Thursday, February 28, 2008

Limasol Carnival (Cyprus)

The "cheerful" city

Throughout its history, Lemesos (Limasol) was known as the city of fun and entertainment. No other town in Cyprus can be so cheerful. Carnival, Wine festival, summer fairs, circuses, parades and fantastic night life are some of the events which makes the big difference. It's no wonder that thousands of tourists visit Lemesos every year and keep coming back again and again!


The Lemesos (Limasol) Carnival is an important institution; a tradition for the citizens of Limassol। Even the foreigners, who happen to be here during this period of the year or live permanently on the island, are passionate to expect it. When the word Carnival is pronounced in Cyprus, it reminds us Limasol, as simple as that, which is quite justified, because this is where the Carnival King appeared for the very first time and made its first move; the roots of this festivity are deep here.



The word Carnival comes naturally from French and Italian and means the end of the meat-eating period. It is for us, the Greeks, what we call "Apokria", which is celebrated by the whole population, independently to their social or any other status.

The festivities last for a whole week with fun and amusing masquerading, starting with the entrance parade of the King Carnival, which is followed by a fancy-dress competition for children. Large crowds from all over the island gather in the Carnivals main streets to watch the floats and the remarkable amount of people masqueraded, walking and dancing along with the floats.


The City of Fun and Entertainment

Combining its roles as the second largest city, the island's main port, the centre of the wine industry and a bustling holiday resort, Lemesos emerges as a spirited and cosmopolitan seaside town.



Lemesos is a lively town largely due to the character of its citizens, a fun loving lot. No wonder it holds the island's two top festivals, the pre-lenten Carnival with fancy dress balls, parades and festivities and the Wine Festival in September, a wine extravaganza where wine flows freely for everyone to enjoy, courtesy of the local wineries.


Lemesos emerged out of two of the most important ancient city-kingdoms, Amathous, to the east of the town, and Kourion to the west, both of which are being extensively excavated. The magnificent setting of the ancient Kourion Theatre is used for summer concerts and theatrical productions.

Limassol is a large, cosmopolitan port and resort with some of the best hotels in Cyprus and an enormous selection of restaurants, nightclubs, discos and shops.
Lemesos offers a night life to suit tastes ranging from modest to sophisticated.

Also in the vicinity are the placid Germasogeia dam, frequented by keen anglers, and the Salt Lake at Akrotiri, home of thousands of migrating birds in winter, and a stopover point for millions more as they wend their way to different climes in spring and autumn. In nearby foothills, delightful villages continue the gentle pace of rural life.

A visit to the places of interest would include Lemesos Castle, which houses the Cyprus Mediaeval Museum, the District Archaeological Museum, the Folk Art Museum, the Lemesos Municipal Art Gallery, the Municipal Gardens and the traditional wedding place of Richard of England and Berengaria of Navarre. Westwards, 15th century Castle of Kolossi built by the knghts of St. John of Jerusalem, the ancient Roman theatre of Kourion, Temple of Apollo, the Phassouri Cirtus Groves and vineyards. Eastwards, Anciendt Amathus.

Το Καρναβάλι της Λεμεσού

Οι ρίζες του Καρναβαλιού είναι πάρα πολύ βαθιές και στενά συνδεδεμένες με την ιστορία του Ελληνισμού, φαίνεται δε πως σαν γιορτή έχει σχέση με την αρχαιότητα, τα αρχαία .
Φυσικά η λέξη Καρναβάλι έχει Γαλλική και Ιταλική πρoέλευση και σημαίνει την άρση ή αν θέλετε, το τέλος της κρεατοφαγίας. Είναι για μας τους Έλληνες αυτό που λέμε Αποκριά, η οποία γιορτάζεται μεγαλόπρεπα από όλες τις τάξεις του λαού μας, ανεξάρτητα από κοινωνική ή άλλη υπόσταση.


Οι Αποκριές είναι μια καλή, ψυχολογική εισαγωγή στην περίοδο της νηστείας και προετοιμασίας για τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, του Πάσχα, που έρχεται σε ενάμιση περίπου μήνα αργότερα। Με τη διαδικασία της Απόκρεω, ο άνθρωπος βρίσκει διέξοδο στην ελεύθερη, ασυντόνιστη και σχεδόν ασυγκράτητη έκφραση του, είναι γι' αυτόν μια ευκαιρία να εκτονωθεί, ώστε να είναι έτοιμος να αρχίσει τη διαδικασία της νηστείας που αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα.


Συνοπτικά οι Αποκριές διατηρούν από την αρχαιότητα ένα όχι απλώς εύθυμο, αλλά ενθουσιαστικό χαρακτήρα, πρόκειται για μια κινητοποίηση της ευθυμίας και του μεγάλου κεφιού από όλες τις μάζες του πληθυσμού και σε κάθε χώρα του κόσμου.


Περιγράφοντας το Καρναβάλι οι πρόγονοι μας έλεγαν ότι τα πρωτεία διατηρούσε η Ρώμη, αργότερα στο προσκήνιο βρέθηκε η Βενετία, ακολούθησε η Νίκαια και η Πάτρα, για να καταλήξουμε στο Ρίο και στη μικρή μας Κύπρο.

Από πολλά χρόνια τώρα το Καρναβάλι γιορτάζεται σε όλα τα μέρη του κόσμου με την ίδια διάθεση και ενδιαφέρον από όλους τους ανθρώπους. Πιο γνωστά σε όλους μας είναι τα Καρναβάλια της Βενετίας, της Νίαιας, της Πάτρας και ασφαλώς του Ρίο που κατέχει αυτή τη στιγμή τα σκήπτρ.

Το Καρναβάλι της Λεμεσού άρχισε από παλιά να γιορτάζεται οργανωμένα, όταν ομάδες γλεντζέδων από όλα τα κοινωνικά στρώματα της πόλης διοργάνωναν στα σπίτια τους συγκεντρώσεις με μοναδικό στόχο τη διασκέδαση। Και όταν το κρασί τους άναβε το κέφι, κατά δεκάδες έβγαιναν στους δρόμους για να οργανώσουν αυτοσχέδιες παρελάσεις με γαϊδούρια, άμαξες, καρότσες και ποδήλατα.



Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ένιωθαν απέραντη ικανοποίηση να βλέπουν συνανθρώπους τους ντυμένους μάσκες να σατιρίζουν πράγματα, άτομα και καταστάσεις που είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με την καθημερινή ζωή και την τότε πραγματικότητα.

Φυσικά το Καρναβάλι συνεχίστηκε και θα συνεχιστεί δια μέσου των αιώνων, πέτυχε σίγουρα να γίνει πιο εντυπωσιακό, πιο φανταχτερό και γενικά οι όλες εκδηλώσεις του οργανώνονται πια μέσα στο αντίστοιχο πνεύμα της εποχής. Γι' αυτό και το Καρναβάλι παρουσιάζεται σήμερα με περισσότερες ομάδες και άρματα που έχουν μεγαλύτερο καλλιτεχνικό, παρά σατιρικό χαρακτήρα.


'Ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του Λεμεσιανού Καρναβαλιού είναι παραδεκτό από όλους ότι έπαιζαν πάντα οι Κανταδόροι με τις κιθάρες, και τα μαντολίνα τους। Που γύριζαν τους δρόμους με τα πόδια, στεκόντουσαν κάτω από τα μπαλκόνια των συμπολιτών τους και με τις καντάδες τους μάγευαν νέες και γέρους, άνδρες και παιδιά. Γυρίζουν τους δρόμους ντυμένοι στα χρυσαφένια και πολύχρωμα κοστούμια τους, καθισμένοι πάνω στα μηχανοκίνητα άρματα τους, ή πεζοί κατά ομάδες και μας ψυχαγωγούν, θυμίζοντας μας τις παλιές καλές εκείνες εποχές.


Όσο για τους χορούς αυτοί πια δεν γίνονται στα σπίτια και στις αίθουσες των κινηματογράφων, αλλά στα μεγάλα και απέραντα σαλόνια των ξενοδοχείων, γιατί απλούστατα αυτό απαιτεί η αλλαγή του τρόπου ζωής του σημερινού ανθρώπου. Με τα χρόνια γεννήθηκε και η ιδέα για τη μεγάλη παιδική παρέλαση, η οποία κάθε χρόνο προκαλεί το ενδιαφέρον.
Limasol Carnival

Tuesday, February 26, 2008

USA unforgettable Travel experience


One of the most dynamic countries on the earth, the United States of America U.S.A) offers a wide range of terrain, diverse cultures, vast cities ad small friendly towns with something from everyone.  Attractions such as the Statue of Liberty in New York, the monuments, memorials and museums of the country’s capital of Washington, D.C., and many others give visitors the opportunity to experience the beauty and the accomplishments of this great country.

The USA is a huge country to explore, with 50 states to choose from, flanked by two oceans and covering an incredibly varied terrain. For five centuries, since the ’New World’ discoveries of Christopher Columbus, people from every corner of the globe have come here in search of ’the American Dream’. Between them, they have created the richest, most powerful country on earth, and a fascinating melting pot of cultures and traditions.

Tourism in the United States is mostly promoted at the state and local level, though the federal government does promote tourism itself, and sets visa entry requirements.
Thanks to cinema and TV we all have impressions of the United States of America. Yet nothing can prepare you for your first glimpse of Manhattan’s unforgettable skyline, or the neon-lit excesses of Las Vegas.
.

Αμερικανικές εικόνες

Του Σάββα Ιακωβίδη
Δημοσιογράφου

Είναι κάποιες συμπτώσεις που εμφανίζονται ξαφνικά ως από μηχανής θεοί εκεί που δεν το περιμένεις. Το τζάμπο της ΤWA είχε καθυστερήσει να φτάσει στην Αθήνα από τη Νέα Υόρκη και μια ομάδα Έλληνες Κύπριοι δημοσιογράφοι που θα πηγαίναμε στις ΗΠΑ, περιδιαβάζαμε τους χώρους του Ελληνικού. Σε τέτοιες περιπτώσεις η πρώτη μου έγνοια είναι να αναζητήσω ένα βιβλιοπωλείο για αγορά βιβλίων. Είναι πολύ χρήσιμα σε μακρινά ταξίδια. Το μάτι μου έπεσε στον «Τροπικό του Αιγόκερω» του Χένρι Μιλλερ.

