε φαβέλλας. Περιττό να μιλήσουμε για το χρώμα των φτωχών ενοίκων τους.

Στην ταινία «Η πόλη του Θεού» περιγράφονται οι άθλιες συνθήκες στις φαβέλας, αν και στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Εκείνο πάντως που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι κανένας δεν προσπαθεί να κρύψει τον πλούτο ή τη φτώχεια του, το χρώμα του ή τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.

Πανέμορφες και ατέλειωτες παραλίες
Εκτός από τους αγέρωχους βράχους τα καταπράσινα βουνά, τα τροπικά δάση, τα ωραία πάρκα, τις μεγάλες λεωφόρους με σειρές από φοινικόδεντρα, τα μνημεία, τη λίμνη, τους ουρανοξύστες και τις φτωχογειτονιές η πόλη διαθέτει ατέλειωτες παραλίες με λευκή άμμο. Οι πολύβουες παραλίες στολίζουν την πανέμορφη πόλη και είναι γεμάτες γήπεδα ποδοσφαίρου και βόλεϊ. Το ποδοβόλεϊ είναι το αγαπημένο βραζιλιάνικο σπορ της παραλίας.

Η θρυλική και παγκοσμίως γνωστή Κοπακαμπάνα είναι μια εντυπωσιακή αμμώδης παραλία μήκους τεσσάρων σχεδόν χιλιομέτρων, όπου ολόχρονα κατακλύζεται από απλό κόσμο και επωνύμους. Μπροστά από την παραλιακή λεωφόρο «Ατλάντικα» με το μεγάλο πλακόστρωτο βρίσκονται τα καλύτερα και τα πιο γνωστά ξενοδοχεία (πουσάτας). Στο χώρο αυτό διοργανώνεται κάθε χρόνο το δημόσιο πάρτι της Πρωτοχρονιάς με δυο εκατομμύρια επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο.

Αν και η κεντρική Κοπακαμπάνα έχει το όνομα, η διπλανή παραλία Ιπανέμα έχει τη χάρι και διεκδικεί ισάξια τη δική της φήμη. Λιγότερο ξέφρενη, είναι η πιο κομψή και «σικάτη» παραλία του Ρίο. Ιπανέμα στα ινδιάνικα σημαίνει «επικίνδυνη θάλασσα» γι’ αυτό θέλει προσοχή. Στην ίδια ευθεία με την Ιπανέμα βρίσκεται η παραλία Λεμπλόν αλλά και πολλές άλλες, όπως, η Πράια Βερμέλια, δηλαδή «κόκκινη παραλία» που έχει πάρει το όνομα της από τα χρώματα της άμμου και των βράχων.

Η κουλτούρα της παραλίας
Οι κλιματολογικές συνθήκες με το τροπικό κλίμα και τη σταθερή θερμοκρασία από τη μια και οι άνθρωποι από την άλλη ανέπτυξαν μια ξεχωριστή κουλτούρα της παραλίας. Όπως στο Παρίσι οι καφετέριες και τα μπιστρό αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής των κατοίκων, στο Ρίο οι παραλίες είναι κάτι περισσότερο από ανάγκη και τρόπος καθημερινής ζωής όλο το χρόνο. Οι Καριόκας άνδρες και γυναίκες ξεδίνουν στις παραλίες, όχι μόνο για να δροσιστούν, να χαλαρώσουν και να παίξουν, αλλά και για να κοινωνικοποιηθούν.

Η πασαρέλα της πόλης είναι οι παραλίες όπου ντόπιες και ξένες καλλονές αναδεικνύουν τη θηλυκότητα και τη σεξουαλικότητα τους. Οι γυναίκες με τα όμορφα και σφιχτά κορμιά φορούν εκείνα τα ιδιαίτερα μικρά και αποκαλυπτικά βραζιλιάνικα μαγιό, αντιγραφή από το ένδυμα των Ινδιάνων του Αμαζονίου που τονώνουν τις καμπύλες και τον «διάσημο πισινό» τους!

Στην παραλία δεν θα δεις ποτέ Βραζιλιάνα να είναι τόπλες, γιατί για τους Βραζιλιάνους το πιο σέξι σημείο του γυναικείου σώματος δεν θεωρείται το στήθος.

