Sunday, November 2, 2008

Kathmandu, Nepal

Kathmandu, a magic city
By Phivos Nicolaides

Nepal is a country which is full of surprises. It has grandeur and beauty of its own. Its top of the world elevation affords magnificent and unique views of valleys, rivers, Himalayan mountains and beautiful cities.

From the very first moment you step foot in Nepal, the surprises succeed each other endlessly. Unique images, unique scenes unfold in front of you like a black and white film. The contact with the place, the people and life in general, travels you in other old eras, many decades back.

The unexpected experiences are transformed into unique knowledge, especially for the traveller who is looking to find ‘why’ and ‘because’. And there are many ‘why’ the country is still in such a miserable economic situation.

The poverty, the poor living condition and the degradation of the people who were finding great difficulty in making a living, I found humbling. Although necessary, the constant pressure from groups of vendors became tiresome. Although there are some modern influences creeping in to every day life the old traditions and ways are still in evidence, and it is these things which support and sustain the people in their poverty.

Among the sacred temples I feel like being in the Middle Ages. Only when I see people I realize that we are in ‘our time’! I look around and feel all my senses. I try to classify the images around me, colours, sounds, smells, noise, and human touch. In Kathmandu, one does not feel lonely. I see people smiling, trying to talk to me. We are close to dozens of retailers who persistently try to sell their merchandise. A bracelet, a scarf and a souvenir. The struggle for a living is difficult, that’s why they insist and are not easily disappointed by the negative response.

One possibility for Nepal’s name is that it comes from the words 'NE' which means holy and the 'RAL' which means cave. When we arrived at Kadmandu we were appalled by the luck of infrastructure. The roads were of poor quality and dangerous with a conglomeration of people, animals, cars and bicycles. My first impression of the country especially as we landed at the Tribhuvan international airport of the capital city of Kadmandu was very utilitarian.

Unlike our Western standards, it is a simple building with low ceilings and even lower lighting. Contact with officials of the airport is friendly. This covers all other infrastructure needs! The issue of our visas at the airport kept for a while, since the bureaucracy seems to be 'mature'. I see a maid with a special broom made by a shrub shape bush cleaning the room. We glued on the 'modern' broom ... we daze for its effectiveness! Such scenes of infinite beauty we will see more later on.
The first thing we confront were the people. A world very different from us, in clothing, the hairdo and appearance in general. They are the first pictures which surprise us. Everything is different and 'provocative' for us. I realized then that I am somewhere completely a stranger. But at the same time most welcome.

This makes me feel better for my further journey. The elevated geography of the country is in no way reflected by the economic situation nor the attitude of the indigenous people. The friendliness and helpfulness of the people always accompanied by a sweat smile was good natured, a revelation which added immensely to the enjoyment of our holiday.

Kathmandu is the largest city of Nepal and of course the most 'modern' part of the country, whatever that means. The town is built at an altitude of 1400 measures and is inhabited by 780,000 people. It is built in the valley of the royal cities of Kathmandu which includes two other historic cities, the Patan and Bantgkaon or Baktapour and has been declared a World Heritage Monument.
The desire to visit this place was old. I have read and heard a lot about this country, which stimulus my imagination. From the 70’s Kathmandu started to run as a tourist destination for Western tourists, after it was 'discovered' by the hippies youngsters, seeking enlightenment and looking for a place totally different from western culture. Nirvana. But why in Kathmandu?

Because Kathmandu is almost a magical city, full of legends and traditions. The different culture of Nepal, the philosophy of life, but also the overwhelming natural beauty allures Europeans travellers.

The name of Kathmandu comes from the impressive pagoda Kasthamantap in Durbar Square. In Sanskrit 'Kaasth' means' wood 'and' Mandap '' shelter '. This unique temple, also known as Maru Sattal, was built in 1569 by King Laxmi Narsingh Malla. All surfaces of the pagoda are made of wood and according to legends the wood comes from a single tree.

A piece of the city is quiet, calm, full of pilgrims and churches. The narrow alleys of the old centre of the city are full of small shops, wooden balconies, outdoor retailers and many people. The other part is busy, noisy with air pollution. 'curious' that bombard with heavy' artillery 'of flash.