Όπως είναι γνωστό, ο Αμερικανός αιρετικός αυτός συγγραφέας αναφέρεται στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1930, λίγο πριν το μεγάλο πόλεμο, μια πόλη όπου κυριαρχεί η παραφροσύνη, η φτώχεια, η ανεργία… Λέω, «αυτή την Αμερική πάμε να επισκεφτούμε;». Η σκέψη μου ήταν βέβαια παρατραβηγμένη αφού από τότε μέχρι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καλπάσει σε όλους τους τομείς και είναι σήμερα η μόνη υπερδύναμη στον κόσμο μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. Άσχετο αν ο Χένρι Μίλλερ σε ένα σημείο του βιβλίου του γράφει με απόγνωση: «Κάποια μέρα, καθετί το αμερικανικό θα εξαφανιστεί, θα εξαφανιστεί πιο ολοκληρωτικά απ’ ότι εξαφανίστηκε, ό,τι ήταν ελληνικό, ρωμαϊκό ή αιγυπτιακό».

Πετώντας αντίθετα με τη ροή του χρόνου, φύγαμε από την Αθήνα απογευματάκι και φτάσαμε στη Νέα Υόρκη το βραδάκι όταν ακόμα μόλις είχαν ανάψει τα πρώτα φώτα της πόλης με τους γνωστούς ουρανοξύστες. Στα γρήγορα μπήκαμε σε άλλο αεροπλάνο και πετάξαμε νυχτιάκικα για την ομοσπονδιακή πρωτεύουσα των ΗΠΑ, την Ουάσιγκτον. Εκεί θα μέναμε τις περισσότερες μέρες ως προσκαλεσμένοι του Διεθνούς Κέντρου Δημοσιογράφων.

Οι Αμερικανοί είναι λαός ευγενής. Μπορεί να δείτε στην απέραντη αυτή χώρα «όλες τις φυλές του Ισραήλ» και ακόμα περισσότερες. Όμως οι άνθρωποι της είναι ευγενείς σε όλες εκείνες τις μικρολεπτομέρειες της καθημερινής ζωής που σε κάνουν να νιώθεις άνετα. Όταν σου απευθύνουν το λόγο, λες και σε γνωρίζουν εδώ και χρόνια. Όπως, ας πούμε, η μαύρη Λίντα από το Μπρούκλιν που βρέθηκε πωλήτρια σε υπεραγορά της Σαβάννα, στη Νότια Καρολίνα. «Πώς είστε κύριε;», ήταν η πρώτη ερώτησή της όταν πλησιάζετε στο ταμείο, στις 10 η ώρα τη νύχτα, αφού κάνατε τα ψώνια σας. Μην παραξενεύεστε. Στις ΗΠΑ όλα είναι ανοικτά μέχρι αργά το βράδυ. Τα ρωτάω, επειδή μου φαίνεται ότι δεν ήταν από εκείνα τα μέρη.

-Εσείς τι λέτε; Από πού είμαι; Και μου απαντά αμέσως: Είμαι από το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και εργάζομαι εδώ στη Σαβάννα. Αφού πληρώσετε, σας αποχαιρετά με ένα πλατύ χαμόγελο: -Καλά να περάσετε το βράδυ σας, κύριε!

Σας είπαμε προηγουμένως ότι όλα είναι ανοικτά μέχρι τα μεσάνυκτα ή και όλο το 24ωρο. Οι Αμερικανοί εργάζονται εφτά μέρες τη βδομάδα, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Δηλαδή μπορείτε, ας πούμε, να κάνετε τα ψώνια σας και το Σάββατο και την Κυριακή στα λεγόμενα «Μολς» (τεράστια συμπλέγματα καταστημάτων όπου μπορείτε να βρείτε και να ψωνίσετε τα πάντα).

Μπορείτε επίσης να βρείτε ανοικτά βιβλιοπωλεία, άλλα καταστήματα, μουσεία, πινακοθήκες, κέντρα, φαρμακεία, ποτοπωλεία, υπεραγορές, κ.τ.λ. Εκεί δεν υπάρχουν ωράρια, με τη στενή έννοια του όρου που αποδίδουμε εμείς, αλλά το σύστημα της βάρδιας και λειτουργεί η φιλοσοφία «εν τη καταναλώσει το κέρδος».

Έτσι έχει δημιουργηθεί μια υπερκαταναλωτική μανία στους Αμερικανούς που μπολιάζει αυτόματα και χωρίς να το θέλετε και εσάς που για πρώτη ίσως φορά πατάτε το πόδι σας στη μεγάλη αυτή χώρα. Είναι ο παράδεισος του καταναλωτισμού και η ένσαρκη προσωποποίηση του καπιταλισμού. Το κέρδος είναι η κινητήρια δύναμη στην οποία όλοι υποτάσσονται ή παρασύρονται και για την οποία δουλεύουν. Άλλωστε δεν είναι αυτή η ιδέα και η αντίληψη της ελεύθερης οικονομίας;

Στην Αμερική ουσιαστικά δεν γνωρίζουν περί πενθήμερης και περί κλεισίματος καταστημάτων, υπεραγορών κ.τ.λ. των ώρα που οι καταναλωτές σχολνούν από τις δουλειές τους. Αφού στόχος όλων είναι ο καταναλωτής, του παρέχουν όλες τις διευκολύνσεις για να… εκτονωθεί ψωνίζοντας.


Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν στρατευθεί στην καλλιέργεια της υπερκατανάλωσης. Τα τηλεοπτικά κανάλια δε σε αφήνουν να παρακολουθήσεις μια ταινία ή ένα έργο. Κάθε πέντε λεπτά σε βομβαρδίζουν με διαφημίσεις προϊόντων, για προσφορές που δεν ξανάγιναν, για καταπληκτικές εκπτώσεις διαρκείας που κατρακυλούν κυριολεκτικά στα πόδια και στις τσέπες του καταναλωτή, για τιμές που ούτε καν τις ονειρεύεστε.

Να φανταστείτε ότι στη Ουάσιγκτον και κυρίως στη Νέα Υόρκη ψωνίζετε ό,τι θέλετε στη μισή τιμή, παρά εδώ στην Κύπρο. Στις άλλες Πολιτείες, οι τιμές είναι ακόμα πιο χαμηλές. Κι όταν μιλάμε για εκπτώσεις, εννοούν πραγματικές εκπτώσεις, όχι φανταστικές ή ψεύτικες, όπως καταγγέλλεται συχνά στον τόπο μας. Ένα υποκάμισο που θα το αγοράζατε, ας πούμε 29.99 δολάρια με την έκπτωση το παίρνετε με 14.99 δολάρια. Και προσέξτε ένα σημαντικό στοιχείο που σχετίζεται άμεσα την ψυχολογία του καταναλωτή-πελάτη: Δεν μιλάνε για 30 δολάρια αλλά για 29.99 δολάρια. Δεν αναγράφουν 10 δολάρια αλλά 9.99 δολάρια. Δεν λένε 60 δολάρια ή 50 δολάρια για ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια, αλλά 49.99 ή 59.99 δολάρια.

Βέβαια αυτό γίνεται κάπως και εδώ, αλλά εκεί υπάρχει και λειτουργεί ολόκληρη φιλοσοφία που αφορά τις καταναλωτικές τάσεις και επιθυμίες ή αρνήσεις του πολίτη. Να φανταστείτε ότι εφημερίδες και εταιρίες ή υπεραγορές γνωρίζουν μέσω τω ηλεκτρονικών υπολογιστών πότε οι Αμερικανοί ψωνίζουν, τι ψωνίζουν, ποια είδη προτιμούν περισσότερο, γιατί απορρίπτου άλλα είδη, πότε πηγαίνουν στην υπεραγορά, τι επιθυμούν και σε ποιες τιμές τα θέλουν και πως πληρώνουν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ηλεκτρονικό φακέλωμα στην ιστορία του ανθρώπου. Τίποτα δεν μένει κρυφό, όλα είναι γνωστά και τοποθετημένα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και μάλιστα… νόμιμα.

Ο Αμερικανός πολίτης είναι κυριολεκτικά γυμνός μπροστά στην επέλαση των γιγάντων της κατανάλωσης. Αυτό που συμβαίνει είναι φανταστικό όσο και ανατριχιαστικό στις διαστάσεις που έχει προσλάβει. Τεράστιες μάζες πολιτών-καταναλωτών τηλεκατευθύνονται από τη διαφήμιση και το μάρκετιγκ ως πρόβατα και ως σύγχρονοι λωτοφάγοι στις υπεραγορές και τα «Μολς».


Στα «Μολς» μπορείτε να βρείτε και του πουλιού το γάλα. Οι Αμερικανοί τα χρησιμοποιούν και ως χώρους αναψυχής και εκτόνωσης. Και αφού κάνουν τα ψώνια τους, θα γευματίσουν ή θα πάρουν το βραδινό τους σε ένα από τα πάρα πολλά και φτηνά εστιατόρια έτοιμου φαγητού, όπου επίσης δυσκολεύεστε τι να πρωτοδιαλέξετε για να γάτε. Οικογένειες, ζευγαράκια, ηλικιωμένοι, χρησιμοποιούν αυτά τα «Μολς» και ως χώρους κοινωνικής συνάντησης και για να περάσουν το χρόνο τους και να ξεφύγουν από το καθημερινό άγχος της δουλειάς.
.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η Αμερική. Να μιλήσουμε για την τηλεόραση τους και τον τρόπο που τη χρησιμοποιούν. Είναι το εργαλείο του πιο μαζικού, του πιο φρενήρους και του πιο μαστιγωτικού βομβαρδισμού του πολίτη σε ρυθμούς που σου κόβουν την ανάσα. Ή σε κάνουν να τη σιχαθείς. Είναι πρώτα τα λεγόμενα «κομμέρσιαλς» (ας μας συγχωρεθούν οι γλωσσικοί βαρβαρισμοί), δηλαδή όλες εκείνες οι επιθετικές, αστείες, γλυκερές, εκκωφαντικές, παιδικές ή σοβαρές διαφημίσεις προϊόντων πάσης φύσεως.