Σε μια πόλη όπου η μέση θερμοκρασία είναι περίπου 30 βαθμοί όλο το χρόνο και απαιτεί ανάλαφρο ντύσιμο, δεν μπορούν να κρυφτούν εύκολα οι σωματικές ατέλειες… Έτσι, οι Βραζιλιάνοι άνδρες και γυναίκες προσπαθούν να έχουν καλογυμνασμένα κορμιά. Αθλούνται και γυμνάζονται συστηματικά με χορό (όπως ο κοποέιρα), τζόκινγκ, ποδήλατο και γυμναστική. Αν αυτά δεν αρκούν, τότε αποτείνονται και στους διάσημους πλαστικούς χειρούργους που διαθέτουν.
*
Οι μίξεις των διαφορετικών φυλών γέννησαν μια ιδιαίτερη ομορφιά. Εδώ και 500 χρόνια λευκοί, μαύροι και ινδιάνοι αναμιγνύονται μεταξύ τους , φτιάχνοντας την ωραιότερη κατά πολλούς ράτσα στη Γη!

Ο Χριστός Λυτρωτής

Το επιβλητικό και πασίγνωστο στα πέρατα της οικουμένης μνημείο του Χριστού Λυτρωτή αποτελεί το σύμβολο και το σήμα κατατεθέν της πόλης. Ο αγαλμάτινος Ιησούς Χριστός ο Λυτρωτής (Χρίστο Ρεντέτορ) καλωσορίζει όλους τους επισκέπτες της πόλης από ψηλά. Με τα απλωμένα χέρια του θαρρείς και αγκαλιάζει τον ευλογημένο τόπο. Το 30 μέτρων ύψους άγαλμα ζυγίζει 1.000 τόνους. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1922 και τα αποκαλυπτήριά του αποτέλεσαν μέρος των εορταστών για τα 100 χρόνια της ανεξαρτησίας της Βραζιλίας από τους Πορτογάλους.

Βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο της πόλης και είναι τοποθετημένο στην κορυφή του Κορκοβάντο, ενός καταπράσινου βράχου ύψους 710 μέτρων. Η ευχάριστη διαδρομή ως εκεί γίνεται με ειδικό τρενάκι. Μέρος της περιοχής αποτελεί το δάσος Τιτζούκα το μεγαλύτερο αστικό δάσος στον κόσμο με πυκνή βλάστηση, θεόρατα δέντρα, πουλιά και πανέμορφες πεταλούδες.

Από εκεί ψηλά, η πανοραμική θέα με το μαγευτικό σκηνικό που την περιβάλει, δεν περιγράφεται. Το εκτυφλωτικό φως της ομορφιάς του τοπίου, που απλώνεται στα πόδια σου σαν μικρογραφία σε αιχμαλωτίζει. Αγναντεύεις την υπέροχη θέα προς τον Κόλπο Γκουαναμπάρα και τις ομορφιές της πόλης και το θρόισμα του αέρα σε συνεπαίρνει.

Νιώθεις, τότε, τυχερός που κατάφερες να απολαύσει τη θεϊκή αυτή ομορφιά και επιβεβαιώνεις αυτούς που θεωρούν το Ρίο ντε Τζανέιρο ως την πιο όμορφη πόλη του κόσμου.

Ο Λόφος της ζάχαρης

Δυο βράχοι ύψους 575 και 220 μέτρων ορθώνονται κοντά στην παραλία Κοπακαμπάνα, είναι το Πάουν ντε Ασούκαρ που σημαίνει «ζαχαρόψωμο», ο Λόφος της Ζάχαρης που δεσπόζει πάνω από τον Κόλπο Γκουαναμπάρα. Το παράξενο σχήμα που είδαν οι πρώτοι Πορτογάλοι το ονόμασαν λόφος της ζάχαρης γιατί έμοιαζε με τα καντάρια που ζύγιζαν τότε τη ζάχαρη.

Η επίσκεψη στην κορυφή γίνεται δυνατή με τελεφερίκ. Στη μια πλευρά κάτω βλέπεις την είσοδο του παλιού λιμανιού, απ’ εκεί που έφτασαν τα πρώτα καράβια των Πορτογάλων κονκισταδόρων. Αναλογίζεσαι πόση μεγάλη εντύπωση θα τους έκανε η θέα αυτού του τοπίου. Οι εικόνες που απλώνονται μπροστά σου δεν περιγράφονται.