I was highly impressed by the ancient and old architecture of the Hindu people. Hindu is the principal religion of the country. Numerous churches and palaces were ajoy to the hold with colourful and exciting decoration with wooden carvings and paintings, which depicts the tradition and history of the country. Kathmandu has many historical and archaeological sites and also many natural beauties. But an interesting excursion is flying over the peaks of the Himalayan mountains by small airplanes.

They say that the best time to visit Nepal is from September to June. In many ways, the best season to visit Nepal is October – November when the dry season begins.

But if you are lucky enough to be invited to a home, as our friend Sabita has done for us, it will be an even more interesting experience and you will have sweet memories from these friendly and hospitable people. Sabita Daniampat. Thanks! Kathmandu, 'Namaste' which in their language means' Hi, how are you? See you again!

Το μαγικό Κατμαντού, στην άκρη της Γης
Του Φοίβου Νικολαΐδη
Από την πρώτη κιόλας στιγμή που πατάς το πόδι σου στο Νεπάλ, οι εκπλήξεις διαδέχονται η μια την άλλη ασταμάτητα. Εικόνες μοναδικές, σκηνές ανεπανάληπτες ξετυλίγονται μπροστά σου σαν μαυρόασπρη κινηματογραφική ταινία. Η επαφή με τον τόπο, τους ανθρώπους και τη ζωή γενικά, σε παίρνει κατ’ ευθεία σε άλλες εποχές, πολλές δεκαετίες πίσω. Τα πρωτόγνωρα βιώματα μετατρέπονται σε μοναδικές εμπειρίες, ειδικά για τον ταξιδιώτη που ψάχνει να βρει τα γιατί και τα διότι. Και είναι πολλά τα γιατί η χώρα εξακολουθεί να είναι σε τόσο άθλια οικονομική κατάσταση. Η φτώχεια είναι απελπιστική, η ανέχεια προκλητική και οι βασικές υποδομές ανύπαρκτες. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά. Όμως, είναι η πικρή πραγματικότητα.

Ανάμεσα στα ιερά και τους ναούς ταξιδεύω πίσω στο χρόνο, νιώθω να βρίσκομαι στον Μεσαίωνα. Μόνο όταν βλέπω τους ανθρώπους συνειδητοποιώ, ότι είμαστε στην εποχή μας! Κοιτάζω τριγύρω και νιώθω όλες μου τις αισθήσεις, να προσπαθούν να ταξινομήσουν τις εικόνες γύρω μου, τα χρώματα, τους ήχους, τις μυρωδιές, τους θορύβους, το άγγιγμα των ανθρώπων. Στο Κατμαντού δεν νιώθεις μοναξιά. Βλέπω κόσμο που μου χαμογελά, που προσπαθεί να μου μιλήσει. Μας πλησιάζουν δεκάδες μικροπωλητές που προσπαθούν επίμονα να μας πουλήσουν την πραμάτεια τους. Ένα βραχιόλι, ένα αγαλματάκι, ένα μαντήλι, ένα σουβενίρ. Η πάλη για τα προς το ζην είναι δύσκολη, γι’ αυτό και γίνονται φορτικοί και δεν απογοητεύονται εύκολα από την αρνητική απάντηση.

Τα ‘διότι’, φαίνεται να είναι πολύ περισσότερα… αλλά, δεν χωράνε σ’ ένα ταξιδιωτικό, όπου οι πλούσιες πολιτιστικές παραδόσεις, οι θρύλοι, η ιστορία, τα αξιοθέατα και τα ιστορικά μνημεία που κυριαρχούν στη σκέψη σου και σε καθηλώνουν. Μια πιθανή εκδοχή για το όνομα Νεπάλ είναι ότι προέρχεται από τις λέξεις ‘ΝΕ’ που σημαίνει ιερό και το ‘ΡΑL’ που σημαίνει σπηλιά. Η ‘Ιερή Σπηλιά’, το Νεπάλ είναι σαν το μπαλκόνι, η εξέδρα του κόσμου, αφού περιλαμβάνει την οροσειρά των Ιμαλαΐων, των πιο ψηλών βουνών επί της Γης. Έτσι, ενώ οι Νεπαλέζοι θα μπορούσαν να μας βλέπουν ‘αφ’ υψηλού’, εντούτοις, είναι ένας φιλικός και φιλόξενος λαός.