Η τηλεόραση είναι ο ισχυρότερος μοχλός διαμόρφωσης της καταναλωτικής μανίας των Αμερικανών. Αρκεί να σας πούμε ότι οι Αμερικανοί περνούν κάθε μέρα 6-7 ώρες από τη ζωή τους μπροστά στην τηλεόραση. Τα λεγόμενα «τοκ-σιόου» (λογοθεάματα), είναι το πασατέμπο. Δεν μπορείς να ανοίξεις κανάλι και να μη βρεθείς μπροστά σε μια καλοστημένη επιχείρηση προβολής των πάντων. Πολιτικές συζητήσεις, κοινωνικές, θρησκευτικές, αθλητικές και πάντα με ακροατήριο που συμμετέχει και κρίνει και ανακρίνει και παίζει το ρόλο συνηγόρου ή κατήγορου.


Η Παμ είναι μια μαύρη μητέρα που βγήκε σε ένα «τοκ-σιόο» για να αποκαλύψει μπροστά στις κάμερες και το κοινό, αλλά και σε εκατομμύρια τηλεθεατές που την παρακολουθούσαν ότι ο 4χρονος γιος της θέλει να τη… σκοτώσει! Θεέ και Κύριε! Ανατριχιάζει το ακροατήριο αλλά ο παρουσιαστής επιμένει। «Θέλεις να σκοτώσεις τη μητέρα σου;» ερωτά τον τετράχρονο πιτσιρικά που συστρέφεται αμήχανα στην καρέκλα του, παίζει με το μικρόφωνο που του έβαλαν στο πουκάμισό του φαίνεται να τα έχει χαμένα, αλλά απαντά με παιδική αθωότητα: «Ναι, θέλω να τη σκοτώσω». «Γιατί;» επιμένει ο παρουσιαστής και σαν από ταινία μυστηρίου, στο στούτιο επικρέμαται η αγωνία… Ανασηκώνει τους ώμους ο τετράχρονος, ένδειξη ότι δεν ξέρει τους λόγους. Η μητέρα του λέγει ότι ο γιος της είναι υπερκινητικός, δεν σταματά να αναποδογυρίζει πράγματα στο σπίτι και να, η κάμερα να κάνει ζουμ στο δωμάτιο του μικρού που είναι ένας στάβλος. Συγκλονίζεται το ακροατήριο αλλά κανείς δεν εξηγεί πού είναι ο πατέρας και γιατί η μητέρα φοβάται τον τετράχρονο για της… Και βέβαια κανείς δεν λέγει πόσα πλήρωσε το κανάλι για να έχει αυτή την «ιστορία».
.

Ένας δωδεκάχρονος εμφανίζεται σε ένα άλλο «τοκ-σιόου» με τη μητέρα του που τον καταγγέλλει ότι τη δέρνει. Το ακροατήριο παίζει πάλι το ρόλο του δικαστή και συνηγόρου, οπότε ξαφνικά εμφανίζεται στη σκηνή του στούτιο –το θέατρο δεν θα είχε καλύτερη παράσταση…- μια άλλη κοπελίτσα που είχε πάρει μέρος σε ένα «τοκ-σιόου» πέρσι. Τότε οι τηλεθεατές είχαν δει μια 13χρονη-14χονη κοπελίτσα έντονα βαμμένη και μακιγιαρισμένη που ήθελε να ζήσει τη μεγάλη ζωή, που δεν αγαπούσε τη μητέρα της και την ύβριζε. Τώρα βλέπουμε μια νεαρή αμακιγιάριστη, συνεσταλμένη που δηλώνει ότι υπεραγαπά μέχρι θανάτου τη μητέρα της. Και αμέσως το ακροατήριο ξεσπά σε χειροκροτήματα ενώ ο παρουσιαστής με έκδηλη ικανοποίηση ανακοινώνει ότι είναι χάρη στο «τοκ-σιόου» του σταθμού που σημειώθηκε η αλλαγή και το χάππι-εντ… Δάκρυα από τη μάνα του 12χρονου που τη δέρνει ο γιος της και ξανά χειροκροτήματα από το ακροατήριο για τη… σωστική αποστολή του καναλιού.


Αλλά και ο χοντρός Τζέφρι, ο μαύρος και η επίσης χοντρή Μέλανι, η μαύρη, που τσακώθηκαν και αποφάσισαν να δημοσιοποιήσουν τους καβγάδες τους αλλά χάρη στο τηλεοπτικό «τοκ-σιόου» ξανάσμιξαν, ξανάδωσαν όρκους αιώνιας αγάπης, δάκρυσε η Μέλανι και, ω! του τηλεοπτικού… θαύματος, ένας ιερέας εμφανίζεται στο στούτιο και… ξαναπαντρεύει, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, τον χοντρό Τζέφρι με την επίσης χοντρή Μέλανι. Και όλα ενώπιον ακροατηρίου και μάρτυρες εκατομμύρια Αμερικανούς που συγκινούνται από τέτοιες στημένες (και προφανώς ακριβοπληρωμένες) σαπουνόπερες.


Η αμερικανική κοινωνία είναι η κοινωνία της ανοχής. Είναι η λεγόμενη permissive society (ανεκτική κοινωνία). Το ξενοδοχείο που μέναμε οι Κύπριοι δημοσιογράφοι είναι κοντά σε περιοχή που συγκυριακά ανθεί η ομοφυλοφιλία. Μη σας παραξενεύει, αυτό δεν ενοχλεί κανέναν εκτός από εμάς που σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής μας και τέθηκαν σε δοκιμασία οι περί ηθικής και κοινωνίας αρχές και «πιστεύω» μας. Απορήσαμε, ενοχληθήκαμε, παραξενευτήκαμε αλλά για τους Αμερικανούς ούτε καρφάκι.

Μάλιστα σε μια έντονη συζήτηση που είχαμε με την Κάθριν, μια Αμερικανίδα του προγράμματος που παρακολουθούσαμε, μας είπε: «Σας ενοχλούν οι ομοφυλόφιλοι; Σας έχουν πειράξει; Σας έχουν κάνει οποιοδήποτε κακό; Αφού δεν σας έχουν κάνει ο,τιδήποτε, ας κάνουν ό,τι θέλουν. Είμαστε ελεύθερη χώρα και ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, φτάνει να μην ενοχλεί τον πλησίον του. Ο καθένας διαθέτει το σώμα του όπως θέλει. Αν αυτό δεν ενοχλεί τους ίδιους, γιατί να ενοχλεί εμένα;». Άντε τώρα να της εξηγήσει ότι εμείς είμαστε διαφορετικά μεγαλωμένοι με τις γνωστές ελληνοχριστιανικές αρχές που κονταροχτυπιούνται με τη δήθεν ανεκτική αμερικανική κοινωνία και τις ελευθερίες της.

Εκείνο που κάνει τους Αμερικανούς να ξεχωρίζουν είναι, πιστεύω, ο αυθορμητισμός και η αμεσότητα στις προσεγγίσεις τους, στις αποφάσεις τους, στα λεγόμενα τους και φυσικά στις πράξεις τους. Και προπάντων η πολύ δραστήρια και η εξ αυτού πολύ ενεργητική και αποτελεσματική συμμετοχή τους στα κοινά. Όλοι σχεδόν ανήκουν σε κάθε είδους σύλλογο και οργάνωση. Όλοι κάτι προασπίζουν, κάτι υποστηρίζουν, κάτι επικρίνουν, κάτι διεκδικούν, κάτι απαιτούν γιατί ξέρουν τα δικαιώματά τους.

Μόνο στην Αμερική, π.χ. οι βουλευτές και οι γερουσιαστές αλλά και οι Κυβερνήσεις και όλοι οι κατέχοντες δημόσιο αξίωμα βομβαρδίζονται κυριολεκτικά από επιστολές και «φαξ» και τηλεγραφήματα διαμαρτυρίας όταν, κατά την άποψη των πολιτών, δεν ενεργούν σωστά. Η κοινή γνώμη στις ΗΠΑ είναι η δύναμη που κανείς, πολιτικός ή οικονομικός, κοινωνικός ή θρησκευτικός παράγοντας μπορεί να αγνοεί.

Η αμερικανική κοινωνία είναι σχεδόν βάρβαρα καταναλωτική αλλά οι καταναλωτές ξέρουν και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Αντιπαραβάλετέ τους προς τους Κύπριους καταναλωτές και θα σας πιάσει μαύρη απελπισία.
.

Οι μεγάλες πληγές της αμερικανικής κοινωνίας, που ήδη βρίσκεται με φοβερούς διασκελισμούς στον 21ο αιώνα, είναι το έγκλημα, τα ναρκωτικά και η μάστιγα του έιτς, χώρια η κοινωνική ανισότητα και η ανέχεια που δέρνει κυρίως τους μαύρους. Στη λεωφόρο Κοννέκτικατ είδαμε μια μέρα μια συγκλονιστική σκηνή: Ένας νεαρός, θύμα του έιτς καθόταν κατάχαμα, στη σκιά των υπερπολυτελών καταστημάτων και πολυκατοικιών και κρατούσε μια πινακίδα που έγραφε: «Έι, είμαι θύμα του έιτς. Οι γονείς μου με πέταξαν έξω από το σπίτι όταν χρειαζόμουν την υποστήριξή τους. Βοηθήστε με παρακαλώ».