Σαμπόδρομο

Ηχηρό, αισθησιακό και φιλήδονο το Καρναβάλι του Ρίο αποτελεί ίσως την αντιπροσωπευτική εικόνα της πόλης. Αιθέριες ημίγυμνες χορεύτριες κι ένα παλλόμενο πλήθος δημιουργούν εκρηκτική γιορτινή ατμόσφαιρα. Είχα την εντύπωση όπως πολλοί άλλοι, ότι η παρέλαση των αρμάτων γίνεται στους δρόμους της πόλης. Τα πράγματα είναι διαφορετικά.


* Η παρέλαση γίνεται στο περίφημο Σαμπόδρομο (Samba drome) στο κέντρο της πόλης. Είναι ένα ειδικά διαμορφωμένο «στάδιο» με ένα μακρόστενο χώρο μήκους 400 μέτρων με κερκίδες αριστερά και δεξιά, που έχει κατασκευαστεί το 1984 ειδικά για τις ανάγκες διοργάνωσης του ετήσιου καρναβαλιού.
*
Είναι από αυτό τον τελικό διαγωνισμό που κάθε χρόνο βλέπουμε τις εικόνες που κάνουν τον γύρο του κόσμου. Στην υπόλοιπη πόλη διοργανώνονται υπαίθρια πάρτι στους δρόμους στους ήχους και τους ρυθμούς της σάμπα.
*
Γήπεδα
Η στρογγυλή θεά στη Βραζιλία λατρεύεται με πάθος από αμέτρητους πιστούς. Το ποδόσφαιρο είναι «θρησκεία». Υπάρχουν πάμπολλα γήπεδα ποδοσφαίρου, αλλά, το πιο γνωστό στον κόσμο είναι το διάσημο Μαρακανά. Εδώ σ’ αυτόν το «ναό» του ποδοσφαίρου όταν η εθνική Βραζιλίας το 1950 έχασε από την Ουρουγουάη στον τελικό του Μουντιάλ, αυτοκτόνησαν 150 Βραζιλιάνοι.
*
Αισθησιακή πόλη
Το ακατανίκητο πάθος των Καριόκας για ζωή, έρωτα και χορό εκφράζεται σχεδόν καθημερινά στους ζωηρούς ήχους του λάτιν ρυθμού που γεμίζουν την ατμόσφαιρα. Οι πανέμορφες, καλλίγραμμες Βραζιλιάνες που λικνίζονται στους ρυθμούς της μουσικής σάμπα, φοχό, ασέ, σορίο και τους άλλους αγαπημένους χορούς των Βραζιλιάνων, δίνουν ένα ιδιαίτερο αισθησιακό τόνο στην όλη ατμόσφαιρα που πλανιέται παντού.

Ο χορός είναι δεύτερη φύση για τους Βραζιλιάνους. Είναι τρόπος ζωής και έκφρασης. Πολύβουο, ερωτικό κι αισθησιακό το Ρίο ντε Τζανέιρο δεν ησυχάζει ποτέ. Είναι ο ιδανικός προορισμός για τους απαιτητικούς ταξιδευτές έτοιμους για όλα, που ζητούν με πάθος την ένταση, που ανεβάζει στα ύψη την ανδρελανίνη!

Σε μια πόλη όπου το ένα τρίτο των κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, οι κλοπές και οι ληστείες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Εδώ δεν σε κλέβουν ταχυδακτυλουργοί πορτοφολάδες. Οι κλέφτες απαιτούν να παραδώσεις ότι πολύτιμο κουβαλάς. Αν δεν «συνεργαστείς», ο Χριστός Λυτρωτής και ο Θεός μεγάλος!
*
Γι’ αυτό, καλό θα ήταν να μην κυκλοφοράτε μόνοι στο κέντρο της πόλης αφού βραδιάσει και να κουβαλάτε μαζί σας μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται και στους ίδιους τους αστυνομικούς, μερικοί από τους οποίους εκβιάζουν ανυποψίαστους τουρίστες, συμπληρώνοντας με αυτό τον τρόπο τον χαμηλό μισθό τους!

