The
Iguazu River has a 1320 km length up to its end in the
Parana River, 23 km behind the rainfalls. Surrounded by low coasts. The Falls, which would be memorable in any setting, are made all the more beautiful by their lush surroundings.
The Argentinean side provides an intimate touch with the falls. Many walking trails were paved throughout the reserve. These facilities allows a close encounter with the falls. Walking through the parks makes it possible to enjoy the rich flora and the huge amount of beautiful birds, butterflies (over 500 types in the area) and other animals. The Brazilian side is less impressive but it provides beautiful scenery and in fact more panoramic views of the falls.
The fall area provides opportunities for water sports and rock climbing. Excitement lovers can take a speed boat along the Devil's canyon up to the Garganta del Diablo falls. The falls can be reached from the two main towns on either side of the falls:Foz do Iguacu in the Brazilian, Puerto Iguazu in the Argentine as well as fromParaguay. The falls are shared by the Iguazu National Park (Argentina) and Iguacu National Park (Brazil).
Viewing the Falls is an unforgettable experience. This can be done in different ways, such as walking along the raised walkways to the edge of the falls, going on a boat that takes you to the base of the falls or viewing it from a helicopter.
The Iguazu Falls National Park offers visitors all the comfort and safety needed to enjoy the beauty of the Iguazu Falls: safe trails, boat rides.
The Park is open from 8 am to 6 pm – although it usually closes at 8 pm during the summer. There are two hotels within the Park - Sheraton Iguazu in Argentina and Tropical das Cataratas in Brazil.
The Falls are at their best during the rainy season from November to March. The flow slows down during the rest of the year, sometimes drastically.
The Iguazu Falls National Park - Brazilian side - starts also at the Visitor Center, located 20 km from Foz do Iguazu.
The ‘Great Waters’ are breathtaking, nothing quite compared to finding this hidden gem. Places like this are only supposed to exist in dreams. To some people, this paradise will always remain legend. To others, the secret of Iguazu is a magical reality. So, try the magic trip to Iguazu Falls to find by yourself the magic of the real world…
Καταρράκτες Ιγκουασού
Υπόκλιση στο μεγαλείο της φύσηςΤου
Φοίβου Νικολαΐδη
Ξεκινούμε νωρίς το πρωί, αεροπορικώς από το Μπουένος Άιρες για τους ξακουστούς καταρράκτες Ιγκουασού. Ξακουστούς μεν, άγνωστους δε για πολλούς από εμάς, παρόλο που είναι ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά φαινόμενα του πλανήτη μας. Οι καταρράκτες απλώνονται σε μια τεράστια έκταση στα σύνορα Βραζιλίας, Αργεντινής και Παραγουάης, στο σημείο όπου ο
ποταμός Ιγκουασού μετά από 1.320 χιλιόμετρα ταξιδιού, (κατεβαίνει από τις ‘σιέρες’ του νότου προς τη χαμηλή πεδιάδα και συναντά τον
ποταμό Παρανά. Με δικαιολογημένη αγωνία αναζητούμε να δούμε τον επίγειο παράδεισο που συναρπάζει με τους 275 καταρράκτες πλάτους 4 χιλιομέτρων και ύψους 80 μέτρων.
Το όνομα Ιγκουασού το έδωσαν οι ιθαγενείς Ινδιάνοι της
φυλής Γκουαρανί, που στη γλώσσα τους σημαίνει ‘το μεγάλο νερό’। Οι Γκουαρανί ζουν σε μικρές κοινότητες στην περιοχή. Διατηρούν πεισματικά τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα τους, καθώς και τη γλώσσα τους, η οποία είναι γραπτή και έχει δανείσει λέξεις σε άλλες γλώσσες, όπως το τζάκουαρ, κουκάρ, τουκάν και πολλές άλλες. Τη γλώσσα των Γκουαρανί την μιλούν 4.6 εκατομμύρια άνθρωποι στην Παραγουάη.
Ο πρώτος Ευρωπαίος που πρωτοαντίκρισε τους καταρράκτες, ήταν ο Ισπανός κονκιστατόρ, εξερευνητής
Αλβάρ Νούνεζ Καμπέζα ντε Βάκα το
1541. Τους ‘βάφτισε’ μάλιστα «Καταρράκτες της Παρθένου Μαρίας», αλλά το όνομα αυτό ξεχάστηκε με τον χρόνο.
Σε λιγότερο από δυο ώρες προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο της κωμόπολης Πουέρτο Ιγκουασού (30 χιλιάδες κάτοικοι), στην επαρχία Μισιόνες νότια του Τροπικού του Αιγόκερω, σε μικρή απόσταση από τους μεγαλοπρεπείς καταρράκτες. Είμαστε σε μια καταπράσινη περιοχή που φαντάζει αρχέγονα όμορφη, ένας κήπος της Εδέμ, αληθινός παράδεισος για τους οικολόγους.
Ολόκληρη η περιοχή αποτελεί
Εθνικό Πάρκο, το οποίο επεκτείνεται στη γειτονική Βραζιλία. Στο Πάρκο όπως μας εξηγεί η ξεναγός μας Κλάρα, εκτός από τα διάφορα πουλιά (400 είδη), πτηνά, πεταλούδες (περίπου 500 είδη), και άλλα έντομα, ζουν άγρια ζώα, όπως τζάκουαρ, λεοπαρδάλεις, ερπετά, φωνακλάδες πίθηκοι και κροκόδειλοι. Η πυκνή τροπική βλάστηση συμπεριλαμβάνει περισσότερα από 2.000 είδη φυτών και πανύψηλα δέντρα που φθάνουν τα 15 – 40 μέτρα ύψος.
Αφού περάσουμε τους τυπικούς ελέγχους στα σύνορα Αργεντινής, Βραζιλίας, διασχίζουμε με λεωφορείο ένα μικρό κομμάτι του Πάρκου. Η πυκνή τροπική βλάστηση με τα δέντρα που συντροφεύουν τον δρόμο, δεν μας επιτρέπουν να δούμε μακριά. Πού και πού κανένα ζώο ή πουλί αρχίζει να ερεθίζει τη φαντασία μας.
Την πρώτη καλή εντύπωση από την τεράστια αυτή έκταση, που καθορίστηκε και οργανώθηκε ως Πάρκο το 1934, για να προστατευθεί η περιοχή μαζί με την πανίδα, μας προκαλεί η φροντισμένη εικόνα που απλώνεται μπροστά μας.
Σηματοδότες, περιφράξεις όλα στη θέση τους σωστά οργανωμένα και καλά τοποθετημένα. Το
. Σήμερα η φυσική ομορφιά αυτού του τόπου θεωρείται ως ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου και όχι άδικα βέβαια.