Το έγκλημα ανησυχεί και τον Πρόεδρο. Έτσι δεν διστάζει να εμφανίζεται σε διαφημιστικά φιλμάκια, δίπλα από την ανήλικη Στέισι που γλύτωσε από το έγκλημα και τα ναρκωτικά, για να επικαλεστεί τη βοήθεια των Αμερικανών στον πόλεμο της Κυβέρνησής του ενάντια στη μάστιγα του εγκλήματος και των ναρκωτικών.
*


Λεωρόρος Πενσυλβανίας και απέναντί μου είναι το νεοκλασικό, ελληνιστικό κτίριο των Αρχείων του Αμερικανικού Έθνους. Ένιωσα οργή και απόγνωση για την κατάντια του δικού μας κράτους. Και αμέσως το είπα στους συναδέλφους Ιωσήφ και Φοίβο. «Πού είναι τα δικά μας επίσημα αρχεία; Οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας και οι Υπουργοί και οι Πρόεδροι της Βουλής και οι άλλοι καρεκλοκένταυροι που ήρθαν τόσες φορές στην Ουάσιγκτον, δεν έτυχε να δουν αυτό το κτίριο και να πάρουν ιδέες, αν όχι για τίποτε άλλο;»

Υπάρχει και ένα άλλο θέμα που θέλω να επισημάνω με αυτή την ευκαιρία προς πάντα αρμόδιο – αν υπάρχει ακόμα αυτή η φυλή υπεύθυνων ανθρώπων… - βλέποντας τα υπέρκαλλα κτίρια της Ουάσιγκτον: Δεν υπάρχει κανείς με όραμα και προοπτική ώστε να αποφασιστεί επιτέλους ένα γενικό σχέδιο πολεοδομίας και ρυμοτομίας για αυτές τις πόλεις μας που έγιναν πόλεις κανίβαλοι, χωρίς ταυτότητα, χωρίς στιλ, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς δείγματα καλής αρχιτεκτονικής;

Η Ουάσιγκτον, όπως και η Ιερουσαλήμ, είναι δείγματα προς μίμηση πόλεων που έχουν προσωπικότητα και ομορφιά και αρχοντιά και μέτρο. Από το 1793 η Ουάσιγκτον σχεδιάστηκε με βάση σχέδιο που είχε προοπτική στο χρόνο. Πλατιές λεωφόρους, εξίσου πλατιά πεζοδρόμια, τεράστιοι χώροι για πάρκα και για πράσινο που το αγαπούν και το περιποιούνται σαν τα μάτια τους. Εντάξει, μπορεί να έχουν συχνές βροχές αλλά και η Πολιτεία και οι πολίτες επιδεικνύουν φοβερό ενδιαφέρον για το καθένα δέντρο που υπάρχει στην πόλη ως εάν να είναι παιδί τους. Η Ουάσιγκτον είναι μια πολύ όμορφη πόλη που αξίζει να επισκεφθείτε, έστω μια φορά στη ζωή σας.


Στα πλαίσια της 15ημερης παραμονής μας στις ΗΠΑ, επισκεφθήκαμε και τη Νότια Καρολίνα και τις πόλεις Σαβάννα και Μπιούφορ και συναντηθήκαμε με τους εκδότες και διευθυντές τοπικών εφημερίδων. Ούτε σύγκριση βέβαια η δουλειά τους με τη δική μας. Εμείς… είμαστε χρόνια πίσω όσον αφορά συνθήκες εργασίας και διευκολύνσεων, αλλά το άγχος και η πίεση του χρόνου είναι πίεση για όλους…

Η Αμερική είναι άλλος πλανήτης, άλλη νοοτροπία, άλλος κόσμος, άλλος πολιτισμός, ηλεκτρονικός αλλά και προσγειωμένος, μια τεράστια χοάνη ανθρώπων και φυλών που δικαιούνται να έχουν την υπεροψία της δύναμης, της μόνης υπερδύναμης από την οποία και εμείς εξαρτιόμαστε.  Η Αμερική είναι ένα άλλο πλανητικό σύστημα που ήδη καλπάζει στον 21ο αιώνα όταν εμείς εδώ αγκομαχούμε για να προλάβουμε, κάθιδροι, το τέλος του παρόντος αιώνα. Το μέλλον των μεγάλων και η μοίρα των μικρών…

Σάββας Ιακωβίδης
Δημοσιογράφος

Εφημερίδα «Σημερινή» 1.7.1996
America as we like it

Wednesday, February 20, 2008

Antarctica

Snapshots by: Dr Marianna Makri,
Assistant Professor of University of Miani, USA


The name Antarctica is a version of the Greek compound word Αntarktiké (Aνταρκτική), meaning “Opposite of the Arctic”. Antarctica is almost entirely south of the Antarctic Circle.The continent covers over 14 million sq km and occupies approximately 9% of the world's land surface. Some of 98% of Antarctica is covered by ice.


On average, Antarctica is the coldest, driest and windiest continent on the Earth. There are no permanent human residents and there is no evidence of any existing or pre-historic indigenous population. Only cold-adapted plants and animals survive there, including 65 million penguins, 35 million seals, mosses, lichen, and more than 125 different species of fish and whale.


Antarctica contains over 70% of the world's water and 90% of the world's ice, within itself. In some places the ice is over 4000 metres deep. The ice flows continuously from the high elevations to the sea, breaking off to form massive icebergs. Antarctica is surrounded by a number of islands called the sub-Antarctic islands, which are grouped, along with Antarctica, into the sub-Antarctic circle.


Antarctica has six months of daylight and six months of darkness. In mid-summer, near the south pole, there is 24 hours of sunlight every day. In winter, six months of darkness ensue, and the continent triples in size by converting the surrounding sea into ice. About 60,000 tourists have visited Antarctica since 1957. Tourism has increased from 800 per year in 1985 to about 10,000 per year in 2004.


The Antarctica Treaty was signed in 1959 by twelve countries; to date, forty-five countries have signed the treaty. The treaty prohibits military activities and mineral mining, supports scientific research, and protects the continent's ecozone. Ongoing experiments are conducted by more than 4,000 scientists of many nationalities and with different research interests.


Η Δρ Μαριάννα Μακρή από τη Λευκωσία με μια ομάδα ερευνητών και περιβαλλοντολόγων μας ξεναγούν στην αχανή Ανταρκτική

Η Ανταρκτική (όνομα προερχόμενο από την Ελληνική γλώσσα) είναι μια ήπειρος που βρίσκεται στο Νότιο Πόλο της Γης. Είναι μονίμως καλυμμ ένη από μεγάλα κομμάτια πάγου και χιόνι. Υπάρχουν πολύ λίγα φυτά. Κατοικείται κυρίως από πιγκουίνους και φώκιες. Η πιο κοντινή ήπειρος στην Ανταρκτική είναι η Νότιος Αμερική. Ανταρκτική είναι ένα κλειστό σύνολο οικοσυστημάτων στο οποίο απαγορεύεται να εισαχθούν ξένα είδη.


Η Ανταρκτική ή Ανταρκτίδα είναι η έκτη ήπειρος της Γης και είναι η περιοχή γύρω από τον Νότιο Πόλο που την περιτριγυρίζει μια ομάδα από νησιά. Η έκτασή της είναι περίπου 14 εκατ. τετρ. χλμ. Σχεδόν όσο η Ευρώπη. Για τη διαμόρφωσή της και ειδικά των ακτών της, λίγα πράγματα είναι γνωστά. Πάνω από το 70% του γλυκού νερού του πλανήτη, καθώς και μεγάλα αποθέματα φυσικών πόρων είναι «παγιδευμένα» στην Ανταρκτική.


Περιτριγυρίζεται από τον Νότιο Παγωμένο Ωκεανό και λίγα νησιά. Η θερμοκρασία της Ανταρκτικής στις ακτές κατεβαίνει στους –60ο Κελσίου (- 91° Κελσίου το 1957) είναι χαμηλότερη από τη θερμοκρασία της Αρκτικής. Η βροχή είναι άγνωστη, αλλά οι χιονοθύελλες και οι ισχυροί άνεμοι πολύ συχνοί. Σκεπάζεται από πάγους και έχει 6 μήνες ημέρα και 6 μήνες νύκτα.

Όσον αφορά όμως τον ορυκτό πλούτο και τον πλούτο των θαλασσών της, αυτοί είναι τεράστιοι. Υπάρχει μεγάλος αριθμός από πιγκουίνους, φώκιες, φάλαινες και θαλάσσια πουλιά. Όσο για μέταλλα έχει πλούσια κοιτάσματα από γαιάνθρακες, σίδερο νικέλιο, χαλκό κ.ά.


Το 2041 λήγει η Διεθνή Συμφωνία για την Ανταρκτική, που υπογράφτηκε το 1959 και όπου «θεωρητικά» κανένας δεν έχει δικαίωμα να κάνει εκεί τίποτα άλλο εκτός από επιστημονική έρευνα.
Παρά τα προβλήματα που δημιουργούνται από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και της τρύπας του όζοντος, η Ανταρκτική εξακολουθεί να παραμένει ένας οικολογικός παράδεισος. Μέχρι πότε όμως, όταν οι βλέψεις πολλών κρατών για εκμετάλλευση του άφθονου ορυκτού πλούτου της, ολοένα και εντείνονται;



View Video : Antarctica

Tuesday, February 19, 2008

Scotland

Images of Scotland
By Irene & Peter Merkel

Scotland is a land with a great history and scenic landscapes. Thousands of acres of green stretch from the ragged coastline up hill to be replaced by scenic mountains, lakes, castles and churches. A great destination, of a haven of environmental cleanliness, beauty, wilderness and romance.

With a dramatic heritage, a vibrant culture, and exciting events and festivals to experience, a visit to Scotland is an unforgettable journey.




Photos by : Irne & Peter Merkel, from Northeim, Germany

Η Σκωτία χωρίζεται βασικά σε δύο περιοχές, στις ορεινές περιοχές (Highlands), και στις πεδινές περιοχές (Lowlands). Οι μεγαλύτερες πόλεις είναι η ιστορική πρωτεύουσα του Εδιμβούργου με τα μεσαιωνικά κάτρα, τους όμορφους κήπους και τα ενδιαφέροντα μουσεία, που σε μεταφέρουν σε μια μυστηριώδη μεσαιωνική ατμόσφαιρα και η Γλασκώβη.

H πανέμορφη Σκωτία με τις λίμνες και τα καταπράσινα δάση αποτελεί ένα μοναδικό σκηνικό για τους πύργους και τα κάστρα που την κοσμούν με την επιβλητική τους μεγαλοπρέπεια. Ένα ταξίδι στη Σκωτία είναι σίγουρα μια θαυμάσια εμπειρία. Kομψές επαρχιακές πόλεις, θρύλοι για δράκους, μια έντονα πολιτιστική ζωή προκαλούν το ενδιαφέρον.




Scotland beauty

Friday, February 15, 2008

Safari in Kenya

One of the most adventurous African safaris
Kenya is surrounded by Somalia in the north east, Ethiopia and Sudan in the north, Uganda in the west and Tanzania to the south. 

Kenya which lies across the equator on the east coast of Africa, is one of the most popular destinations for safaris in the world! It is famous for its scenic beauty, diverse cultures and abundant wildlife.