Προσγειωνόμαστε στο διεθνές αεροδρόμιο του Tribhuvan της Κατμαντού, πρωτεύουσας του Νεπάλ. Αντίθετα με τα δικά μας δυτικά πρότυπα, είναι ένα απλό κτίριο με χαμηλές οροφές και ακόμη πιο χαμηλό φωτισμό. Η επαφή με τους υπαλλήλους του αεροδρομίου είναι καλή και φιλική. Αυτό, καλύπτει όλες τις υπόλοιπες ανάγκες υποδομής! Η έκδοση βίζας στο αεροδρόμιο κράτησε για λίγο, αφού η γραφειοκρατία φαίνεται να είναι ‘ανεπτυγμένη’. Βλέπω μια καθαρίστρια με μια ιδιόμορφη σκούπα από κλαρί κάποιου θάμνου να καθαρίζει την αίθουσα. Μένουμε όλοι με κολλημένα τα μάτια πάνω στη ‘σύγχρονη’… σκούπα που μας καταπλήσσει για την αποτελεσματικότητά της! Τέτοιες σκηνές απείρου κάλλους και ακόμη πιο ενδιαφέρουσες θα δούμε στη συνέχεια πολλές.

Αγωνιώ να βγούμε έξω, γιατί νιώθω ένα πνίξιμο. Το πρώτο πράγμα που αντικρίζω μαζί με την υπόλοιπη ομάδα μόλις περάσαμε στην αίθουσα υποδοχής ήταν οι άνθρωποι. Ένας κόσμος πολύ διαφορετικός από εμάς, στο ντύσιμο, στο χτένισμα, στην εμφάνιση γενικά. Είναι οι πρώτες εικόνες που μας ξαφνιάζουν. Το διαφορετικό πάντα είναι ‘προκλητικό’ για τους ανθρώπους. Συνειδητοποιώ τότε, πως βρίσκομαι κάπου εντελώς ξένος. Αλλά, ταυτόχρονα και καλοδεχούμενος. Αυτό ενισχύει την αυτοπεποίθηση μου για το παραπέρα ταξίδι μου. Λένε ότι η πιο καλή εποχή για να επισκεφθεί κανείς το Νεπάλ είναι από το Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιούνιο. Εμείς πήγαμε Αύγουστο μήνα και ήταν όλα μια χαρά από απόψεως καιρού.

Η Κατμαντού είναι η μεγαλύτερη πόλη του Νεπάλ και φυσικά το πιο ‘σύγχρονο’ κομμάτι της χώρας, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Η πόλη είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.400 μέτρων και κατοικείται από 780.000 ανθρώπους. Βρίσκεται κτισμένη στην κοιλάδα των βασιλικών πόλεων της Κατμαντού που περιλαμβάνει άλλες δύο ιστορικές πόλεις, την Πατάν και την Μπαντγκαόν ή Μπακταπούρ και έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Περισσότεροι από 90% Νεπαλέζοι ακολουθούν τον Ινδουισμό. Η θρησκεία και οι κάστες εξακολουθούν να ορίζουν και να καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη ζωή των ανθρώπων.
Η επιθυμία να επισκεφτώ αυτό τον τόπο ήταν παλιά. Διάβασα και άκουσα πολλά γι’ αυτή τη χώρα, που ερέθισαν τη φαντασία μου. Από τη δεκαετία του '70 το Κατμαντού άρχισε να προβάλλεται ως τουριστικός προορισμός για τους δυτικούς τουρίστες, μετά που την ‘ανακάλυψαν’ οι μακρομάλληδες χίπις, οι τότε ανήσυχοι και αντικομφορμιστές νέοι, που έτρεχαν εκεί για αναζήτηση ηρεμίας και απόλυτης Νιρβάνας, τη γαλήνης δηλαδή δια του διαλογισμού. Γιατί, όμως, στο Κατμαντού;