Στα άδυτα της βραζιλιάνικης νύχτας
Το Ρίο έχει ταυτιστεί στην παγκόσμια συνείδηση με τη διασκέδαση και το ξεφάντωμα. Όταν αρχίσει να σκοτεινιάζει μπορείτε να ζήστε τις έντονες συγκινήσεις και ότι άλλο τραβάει η ψυχή του κάθε ανήσυχου ταξιδιώτη στον ξέφρενο ρυθμό της σάμπα και της σάλσα. Στα αμέτρητα κέντρα, δισκοθήκες, νάιτ κλαμπς και μπαρ, που υπάρχουν κατά μήκος της παραλίας και στη Λάπα (κάτι σαν λαϊκή γειτονιά), οι χορεύτριες με τα αγαλματένια και τορνευτά κορμιά είναι πρόθυμες να σας μπάσουν στα μυστικά του λικνίσματος.

Η ιδιοσυγκρασία μας με το μεσογειακό ταμπεραμέντο ταιριάζει με των Βραζιλιάνων και είναι εύκολο να σε παρασύρει στο πνεύμα της πόλης.

Σ’ αυτή την παραζάλη της πλανεύτρας πόλης οι τουρίστες ψάχνουν τον θρύλο της εντυπωσιακής καλλονής που ανάβει φωτιές και ακούει στο όνομα μουλάτα (προϊόν διασταύρωση μαύρου και λευκής). Η απόλαυση της νύχτας δεν έχει τελειωμό. Στη δισκοθήκη «Help» (βοήθεια μας!) στην παραλία της Κοπακαμπάνα σίγουρα θα βρείτε βοήθεια σ’ αυτό που αναζητάτε διακριτικά ή ρυθμικά!

Πρωτόγνωρες γεύσεις
Οι πρωτόγνωρες γεύσεις με τους εξωτικούς χυμούς από ανανάδες, παπάγιες, μάνγκος, ασάι με γκουαρανά, και μπανάνες προσφέρουν μια άλλη απόλαυση. Η καϊπιρίνια (εξωτικό τοπικό κοκτέιλ με κασάσα, ζάχαρη, πράσινα λεμόνια και πάγο) το εθνικό ποτό της Βραζιλίας, η κατσάκα (αλκοόλ από ζαχαροκάλαμο) και το γλυκό σοκολάτα με μαραγκούτζια (φρούτο του πάθους) είναι μαστ. Όπως και το «σαπότς» το φρούτο του Αμαζονίου από το οποίο φτιάχνεται το βιάγκρα. Φαγητό στα κάρβουνα σε παραδοσιακή «σουλασκαρίας» (εστιατόριο) που σερβίρεται στη σούβλα, όπως ποτά και φρούτα πρέπει να τα δοκιμάσετε όλα ανυπερθέτως.


Ζωντανός μύθος
Οι Έλληνες που περιγράφουν συνήθως την πόλη, λένε, πως, αν ζούσαν οι αρχαίοι Έλληνες στο Ρίο θα το ονόμαζαν κατοικία των θεών!


Κάθε τόπος έχει τη δική του ομορφιά. Το Ρίο έχει την ολότελα δική του ξεχωριστή γοητεία. Το ταξίδι στο Ρίο είναι απρόβλεπτα όμορφο και καθόλου μονότονο. Είναι ένα ταξίδι που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

Φεύγοντας από το Ρίο θα πείτε, ομπριγάδα Ρίο, ευχαριστώ.

Φοίβος Νικολαΐδης














ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ: Διεθνής κλήση 55, Αστυνομία 190, Πρώτες Βοήθειες 192, Πυροσβεστική 193.
Αν χαθείτε ή για οποιονδήποτε λόγο χρειάζεστε... αγγλόφωνη βοήθεια, μπορείτε να καλείτε την υπηρεσία Alo Rio στον αριθμό 0800-707-1808.
ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ ΒΙΖΕΣ: Χρειάζεται βίζα και μπορεί να εκδοθεί από την Πρεσβεία της Βραζιλίας στην Αθήνα.
ΝΟΜΙΣΜΑ: Ρεάλ, $ (υποδιαιτείται σε 100 σεντάβος), 1 € = 4 BRL. Προσοχή στο σήμα του νομίσματος που είναι σαν του δολαρίου, αλλά με μια μόνο κάθετη γραμμή.
ΤΡΑΠΕΖΕΣ: 10:00 – 16:30 Δευτ. – Παρ.
ΩΡΑ: Διαφορά ώρας Κύπρου - Βραζιλίας - 5 ώρες χειμώνα - 6 ώρες καλοκαίρι (όχι σε όλη τη χώρα).
ΚΑΙΡΟΣ: Τροπικό κλίμα με θερμοκρασία 23ο-35ο c με πολλές βροχές το
χειμώνα. Υπόψη, όταν στην Κύπρο είναι καλοκαίρι, εκεί είναι χειμώνας.
ΡΕΥΜΑ: 110 V αλλά σε πολλά ξενοδοχεία είναι 220 V .
ΝΕΡΟ: Εμφιαλωμένο.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Ό,τι «διαδραματίζεται» στην πόλη καταγράφεται στο http://www.guiarj.com.br/ Πριν να νυχτοπερπατήσετε, επισκεφθείτε τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα.
ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ: 10:00 – 22:00 Δευτ। – Σάβ. Εμπορικά Κέντρα (Rio Sul, Cassino, Norte Shopping, Plaza Shopping, Barra in Barra da Tijuca, Fashion Mall).
ΑΓΟΡΕΣ: Κοσμήματα και πέτρες: (H।Stern, Amsterdam Sauer, Lido), Ρούχα, τζινς, μπικίνι (Saara), Aντίκες (Praca 15 de Novembro), Eίδη χειροτεχνίας (Praca General Osorio, Ipanema), Mικροπωλητές στην Largo da Carioca.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ – ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