Kenya has long been recognized as “Big Game” country, with huge numbers of animals in over 40 National Parks and Reserves. The country has a history of protecting its wildlife, which gives the visitor a wonderful range of experiences in all sorts of different terrain, awakening images of beauty and romance, which it well deserves.

The wildlife is the prime attraction of Kenya safaris, which take place in some of Africa's best-known national parks, including the Masai Mara, Tsavo, Amboseli, and Lake Nakuru.
Samburu National Reserve is becoming one of Kenya's most admired stops after the famous Masai Mara, with sights of the peculiarly branched doum palms and taut thorn trees giving an unusual look to the region.

The harsh and arid plains of Samburu National Reserve are home to certain species of game which are unique in Kenya to the northern parks... Samburu is situated in the hot and arid fringes of Kenya’s vast Northern Frontier District. Against a backdrop of volcanic mountains, gaunt hills and withered scrub trees punctuate the sparse and moist-less terrains with clusters of the incredibly hardy desert roses providing occasional flashes of vivid colours...
Naturally, the Great Wildebeest Migration is a huge attraction for many visitors wanting to safari in Kenya. This mass movement of hundreds of thousands of wildebeest and zebra from the Serengeti in Tanzania, to Kenya's Masai Mara and back, is a phenomenal sight.

Travel information
In terms of tourism, the country has a reputation for being almost too popular, with lots of minibuses and large safari lodges. Αltitude gradually increases as you move inland towards the central highlands, which is where you will find the capital Nairobi and the continent's second highest mountain, Mt. Kenya.

Moving south and gradually east, the landscape becomes more arid as you reach the Masai Mara and the concentration of wildlife. With its amazing landscapes - from the snows of Mts. Kenya, to the Great Rift Valley with its string of strange lakes, from open savannah with no evident horizon, to mountain ranges with extraordinary rock forms, from coffee plantations, tea and coconut palms to tropical lush green gardens with flowers and colourful birds, it is easy to see why Kenya is an ideal tourist destination.
It is not just outstanding wildlife and scenery that you come to Kenya for, it is also the rich culture of Kenya's tribes, of whom the Masai and Samburu are instantly recognisable. Their elaborate and colourful clothing is extremely distinctive and their lifestyle is a fascinating contrast to western culture. This mix of great wildlife experiences and eye-opening cultural encounters makes Kenya a very desirable safari destination.

Kenya safaris
Kenya is the original home of safari (traveller in Swahili). It is the most popular African safari country. All safaris in Kenya depart from Nairobi. First stop can be the Treetops in Aberdare mountains for a night game viewing, the spectacular birdlife, majestic scenery of the Great Rift Valley lakes and one of Kenya’s finest game Reserves. Taking a Kenya safari tour is a great way to get a good overview of this large country.
Areas of Interest

Samburu, Lake Baringo, Lake Bogoria, Lake Nakuru, Lake Nakuru National Park (white rhino), Lerochi Plateau, Great Rift Valley, Masai Mara Game Reserve, Great Wildebeest Migration (Seasonal).

Activity
Scenery, camping, game and bird watching, ethnic, culture, traditional dances, photography, relaxation, visit a local village, early morning balloon safari in the Mara.



Υπόκλιση στο μεγαλείο της φύσης
Του Φοίβου Νικολαΐδη
Ναϊρόμπι
Όλα τα σαφάρι στην Κένυα ξεκινούν από την πρωτεύουσα το Ναϊρόμπι που στη γλώσσα των Μασάι σημαίνει «τόπος των παγωμένων νερών». Κι αυτό, γιατί, πολύ πριν εξελιχτεί σε πόλη, ήταν ο τόπος από τον οποίον έπαιρναν νερό για τις ανάγκες τους.

Μεγάλη σε έκταση, ελκυστική και όμορφα σχεδιασμένη άρχισε να οικοδομείται από το 1903, όταν οι Άγγλοι αποικιοκράτες θέλησαν να κατασκευάσουν τη σιδηροδρομική γραμμή Μομπάσα – Καμπάλα. Με τα χρόνια εξελίχθηκε σε οικονομικό και πολιτικό κέντρο της χώρας. Σήμερα, με τα 3 περίπου εκατομμύρια κατοίκων συναγωνίζεται άλλες μεγαλουπόλεις της μαύρης ηπείρου όπως το Κάιρο και το Γιοχάνεσμπουργκ.

Την πρώτη εντύπωση μάς προκαλούν τα αμέτρητα μίνιμπας ταξί, γνωστά ως ματάτου (μα-τα-του = ένα-δυο-τρία). Το παρατσούκλι προέκυψε από το παζάρεμα που συνηθίζουν να κάνουν οι ντόπιοι για ένα-δυο ή τρία σελίνια. Όμορφη και αντιφατική, η περιήγηση στις γειτονιές της πόλης μάς φέρνει αντιμέτωπους με τις κραυγαλέες αντιθέσεις. Από τη μια η πολυτέλεια με τις ωραίες κατοικίες και τους ουρανοξύστες και από την άλλη η ανέχεια με την εξαθλίωση των παραγκουπόλεων. Ορισμένα κτίρια θυμίζουν το αποικιοκρατικό παρελθόν της πόλης. Η Κένυα πέτυχε την ανεξαρτησία της από του Άγγλους το 1963. Μη νομισθεί όμως ότι έφυγαν, χωρίς πρώτα να εξασφαλίσουν τις στρατιωτικές τους διευκολύνσεις…

Η ιστορία της χώρας πάει πολλούς αιώνες πίσω. Επιστημονικές έρευνες υποδεικνύουν ότι πριν δυόμισι και πλέον εκατομμύρια χρόνια, κάπου εδώ γεννήθηκε ο πρώτος άνθρωπος, ο homo habilis. Αυτό, μάς το υπενθυμίζει η ανάγλυφη παράσταση που παρουσιάζει την εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους, στην είσοδο του Πάρκου των φιδιών.
Σαφάρι
Ως πριν λίγα χρόνια το σαφάρι ήταν η λέξη που αντιπροσώπευε το ριψοκίνδυνο κυνήγι στην άγρια ζούγκλα. Τα βαλσαμωμένα κεφάλια ζώων, κρεμασμένα στους τοίχους ήταν συνήθως τα έπαθλα και οι αποδείξεις αυτής της περιπέτειας. Σήμερα, όμως, το σαφάρι είναι κάτι το πολύ διαφορετικό, αν και η γοητεία του εξακολουθεί να είναι ακαταμάχητη.

Στα σουαχίλι τη γλώσσα που μιλάει η πλειονότητα των Κενυατών, «σαφάρι» σημαίνει ταξίδι. Και πράγματι, το σαφάρι είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι στο πανέμορφο βασίλειο της άγριας φύσης, που προκαλεί και ερεθίζει τη φαντασία. Με τα ειδικά διαρρυθμισμένα μίνιμπας ή τα λαντ ρόβερ η λατρεία της περιπλάνησης ανάμεσα στα άγρια ζώα και της αναζήτησης των μυστικών της ζούγκλας, μετατρέπεται σε ένα υπέροχο φωτογραφικό κυνήγι.

Ο ειδικά εκπαιδευμένος οδηγός και ταυτόχρονα έμπειρος συνοδός μας Τζόσουα Κιμάνι, που γνωρίζει κάθε γωνιά της κενυατικής σαβάνας, ανέλαβε το δύσκολο έργο, να μας φέρει σε επαφή με έναν αλλιώτικο κόσμο। Τον κόσμο των άγριων ζώων που ζουν για αιώνες στο φυσικό τους περιβάλλον με τους δικούς τους νόμους και κανόνες. Αν και η ζούγκλα δεν προσφέρεται για φιλοσοφικές ενατενίσεις, εντούτοις, διερωτούμαι πόσο διαφορετικούς από τους δικούς μας...
Η καλύτερη εποχή για σαφάρι στην Κένυα είναι η περίοδος της ξηρασίας, όταν τα μονοπάτια και οι χωματόδρομοι με τις πολλές και μεγάλες λακκούβες είναι προσπελάσιμοι। Η περίοδος των βροχών διαρκεί από τον Οκτώβριο ως τον Νοέμβριο και από τον Μάρτιο ως τον Μάιο. Στο διάστημα αυτό η μετακίνηση στα δύσβατα λημέρια της άγριας ζούγκλας είναι πολύ δύσκολη και ο κίνδυνος να κολλήσουν τα αυτοκίνητα στη λάσπη της σαβάνας είναι πολύ μεγάλος. Κι άντε τότε στην μέση του πουθενά να τρέχεις για οδική βοήθεια…
Καλά κάνετε λοιπόν να προγραμματίσετε σωστά την περίοδο που θα πάτε για σαφάρι, μην τυχόν ξεκόψετε σε καμιά αγέλη πεινασμένων σαρκοβόρων και σας εκλάβουν ως αναπάντεχο μεζεδάκι. Ή δώσετε την ευκαιρία σε χωρατατζήδες χιμπατζήδες, να σας πλακώσουν στο πείραγμα! Αν και το δεύτερο είναι απείρως προτιμότερο του πρώτου.

Ξεκινώντας νωρίς το πρωί από το Ναϊρόμπι, η σκέψη της περιπέτειας συνοδευμένη από ένα κρυφό φόβο στριφογυρίζει στο μυαλό μας. Ποιος μπορεί άραγε να ξέρει, τι θα αντιμετωπίσουμε εκεί στο πουθενά; Στο κάτω-κάτω δεν πάμε εκδρομή σε καμιά κοσμοπολίτικη εξοχή. Άθελά μας, σκεφτόμαστε για κανένα απρόοπτο ζουγκλοπάθημα και αυτό επιταχύνει τη φόρτωση των συναισθημάτων μας.
Ο οδηγός μας, όμως, ο Τζόσουα είναι καθησυχαστικός. «Χακούνα ματάτα» μάς λέει χαριτολογώντας, που στη γλώσσα των σουαχίλι σημαίνει κανένα πρόβλημα. Οι πιθανότητες να γίνουμε κολατσιό σε σαρκοβόρα είναι πολύ λιγότερες, από του να σακατευτούμε από αυτοκίνητο στους δρόμους της χώρας μας. Ορίστε λοιπόν το αισιόδοξο μήνυμα! Μετά από αυτό, ξεκινάμε με αναπτερωμένο ηθικό, έμπλεοι χαράς ότι κινδυνεύουμε περισσότερο από απρόσεχτους οδηγούς παρά από προσεχτικά, πεινασμένα θηρία.
Εθνικά πάρκα
Στην Κένυα ο ταξιδιώτης απολαμβάνει την άγρια πανίδα σ’ όλο της το μεγαλείο. Τεράστιες περιφραγμένες περιοχές με ατέλειωτες εκτάσεις από λόφους, πεδιάδες, σαβάνα (έκταση τροπικής βλάστησης), δάση, λίμνες και ποτάμια γεμάτα σπάνια είδη ψαριών, πουλιών, πτηνών και άγριων ζώων (από λιοντάρια μέχρι τσακάλια), έχουν χαρακτηριστεί ως εθνικά πάρκα και προστατεύονται από την καλά οργανωμένη Υπηρεσία Άγριας Ζωής της χώρας.