Γιατί, το Κατμαντού είναι μια παραμυθένια πόλη, σχεδόν μαγική, πλούσια σε θρύλους και σε παραδόσεις. Ο διαφορετικός πολιτισμός του Νεπάλ, η αλλιώτικη κουλτούρα και φιλοσοφική ενατένιση της ζωής, αλλά και η συγκλονιστική φυσική του ομορφιά σαγήνευαν τους Ευρωπαίους ταξιδιώτες. Το όνομα της, η Κατμαντού το οφείλει στην εντυπωσιακή παγόδα Κασθαμαντάπ (Kaasthamandap) στην πλατεία Ντουρμπάρ (Durbar). Στα σανσκριτικά ‘Kaasth’ σημαίνει ‘ξύλο’ και ‘Mandap’ ‘καταφύγιο’. Ο μοναδικός αυτός ναός που είναι επίσης γνωστός ως Maru Sattal, κτίστηκε το 1569 από τον βασιλιά Laxmi Narsingh Malla. Όλες οι επιφάνειες της παγόδας αυτής είναι κατασκευασμένες από ξύλο ενώ σύμφωνα με το μύθο η ξυλεία προέρχεται από ένα και μόνο δέντρο.

Ένα κομμάτι της πόλης είναι ήσυχο, ήρεμο, γεμάτο προσκυνητές και ιερούς ναούς. Τα στενά δρομάκια του παλιού κέντρου της πόλης με τα μικρομάγαζα σαν τρύπες, τα ξύλινα σκαλιστά μπαλκόνια, τους υπαίθριους μικροπωλητές, είναι κατάμεστα από κόσμο. Το άλλο κομμάτι της, πολύβουο, θορυβώδες πνίγεται από την ηχορύπανση και τη ρύπανση της ατμόσφαιρας από τις εξατμίσεις της βενζίνης. Οι δρόμοι πνίγονται από την κοσμοσυρροή και το πρωτοφανές μποτιλιάρισμα. Σαν ένα κουβάρι, άνθρωποι, δίκυλα, τρίκυκλα, αυτοκίνητα, κάρα, ποδήλατα, μοτοσικλέτες, ακόμη και ζώα, όλα ένα συνονθύλευμα ατάκτως ερριμμένα. Μιλάμε για μπάχαλο! Τα επαναλαμβανόμενα κλαξόν των αυτοκινήτων δονούν την ατμόσφαιρα.

Στην καρδιά της πόλης την πλατεία Ντουρμπάρ (Durbar) ο κόσμος και η ποικιλία των ξυλόγλυπτων εξαιρετικής τέχνης μ’ εντυπωσιάζουν. Το παλιό βασιλικό παλάτι Χανουμάν Ντόκα το οποίο περιλαμβάνεται στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ, βρίσκεται στο Μπασανταπουρ (Basantapur), κοντά στην οδό Φρικ (Freak Street). Στην περιοχή Ταμέλ (Thamel), το παλιό κέντρο του Κατμαντού, που είναι η κύρια τουριστική ζώνη, είναι συγκεντρωμένα σχεδόν τα πάντα. Παρά τη φτώχεια και τη μιζέρια που υπάρχει, βλέπω και ένα internet café. Το ιστορικό κέντρο της πόλης, είναι η πλατεία Ντουρμπάρ (Durbar, που σημαίνει παλάτι), με το παλιό παλάτι του βασιλιά Shah, πλήθος ναών και παλιά μοναδικά στο είδος τους ξύλινα κτίρια.

Με μεγάλη περιέργεια επισκεφθήκαμε το ναό, την κατοικία της «ζωντανής θεάς» Κουμάρι (Kumari) που χτίστηκε το 1960. Η θεά είναι ένα αυστηρά επιλεγμένο κοριτσόπουλο, που ζει απομονωμένο μέχρι τα 14-15 του χρόνια. Στάθηκα μαζί με του άλλους, δεν μπορώ να πω ευλαβικά, αλλά γεμάτοι περιέργεια και απορία για να δούμε τη ‘ζωντανή θεά’. Έ, δεν είναι λίγο πράγμα κι αυτό, η ΄θεά’ να βγαίνει κάθε λίγο και λιγάκι στο παράθυρο της, για να τη βλέπουν οι περίεργοι τουρίστες με το αζημίωτο… Αφού περιμέναμε για λίγο, μας ειδοποίησαν ότι θα βγει στο παραθύρι της. Και πράγματι, ένα γλυκό κοριτσάκι, βγήκε στο παράθυρο, και μας χαμογέλασε κάπως αμήχανα. Δεν θυμάμαι αν μας χαιρέτησε. Πάντως ευλογία δεν πήραμε.