Την θέα του Ρίο από τον λόφο του Κορκοβάντο εκεί που βρίσκεται το άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή.
Τις διάσημες παραλίες Λεμπλόν, Ιπανέμα, Κοπακαμπάνα, Μποταφόνγκα.
Τον Λόφο Πάο ντε Ασουκάρ όπου θα κάνετε μια βόλτα με το τελεφερίκ.
Την Εθνική Βιβλιοθήκη και το Μουσείο Τέχνης.
Το Σαμπόδρομο και το Μουσείο Καρναβαλιού.
Το Παλάτι Πέντρο Ενρέστο.
Τους Βοτανικούς Κήπους του 1808.
Το ποδοσφαιρικό στάδιο Μαρακανά.
* **
Μουλλάτες


Στη Βραζιλία οι γυναίκες μιγάδες που προέρχονται από πατέρα λευκό και μητέρα έγχρωμη λέγονται .
Στη φωτογραφία μια "τυπική"μουλλάτα.
Είπαμε το Ρίο είναι για "ανήσυχους" ταξιδιώτες...
*
Ίσως αποβεί μοιραία για την υγεία τους η εμμονή με το καλίγραμμο σώμα που έχουν οι βραζιλιάνες
Η εμμονή με το καλίγραμμο σώμα που έχουν οι γυναίκες στη Βραζιλία ίσως αποβεί μοιραία για την υγεία τους. Στη χώρα που είναι διάσημη για τα σέξι σουπερμόντελ και τις καλλονές με τα αποκαλυπτικά μαγιώ, το 90% των γυναικών καπνίζουν αρειμανίως για να μην παχύνουν, σύμφωνα με τα στοιχεία νέας ιατρικής έρευνας.

Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε απο το Καρδιολογικό νοσοκομείο του Σάο Πάολο αποδεικνύει ότι το κάπνισμα καταστέλλει την όρεξη για φαγητό. '' Αυτό που αναγκάζει ένα άτομο να καταλήξει στο φαγητό είναι το άγχος και εαν κάποιος καπνίζει ξεσπά στο τσιγάρο και έτσι δεν καταναλώνει τροφή'' δηλώνει η Σίλβια Κιούρι Ισμέλ, συντονίστρια της έρευνας που πραγματοποιήθηκε σε 100 καπνιστές , εκ των οποίων οι 50 γυναίκες.

Οι βραζιλιάνες αντιστέκονται στην προοπτική να κόψουν το κάπνισμα περισσότερο απο τους άνδρες . Το Εθνικό Κέντρο για τον καρκίνο ανακοίνωσε ότι ο αριθμός των ανδρών καπνιστών έχει μειωθεί κατά 14,7% απο το 1989 μέχρι το 2000 ενω στην ίδια περίοδο ο αριθμός των γυναικών πού έκοψαν το κάπνισμα περιορίζεται στο 3,5%.

Ξέρω ότι το κάπνισμα κάνει κακό, αλλά δεν θέλω να το κόψω γιατί έτσι χάνω βάρος'', δήλωνει η 23χρονη Ταίς Θόρμαν, μοντέλο και προσθέτει '' όταν πεινάω ανάβω ένα τσιγάρο και πίνω έναν καφέ''.