Στα πάρκα υπάρχουν τουριστικά καταλύματα η αρχιτεκτονική των οποίων συνάδει με την αισθητική του τοπίου. Για λόγους ασφαλείας περιβάλλονται από ειδικά ηλεκτροφόρα σύρματα που αποτρέπουν την προσέγγιση ανεπιθύμητων ζώων. Προσφέρουν τη δυνατότητα στους τουρίστες να γνωρίσουν από κοντά τη μαγεία της αφρικανικής φύσης και να απολαύσουν την άγρια ζούγκλα με τους ενοίκους της. Εξερευνώντας τα πάρκα με τον ανεκτίμητο φυσικό πλούτο και ομορφιά, ζεις μεγάλες συγκινήσεις και αξέχαστες εμπειρίες.

Σε αναζήτηση της ζούγκλας
Καλύπτοντας αρκετά χιλιόμετρα μέσα από ένα υποφερτό οδικό δίκτυο, με πυκνά μπλόκα τής Αστυνομίας, περνούμε φτωχικά χωριουδάκια, οικισμούς και πόλεις και φτάνουμε στους πρόποδες του βουνού Απερτάρες. Σ’ όλη σχεδόν τη μακρά διαδρομή, βλέπουμε εκατέρωθεν του δρόμου ανθρώπους να περπατάνε χιλιόμετρα και διερωτούμαστε που πάνε. Από την άλλη, καταλαβαίνουμε γιατί οι αθλητές της Κένυας σαρώνουν συνήθως τα πρωτεία στους διεθνείς αγώνες δρόμων. Εντύπωση μας προκαλούν τα υπαίθρια εστιατόρια, αλλά και τα μικρομάγαζα κατασκευασμένα από τα πιο φτωχά υλικά.

Από όπου περνούμε, πιτσιρίκια μάς χαιρετάνε εγκάρδια, κάνοντας μας προς στιγμή να νιώθουμε «σπουδαίοι». Στους σύντομους σταθμούς μας, πωλητές προσπαθούν να μας πουλήσουν σουβενίρ με το γνώριμο πια σε μας πατροπαράδοτο κενυατικό παζάρεμα. Μικρά ως επί το πλείστον ξυπόλητα παιδάκια κερδίζουν τις καρδιές μας με το αθώο τους χαμόγελο και τα απλωμένα χεράκιά τους. Οι λίγες καραμέλες που τους προσφέρουμε, φαίνεται ν’ αποτελούν πραγματική ευτυχία για τα μικρά αυτά αγγελούδια.

Καλύπτοντας ακόμη μεγαλύτερη απόσταση, τα πρώτα δείγματα της κενυατικής πανίδας, παρουσιάζονται μπροστά μας και ενισχύουν τη διάθεση να συνεχίσουμε το ταξίδι. Οι πανέμορφες εικόνες που αντικρίζουμε γεμάτες σπάνια πουλιά, κοπάδια από ζέβρες, καμηλοπαρδάλεις και άλλα ζώα, τραβούν την προσοχή μας σαν μαγνήτης. Για πρώτη φορά βλέπουμε άγρια ζώα να βόσκουν ελεύθερα μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον και νιώθουμε παράξενα ωραία. Τα φωτογραφικά πυρά από το βαρύ «οπλοστάσιο» που κουβαλάμε, αρχίζουν να βάζουν αδιάκοπα. Σε ελάχιστα λεπτά τα πρώτα μας πυρομαχικά από φιλμς έχουν τελειώσει.
Το δειλινό ψιλόβρεχε και δυσκολευτήκαμε να φτάσουμε στο δημοφιλές ξενοδοχειακό κατάλυμα Treetops που κατασκευάστηκε από ξύλο το 1932 πάνω σε μια άγρια συκιά. Ήταν τον Φεβρουάριο του 1952 όταν η νεαρή τότε πριγκίπισσα Ελισάβετ της Αγγλίας διανυχτέρευσε εδώ με τον σύζυγο της πρίγκιπα Φίλιππο, που την ειδοποίησαν ότι πέθανε ο πατέρας της βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ’ τον οποίον διαδέχθηκε ως βασίλισσα Ελισάβετ Β’. Έτσι, η παράδοση λέει ότι, ανέβηκε το βράδυ πριγκίπισσα στο Τρίτοπς και κατέβηκε το άλλο πρωί βασίλισσα. Σήμερα, το κτισμένο πάνω σε κορμούς δέντρων ξενοδοχειακό κατάλυμα διαθέτει 50 δωμάτια, εστιατόριο, μαγειρεία, κουζίνα, σαλόνι και εξώστη στην ταράτσα. Τη νύχτα τα ζώα παρελαύνουν μπροστά μας, λες και επιδιώκουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Ελέφαντες, πίθηκοι, βουβάλια, ελάφια, πουλιά, πτηνά και άλλα ζώα με τα μουγκρητά και τις φωνές τους διακόπτουν την απέραντη σιωπή της νύχτας. Η αρχοντιά της ζούγκλας σ’ όλο της το μεγαλείο. Όλα τριγύρω σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι πραγματικά βρίσκεσαι σ’ έναν άλλο κόσμο.

Ισημερινός
Στην κωμόπολη Νανιούκι η νοητή γραμμή του Ισημερινού τέμνει την πόλη. Ιθαγενείς αποδεικνύουν στους τουρίστες με το πείραμα της περιφοράς του νερού σε μια κούπα, ότι βρισκόμαστε στον Ισημερινό.
Περνούμε τους πρόποδες του όρους Κένυα το οποίο έχει τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή της Αφρικής μετά το Κιλιμάντζαρο που βρίσκεται στη Τανζανία. Στις κορυφές του βουνού το χιόνι δεν λιώνει ποτέ κι ας είμαστε πάνω στον Ισημερινό.

Στον κόσμο των χιμπατζήδων
Σ’ ένα εκτεταμένο καταπράσινο άλσος καλά προστατευμένο, ανέμελοι χιμπατζήδες που θεωρούνται τα εξυπνότερα ζώα, μας υποδέχονται αδιάφο. Η παρουσία μας δεν τους βγάζει έξω από τις νόρμες τους. Ένας συμπαθητικός χιμπατζής που ακούει στο όνομα «Σωκράτης» κέρδισε τις καρδιές μας. Με αδιαφορία φτασμένου σταρ δέχεται απτόητος τον φωτογραφικό καταιγισμό.

Το βάφτισμα του «πυρός» τού σαφάρι το παίρνουμε στην αναζήτηση ενός ρινόκερο. Ακολουθούμε προσεχτικά ο ένας πίσω από τον άλλο τον ένοπλο γκάιτ, ο οποίος μας οδηγεί μέσα από ένα στενό μονοπάτι. Μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά στην γεμάτη θάμνους και δέντρα, πυκνή βλάστηση κι ένα παράξενο αίσθημα φόβου μάς κυριεύει. Στην αρχή μιλάμε χαμηλόφωνα. Προσπαθούμε ν’ αφουγκραστούμε και ν’ ανιχνεύσουμε τον χώρο, ο οποίος είναι ξεχωριστά υποβλητικός σχεδόν υπνωτικός. Σε λίγο, δεν μιλάει κανείς. Επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή. Η ίδια η φύση επέβαλε από μόνη της, τους κανόνες μιας άλλης συμπεριφοράς.
Ξαφνικά, η αδρεναλίνη μας ανεβαίνει στα ύψη. Ένα παράξενο πουλί με το διαπεραστικό κράξιμο του, μας κόβει την ανάσα. Μετά από λίγο ήταν η σειρά του γκάιτ, όταν απότομα μας φωνάζει στοπ. Κοκαλώσαμε με μιας άπαντες, λες και παίζαμε τα αγάλματα. Όμως, δεν υπάρχουν παιγνίδια εδώ. Κοιτάμε επίμονα τον γκάιτ με δικαιολογημένη ανησυχία. Αυτός μας κάνει νόημα να πλησιάσουμε αθόρυβα και με προσοχή.

Λίγο πριν από τις όχθες του ποταμού αντικρίζουμε ξαπλωμένο στο έδαφος έναν λευκό ρινόκερο, τον τόσο περιζήτητο για τα κέρατα του από τους άπληστους λαθροκυνηγούς. Κοιτάζουμε αμήχανα μια τον ρινόκερο, μια το όπλο του γκάιτ και οι χτύποι της καρδιά μας πολλαπλασιάζονται. Δεν ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε. Αφού ανταλλάξαμε μερικές φιλοφρονήσεις με το συμπαθητικό ζώο, το εγκαταλείπουμε βιαστικά.

Μακριά πια από τον ρινόκερο, εξηγούμε στον γκάιτ ότι το όνομα του το πήρε από τους αρχαίους Έλληνες, όπως και ο συμπαθητικός ιπποπόταμος και δείχνει να εκτιμά ιδιαίτερα τις πληροφορίες αυτές.