O ναός του Σίβα, της Παρβάτι και η τριώροφη παγόδα Ματζού ντεβάλ με τα ερωτικά ξυλόγλυπτα προκαλούν το ενδιαφέρον για μας τους δυτικούς. Όμως, τα ερωτικά αυτά ξυλόγλυπτα είναι ενσωματωμένα μέσα στη θρησκεία και δεν προκαλούν καμιά περιέργεια ή ιδιαίτερη προσοχή σε μικρούς και μεγάλους, παρά μόνο σε μας τους ‘περίεργους’ που τα βομβαρδίζουμε με το βαρύ ‘πυροβολικό’ των φλας.
Το Κατμαντού έχει πολλές από τις αρχαιότερες στούπες. Ένα από τα αξιοθέατα της πόλης είναι και η φημισμένη στούπα (όπως λέγονται οι ναοί των βουδιστών), Σβαγιαμπουνάθ (Swaysmbhunath), τον μεγαλύτερο σε μέγεθος και αρχαιότερο βουδιστικό ναό, ηλικίας 2.500 χρόνων. Είναι από τους ιερότερους βουδιστικούς ναούς της περιοχής και είναι χτισμένος πάνω σ΄ ένα καταπράσινο λόφο.
Ανεβαίνοντας τα 360 σκαλιά για να φτάσεις στην κορυφή, αμέτρητες μαϊμούδες, μας συνοδεύουν μέχρι την κορυφή. Οι μαϊμουδίτσες αυτές, φαίνεται ότι ξέρουν πολύ καλά το ‘παιγνίδι’ με τους προσκυνητές και τους τουρίστες. Έτσι, δεν παύουν να κάνουν τα χαριτωμένα σόου τους, εξασφαλίζοντας πλούσιες λιχουδιές. Η πανοραμική θέα της πόλης και γενικά της κοιλάδας του Κατμαντού μας ανταμείβει πλουσιοπάροχα, μετά το λαχάνιασμα της αναρρίχησης.

Σε μια άλλη στούπα τη Μπουντνάθ, που είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο και χτισμένη μέσα στην πόλη, με εντυπωσιάζει με τον όγκο της. Οι αμέτρητοι προσκυνητές και οι λίγοι μοναχοί δημιουργούν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα, που μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον. Όπως, μας εξηγεί ο ξεναγός μας Deepak Neupane εδώ, χτυπάει η καρδιά του ξεριζωμένου Θιβέτ. Τα «μάτια του Βούδα», ζωγραφισμένα στις τέσσερις πλευρές της κορυφής της στούπας, μας ‘παρακολουθούν’ από όπου κι αν κοιτάξουμε!

Η επίσκεψη στον ιερότερο ναός των Ινδουιστών, αφιερωμένο στον Σίβα, Πασουπατινάθ δίπλα από το ποτάμι Μπαγκμάτι, είναι ο επόμενος μας σταθμός. Η είσοδος στο ιερό, σε αλλόθρησκους δεν επιτρέπεται. Στον περίβολο του ναού υπάρχει, ο χώρος καύσης των νεκρών. Το συγκλονιστικό θέαμα και η απόκοσμη μυρωδιά από τις πυρές με καθηλώνει και κάπως με σοκάρει. Παρακολουθήσαμε απολιθωμένοι τελετές καύσης των νεκρών και ένιωσα άβολα που έβγαζα φωτογραφίες. Ήταν ένα ασυνήθιστο θέαμα για μας τους δυτικούς τουρίστες, που οι πιστοί και οι προσκυνητές μας ανέχτηκαν.

Το Κατμαντού έχει πολλούς ιστορικούς και αρχαιολογικούς χώρους και είναι κατάσπαρτο από πολλές φυσικές ομορφιές. Μια όμως, ενδιαφέρουσα εκδρομή είναι η μικρή πτήση με μικρά αεροπλάνα πάνω από τις κορυφές των Ιμαλαίων. Προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις. Αλλά, αν τύχει και σας φιλοξενήσουν έστω για λίγο σε κάποιο σπίτι, όπως έκανε για μας, η φίλη μας Σαμπίτα (Sabita), τότε αυτή θα είναι ακόμη μια πιο ενδιαφέρουσα εμπειρία και γλυκιά ανάμνηση από τον φιλόξενο αυτό λαό. Σαμπίτα Ντάνιαμπατ. Ευχαριστούμε!