Εθνικό Πάρκο Νακούρου



Προσπερνώντας τους μικρούς καταρράκτες της πόλης Νιαχούρου, διανύουμε μια απόσταση 150 περίπου χιλιομέτρων βορείως του Ναϊρόμπι και φτάνουμε στην περίφημη λίμνη Νακούρου, φυσικό καταφύγιο των ρινόκερων. Λόγω της χαμηλής στάθμης και του υφάλμυρου νερού της προσελκύει πάνω από 2,5 εκατομμύρια ροζ φλαμίγκος. Η λίμνη και η γύρω περιοχή που την περιβάλλει αποτελεί από μόνη της το εθνικό πάρκο Νακούρου και θεωρείται από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους της χώρας. Καταλαμβάνει μια έκταση 200 περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων και μέχρι το 1966 αποτελούσε ιδιωτική περιουσία ενός Άγγλου ευπατρίδη.
Με το που πατάμε το πόδι μας στις όχθες της λίμνης, η αιχμαλωσία και των πέντε αισθήσεων είναι απόλυτη. Μέσα στην πανδαισία των χρωμάτων της φύσης αμέτρητα φλαμίνγκος σκεπάζουν τον ουρανό και γεμίζουν την ατμόσφαιρα με τις φωνές τους. Ο συναγωνισμός από τους πελεκάνους, κορμοράνους, μαραμπού, ίμπις και πολλά άλλα είδη πουλιών και ζώων στις όχθες αυτής της μεγάλης λίμνης δημιουργούν ένα μοναδικό υπερθέαμα που μας μαγεύει. Η καταπληκτική τροπική βλάστηση, τα πυκνά πανύψηλα δέντρα με τους παμπουίνους γύρω από τη λίμνη και τα διάφορα ζώα της απρόβλεπτης ζούγκλας, συνθέτουν όλα μαζί έναν πραγματικά επίγειο παράδεισο, μια άγρια Εδέμ.

Νιώθουμε δέος για την τελειότητα της φύσης και υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της. Είναι οι στιγμές που ένα ευχάριστο συναίσθημα κυριαρχεί στις καρδιές μας. Είναι ατέλειωτες οι όμορφες στιγμές εδώ, που δεν θέλεις να φύγεις.

Εθνικό Πάρκο Μασάι Μάρα

Μετά από πολλές ώρες οδήγησης και αφού διανύσαμε 275 χιλιόμετρα απόσταση από το Ναϊρόμπι, μέσα από απρόβλεπτα μονοπάτια και χωματόδρομους, φτάνουμε στο δημοφιλέστερο εθνικό πάρκο της Κένυας, το Μασάι Μάρα. Σε μια τεράστια έκταση 1,510 τ. χλμ. ζουν 452 είδη ζώων, εκ των οποίων τα 53 δεν συναντιούνται πουθενά αλλού. Θεωρείται το πλουσιότερο πάρκο στον κόσμο με άγρια ζώα κι ένα από τα καλύτερα της Κένυας αν όχι τοκαλύτερο. Αποτελεί συνέχεια του εθνικού πάρκου Σερενγκέτι της γειτονικής Τανζανίας.

Η πλούσια ποικιλία μεγάλων και μικρών ζώων συμπεριλαμβανομένων των «Πέντε Μεγάλων» (λιοντάρι, λεοπάρδαλη, ελέφαντας, μπούφαλο, ρινόκερος) είναι εντυπωσιακή. Μεγάλες αγέλες ζώων σε απέραντες εκτάσεις βόσκουν αμέριμνα στην απεραντοσύνη της σαβάνας. Μικρόσωμες, πανέμορφες γαζέλες με το αθώο βλέμμα βόσκουν δίπλα από συμπαθητικές καμηλοπαρδάλεις, γοητευτικές ζέβρες, γιγαντιαίους ελέφαντες, μπαμπουίνους, αντιλόπες, γκνου, ελάφια, γαζέλες ιμπάλα, αγριόχοιρους, τσακάλια, άσχημες ύαινες και χιλιάδες άλλων χορτοφάγων ζώων. Πουλιά, κούντου τιτιβίζουν ερωδιοί, κορμοράνοι όλα μαζί σ’ ένα οργιώδες φυσικό περιβάλλον μεταξύ ουρανού και γης.

Το πάρκο διασχίζει ο ποταμός Μάρα ο οποίος, εκτός των ψαριών και άλλων ζώων φιλοξενεί κροκόδειλους και ιπποπόταμους. Οι ιπποπόταμοι είναι από τα πιο απρόβλεπτα ζώα και τραυματίζουν αρκετούς ανθρώπους κάθε χρόνο. Οι συναρπαστικές εικόνες που αντικρίζουμε, είναι ακριβώς όπως αυτές που είδαν οι πρώτοι θρυλικοί εξερευνητές και μάς ανταμείβουν στο πολλαπλάσιο, από το κοπιαστικό ταξίδι ως εκεί.

Ο βασιλιάς λιοντάρι
Δεν θα μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε το σαφάρι, χωρίς να υποβάλουμε τα σέβη μας στους μεγαλοπρεπείς βασιλιάδες της ζούγκλας, τα υπερήφανα λιοντάρια, με το αγέρωχο παράστημα και την εντυπωσιακή πλούσια χαίτη. Στο πάρκο Μασάι Μάρα ζουν τα περισσότερα λιοντάρια της Κένυας.
Και να, το έμπειρο μάτι του οδηγού μας Τζόσουα, που δεν σταματάει λεπτό την αναζήτηση, εντοπίζει μια αγέλη από λιοντάρια σε μια συστάδα θάμνων με ακακίες. Αμέσως σημάνει συναγερμός. Η μεγάλη στιγμή που περιμέναμε όλοι με τόση αγωνία, επιτέλους έφθασε. Πλησιάζουμε με προσοχή τον στόχο μας. Σε λίγα λεπτά καμιά δεκαριά άλλα αυτοκίνητα που ειδοποιήθηκαν προφανώς από τον ασύρματο, πλησιάζουν τη λιονταροπαρέα. Η κορύφωση του σαφάρι με την επιχείρηση «βασιλιάς λιοντάρι» φαίνεται να στέφεται με κάθε επιτυχία. Σε απόσταση αναπνοής από τα ζώα αρχίζει το ασυγκράτητο φωτογραφικό πυρ ομαδόν. Οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν φωτιά. Κανείς δεν μιλάει. Όλοι είναι σε υπερένταση. Τα φλας και τα κλικ των φωτογραφικών μηχανών δεν έχουν τελειωμό. Τα λιοντάρια αγέρωχα χωρίς να δείχνουν τα δόντιά τους, μάς φέρονται προκλητικά αδιάφορα!
Όπως μας εξηγεί ο Τζόσουα τα λιοντάρια ζουν σε μικρές ομάδες οι οποίες αποτελούνται από θηλυκά, τα νεογνά και ένα ή περισσότερα αρσενικά. Οι λέαινες φροντίζουν τα νεογνά μέχρι την ενηλικίωσή τους και διατηρούν αρμονικές σχέσεις με όλα τα αρσενικά της ομάδας.

Την ημέρα τα λιοντάρια τεμπελιάζουν, παίζουν ή ελέγχουν την απέραντη οριοθετημένη περιοχή τους. Για κυνήγι βγαίνουν τη νύχτα. Στο κυνήγι συνεργάζονται μεταξύ τους και συνήθως επιτίθενται πρώτα τα θηλυκά. Τα αρσενικά όμως είναι εκείνα που δοκιμάζουν πρώτα το «πιάτο».
Έκπληξη στην έκπληξη
Είμαστε κοντά στην περιοχή όπου κάθε Ιούλιο και Αύγουστο όπου έως και τρία εκατομμύρια ζώων (βοειδή χορτοφάγα γκνου κ.ά) μεταναστεύουν από τη γειτονική Τανζανία, ακολουθώντας τις αλλαγές των βροχοπτώσεων, για να επιστρέψουν στην αφετηρία τους μέσα στον Οκτώβριο.

Στη σκιά ενός δέντρου ο οδηγός μας εντοπίζει δυο τσιτά। Η στιγμή για μας είναι πάλι ξεχωριστή. Καρέ, καρέ με τα επιβλητικά και πανέμορφα αιλουροειδή και ο θαυμασμός μας είναι μεγάλος. Το τσιτά ή γατόπαρδος είναι το ταχύτερο ζώο του πλανήτη. Αναπτύξει ταχύτητα μέχρι και 115 χιλιόμετρα την ώρα.
Προχωρούμε αργά και έκπληξη στην έκπληξη, οδηγός μας σταματά σε μια συστάδα δέντρων. Μάς δείχνει μια σπάνια, εντυπωσιακή λεοπάρδαλη σκαρφαλωμένη στο κορμό ενός δέντρου, τέλεια καμουφλαρισμένη. Ούτε που θα το παίρναμε χαμπάρι, αν δεν μας το υποδείκνυε. Αφού ρίξαμε κι εδώ αφειδώς τα φωτογραφικά μας πυρά, ξανοιχτήκαμε στη γύρω σαβάνα.

Μια πολυπληθής αγέλη από γιγαντιαίους ελέφαντες μας καθηλώνει। Παρακολουθούμε από απόσταση ασφαλείας το μεγάλο αυτό καραβάνι από ελέφαντες. Το μεγαλύτερο (μέχρι και 6 τόνους βάρος) θηλαστικό της ξηράς, μόνο με τη δύναμη της προβοσκίδας του μπορεί άνετα να αναποδογυρίσει το αυτοκίνητο μας και με τους τεράστιους (μέχρι 3 μέτρα) χαυλιόδοντες του να μας περάσει σαν οβελίες.
Ένας πελώριος ελέφαντας σκάβει το χώμα με τους χαυλιόδοντές του προσπαθώντας να εξορύξει το απαραίτητο αλάτι για συμπλήρωμα της διατροφής του. Ξαφνικά, έντρομοι τον βλέπουμε να κατευθύνεται προς το μέρος μας με απειλητικές διαθέσεις. Χωρίς χρονοτριβή ο οδηγός μας στρίβει απότομα και γινόμαστε καπνός. Μας εξηγεί ότι ο συγκεκριμένος ελέφαντας είχε ακράτεια ούρων και δεν ήταν στα χάι του, αφού η καλή του σύντροφός μάλλον δεν του καθότανε.
Σε χωριό των Μασάι
Οι ψηλόλιγνοι Μασάι με τα ξεχειλωμένα αφτιά, μια από τις 40 τόσες φυλετικές ομάδες της Κένυας, αληθινοί άρχοντες της σαβάνας θεωρούνται η διασημότερη, ίσως, φυλή της Κένυας। Τους περιβάλλει η φήμη των θαρραλέων και υπερήφανων πολεμιστών. Δεν θα μπορούσε ίσως να είναι και διαφορετικά, αφού για αιώνες τώρα καταφέρνουν να επιβιώνουν σ’ ένα περιβάλλον επικίνδυνο, όχι και τόσο φιλόξενο. Η λέξη «Μαασάι» προέρχεται από τη λέξη «Μαά-σάι» η οποία σημαίνει «ο λαός μου». Η ομιλούσα γλώσσα των Μασάι είναι επίσης γνωστή ως «Μαά».

Μακριά από την τεχνολογία και τις σύγχρονες ανέσεις της ζωής, εξακολουθούν πεισματικά τον πρωτόγονο απλοϊκό τρόπο ζωής μέσα από τις παραδόσεις του αρχαίου πολιτισμού τους. Οι Μασάι, ημινομαδική φυλή 900.000 άτομα (οι μισοί ζουν στη γειτονική Τανζανία) ασχολούνται με την κτηνοτροφία.

Ντυμένοι με τις παραδοσιακές στολές τους, οι άνδρες φορούν τη σούκα, ένα είδος λεπτής κουβέρτας σε καρό αποχρώσεις του κόκκινου και οι γυναίκες ενδύματα και κολιέ με πανέμορφους χρωματισμού. Μάς υποδέχονται με επικεφαλής τον αρχηγό τους στον κυκλικό περιτοιχισμένο με κλαριά καταυλισμό τους. Γύρω, γύρω είναι οι καλύβες που έχτισαν οι γυναίκες τους με κλαδιά, καλάμια, πηλό και κοπριά των αγελάδων. Στη μέση ένας τεράστιος κενός χώρος που αποτελεί το μαντρί για τα ζώα.

Άνδρες και γυναίκες χορεύουν για μας. Σ’ ένα ανδρικό χορό οι άνδρες κάνουν ψηλά κατακόρυφα άλματα, τρεμοπαίζοντας τους ώμους, ενώ οι υπόλοιποι τους συνοδεύουν με ρυθμικό τραγούδι που περισσότερο μοιάζει με ψαλμωδία.

Οι απορίες μας είναι πολλές και οι ερωτήσεις μας ατέλειωτες. Όπως μας εξηγούν, το βασικό τους διαιτολόγιο απαρτίζεται από αγελαδινό γάλα και αίμα καθώς και από μουρσίκι, ένα τονωτικό ποτό που φτιάχνεται από γάλα ζυμωμένο με αγελαδινά κάτουρα και στάχτη. Βάφουν τα μαλλιά αλλά και το σώμα τους με κόκκινη βαφή από ώχρα και λίπος. Οι Μασάι ακρωτηριάζουν τα γεννητικά όργανα των νεαρών κοριτσιών τους.

Η επίσκεψή μας στους Μασάι είναι μια πρωτόγνωρη κι ανεπανάληπτη εμπειρία. Στην εποχή μας, που ο τεχνολογικός πολιτισμός επεκτείνεται συνεχώς σε βάρος της φύσης, είναι ευτύχημα που γίνονται προσπάθειες από πολλές οργανώσεις και διεθνείς οργανισμούς για να διασωθεί η κληρονομιά των Μασάι.



Ζούγκλα και πολιτισμός
Το μαγευτικό σαφάρι τελείωσε. Αφήνουμε τη ζούγκλα και την κοινωνία των άγριων ζώων και ξεκινούμε το ταξίδι της επιστροφής. Είμαστε και πάλι στον σύγχρονο πολιτισμό! Στην αγγελικά πλασμένη κοινωνία των ανθρώπων χωρίς σαρκοβόρα, χωρίς κανόνες του ισχυρού, χωρίς άδικους νόμους…

Αυτά που είδαμε και οι εμπειρίες που ζήσαμε είναι πια χαραγμένα βαθιά στην ψυχή μας. Το μεγαλείο της φύσης που φαίνεται να μην εκτιμούσαμε σωστά και όσο θα έπρεπε, άγγιξε τις καρδιές μας.

Οι αμέτρητες φωτογραφίες που βγάλαμε και κάθε μια έχει τη δική της ιστορία, θα ξυπνούν για πολλά χρόνια ωραίες αναμνήσεις από την επαφή μας με την παρθένα φύση και τους γλυκούς ανθρώπους της χώρας. Θα μας θυμίζουν έντονα την άγρια ζούγκλα, που κατάφερε να ημερέψει τις ψυχές μας και να κάνει σοφότερη την αντίληψή μας για τον κόσμο μας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ
ΥΓΕΙΑ: Επιβάλλεται ο εμβολιασμός κατά του κίτρινου πυρετού, του τύφου και απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή για τη μαλάρι.
ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ: Διεθνής κωδικός κλήσης +254. Για να τηλεφωνήσετε από την Κένυα χρησιμοποιείστε τον κωδικό +000. Στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας υπάρχει τηλεφωνική κάλυψη για τα κινητά ακόμη και στη ζούγκλα.
ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ ΒΙΖΕΣ: Χρειάζεται βίζα και μπορεί να εκδοθεί από την Πρεσβεία της Κένυας στην Αθήνα ή μέσω του Προξενείου της Κένυας στην Κύπρο.
ΝΟΜΙΣΜΑ: Κενυάτικο σελίνι (KES) (υποδιαιρείται σε 100 σεντ), 1 Κυπριακή £ = 160 Κενυάτικα σελίνια, 1 € = 92।895 Κενυάτικα σελίνια. Καλό είναι κατά την άφιξή σας να αλλάξετε στο αεροδρόμιο χρήματα σε τοπικά νομίσματα για τις πρώτες συναλλαγές σας (φιλοδωρήματα κ.λπ.). Όλες οι πιστωτικές κάρτες είναι αποδεκτές στα ξενοδοχεία και τα περισσότερα καταστήματα.
ΩΡΑΡΙΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ: 9:00 – 1:00 και 2:00 με 5:00 Δευτ. – Παρ.
ΩΡΑ: Το Καλοκαίρι δεν υπάρχει διαφορά ώρας με την Κύπρο, ενώ τον χειμώνα είναι + 1 ώρα.
ΚΑΙΡΟΣ: Ο καιρός ολόχρονα είναι γενικά καλός και ευχάριστος αφού η χώρα χωρίζεται στη μέση περίπου από τον Ισημερινό। Βροχές παρατηρούνται τους μήνες Μάρτιο-Μάιο και Οκτώβριο-Νοέμβριο. Οι μεγαλύτερες θερμοκρασίες είναι το Σεμπτέμβριο. Η πρωτεύουσα Ναϊρόμπι με μέση θερμοκρασία όλο το χρόνo 13-28C, προσφέρει δροσερά βράδια Ιούλιο και Αύγουστο. Υπόψη, όταν στην Κύπρο είναι καλοκαίρι, εκεί είναι χειμώνας.
ΡΕΥΜΑ: 220V αλλά σε ορισμένα ξενοδοχεία χρειάζονται μετασχηματιστές, που μπορείτε να τους προμηθευτείτε από το γραφείο υποδοχής του ξενοδοχείο.
ΝΕΡΟ: Πίνετε μόνο εμφιαλωμένο, ακόμη και για πλύσιμο των δοντιών σας.
ΑΓΟΡΕΣ: Ημιπολύτιμοι λίθοι, κοσμήματα, ξυλόγλυπτα, περίτεχνα σκαλιστά σε σκληρό ξύλο –έβενο- αλλά και είδη λαϊκής τέχνης, τραπεζομάντιλα, καφέ, τσάι κ.ά. Το παζάρεμα είναι τρόπος ζωής.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ: Η αστική συγκοινωνία δεν παρέχει ασφάλεια. Τα ταξί δεν έχουν ταξίμετρο, γι’ αυτό να συμφωνείτε εκ των προτέρων το κόμιστρο το οποίο θα σας γνωρίζει ο υπάλληλος του ξενοδοχείου. Υπάρχουν κρατικά, ιδιωτικά και πειρατικά ταξί.
ΦΙΛΟΔΩΡΗΜΑΤΑ: Οι Σερβιτόροι παίρνουν ως φιλοδώρημα το 10% περίπου του λογαριασμού. Για τους αχθοφόρους κ.ά. εξαρτάται από εσάς. Πάντως το μεγαλύτερο φιλοδώρημα το παίρνει ο οδηγός/συνοδός στο σαφάρι.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Υπάρχουν μοντέρνα νυχτερινά κέντρα και εστιατόρια. Όμως, η επίσκεψη στο παραδοσιακό εστιατόριο Carnivore στο Ναϊρόμπι όπου μεταξύ άλλων θα απολαύσετε κρέας από ζέβρες, αγριοβούβαλα, καμηλοπαρδάλεις, στρουθοκαμήλους αλλά και κροκόδειλους είναι μαστ.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ – ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ
Ένα από τα εθνικά πάρκα της χώρας και σίγουρα το Μασάι Μάρα και τη Λίμνη Νακούρου.

ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ευχάριστη όσο και συγκινητική ήταν η έκπληξη μας όταν συναντήσαμε το κλιμάκιο των Γιατρών του κόσμου-Κύπρου στην ορθόδοξη κλινική της Ριρούτα στο Ναϊρόμπι, να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικώς και αφιλοκερδώς στους πάσχοντε. Η ευαισθητοποίηση των γιατρών αυτών αποτελεί πολύτιμο βάλσαμο στις πληγές των πολυβασανισμένων πασχόντων συνανθρώπων μας.
Με την ομάδα εθελοντών της Οργάνωσης "ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - Κύπρου. Ήταν η τέραρτη αποστολή στην Κένυα της οργάνωσης Κύπρου και σκοπός του κλιμακίου ήταν η αποπεράτωση έργων υποδομής με την εγκατάσταση μόνιμης οδοντιατρικής μονάδας και άλλων τμημάτων (Αύγουστος 2007).

Στη φωτογραφία από αριστερά η ρεπόρτερ Κάτια Χριστοδούλου, η οδοντίατρος Όλγα Σοφοκλέους, ο οδοντίατρος Γιώργος Γεωργίου, η Πόπη Νικολαΐδου, ο δρ Ματθαίος Δημητριάδης και ο Φοίβος Νικολαΐδης. Απουσίαζε ο παιδίατρος Πέτρος Ιακωβίδης.
Φοίβος Νικολαΐδης
Safari