Κατμαντού, ‘Νάμαστε’ που στη γλώσσα τους σημαίνει ‘γεια σου’. Και στο επανιδείν!

Φοίβος Νικολαΐδης







Kathmandu Nepal

25 comments:

escape said...

you've been to exotic and beautiful places! so inspiring.

Natassa said...

καταπληκτικό ταξίδι!

Phivos Nicolaides said...

The dong. I keep trying! Thanks.

Phivos Nicolaides said...

Natassa. Όντως καταπληκτικό και μοναδικό!

faraona said...

Θες να μας τρελλανεις πρωινιατικα?
Κοντευω να κατασκηνωσω εδω μεσα!!!
Πρεπει ναναι εμπειρια ζωης αυτο το ταξιδι ε?

Εισαι τυχερος που πηγες μεχρι εκει.
φιλια πολλα

roadartist said...

Ποπο!! Απίστευτο!!
Και από το μαγευτικό Νεπάλ, θα βρεθείς ..στη ξελογιάστρα Αθήνα??
:)))

ΥΓ Παντως θα περιμενω φωτορεπορταζ και απο εδω..Τώρα πως θα εξωραίσεις τις εικόνες..είναι ένα ζήτημα ;)

Debbie Petras said...

Philip, you are quite the world traveler! Such unique places you visit. And you always seem to make friends no matter where you go. I think that's wonderful!

Cheryl said...

How interesting, I love the photos!

BeTina said...

Phivos, Είμαι διερεύνηση blogs σας, ότι η ομορφιά!
Η προσθήκη χώρων στους φίλους μου να κρατήσει visitandote.
Πολύτιμα φωτογραφίες και τοποθεσίες.
Ευχαριστώ για την κοινή χρήση!
Από τον Νότιο Ατλαντικό:
Μια στοργική χαιρετισμό:
BeT

Laura in Paris said...

Great post and great pictures!

Phivos Nicolaides said...

Faraona. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα τόσο καλά σου λόγια. Όντως, το ταξίδι αυτό, είναι εμπειρία ζωής. Σου το συστήνω ανεπιφύλαχτα! Θα ακολουθήσουν κι άλλες αναρτήσεις για το Νεπάλ!

Phivos Nicolaides said...

Roadartist. Είναι σκέτη μαγεία το Νεπάλ. Αλλά και οι άνθρωποι εκεί είναι πολύ φιλικοί. Όσο για την Αθήνα μας, ήμουν προχτές εκεί και θα γράψω κάτι, γιατί το αξίζει!

Phivos Nicolaides said...

Debbie, it's really wonderful to travel in so many different places. It is also exiting to mix with people and make friends all over the world. I just enjoy traveling and friendship!

Phivos Nicolaides said...

Hi dear Cheryl, thank you for your compliment. You are always so kind with me. Efharisto!

Phivos Nicolaides said...

Bet del Mar. YIASOU BeT, Hola y muchas gracias. Salutos, Felipe

Phivos Nicolaides said...

A World in a PAN. Thank you so much dear Laura.

sonia a. mascaro said...

Great photos and amazing reportage!

Thanks for your visit and nice comment!

Phivos Nicolaides said...

Sonia a. mascaro. Many thanks Sonia. Your blog is also great!

Fifi Flowers said...

The traveling man! Is there any plce you haven't been... hmmm

Phivos Nicolaides said...

Fifi flowers. Hi Fifi, there are some places I haven't been yet, like Antarctica...

kangerlussuaq said...

Nepal is among the countries I'd love to visit, possibly as a stepping stone to the most beautiful country of the Himalayas: BHUTAN. Hopefully, will be there in the next years.

Phivos Nicolaides said...

Kangerlussuaq. Nepal is a unique and beautiful country.

Anonymous said...

nicely done Mr nicolaides,
i was hoping you will write more about Nepal as you told me last time. .......still waiting

Phivos Nicolaides said...

Pravin. Namaste! It's a matter of time to write more about your beautiful country. Keep in touch and best regards and wishes too from Cyprus.

Glennis said...

Fantastic country, I loved my time there, there is culture to explore in every direction, and at the mention of Sir Edmond Hillery a very special New Zealander who climbed Mt Everest first, their faces light up, he is worshiped like a God in Nepal as he did so much to assist the people.