Apulia, Italy

A cradle for ancient civilizations

Despina Kapodistria

Writes from Athens, Greece

View her website: Capo d' Istria

Apulia is a region in southeastern Italy bordering the Adriatic Sea and the Ionian Sea to the southeast. Its southern portion known as Salento, a peninsula, forms a high heel on the "boot" of Italy. Ιts population is about 4 million. It is bordered by the other Italian regions of Molise, Campania and Basilicata.

Τhe region was settled by the Greeks in the fifth and fourth centuries BC, expanded until reaching the area of Taranto and the Salento. Apulia, a cradle for ancient civilizations with the 7 towns of Greek Salento: all of them represent the last existing signs of Graecia Magna. The Greek spoken villages of Amigdalea, Gallitsiano, Bova, Rocoforte del Greko, Rokhudi and Penditatilo are located on the North-West of Petsio. The Greeks of southern Italy from 5th century to 11th flourished.

The Corigliano d' Otranto stolen my heart, when I visited it a few years ago. It is one of the nine Greek speaking towns in the province of Apulia (Puglia) in southern Italy, which make up the Gkretsia Salentina. The remaining towns/villages is the Sternatia the Martiniano, the Morning, the Soleto, the Zolino, the Martano, the Castrignano de ' Greci and Melpiniano.

The inhabitants of this region are Greek settlers who settled in southern Italy and Sicily in the 8th century BC and use a dialect, which has its roots in the Greek Doric language, but which had a different development compared to the Greek Joint. The inhabitants of Gkretsia Salentina are called Gkrikos and their dialect Gkriko.

The most important monuments of Corigliano d' Otranto is the Komi Palace and the Chapel of the Angels’ Lady of the 15th century. Leading example of the local architecture is the Corigliano fort of the 1480 which defended the attack of the Turks. The Castle was built in 1465, in a squared plan, with round towers at the four corners. The facade of the Castle, which was renovated in 1667, is decorated with human and anthropomorphic figurines, symbolizing either a number of important persons of the era or some of the virtues of human beings.

After the fall of the Roman Empire, the Sternatia village absorbed the influence of Greek culture in customs and the language.

The most famous and important monuments of Sternatias is the church of St. Mary of the 18th century, the Tower bell built in 1790, the Gate with the name in gkriko “Porta Filia” (Friendship Gate), the palace Palazzo dei Marchesi Granafei, built in 1700 and the Byzantine crypts of St. Peter and Sebastian, where you can see some Byzantine frescoes and votive inscriptions in Greek.

Lets listen to the “Athanaton” band singing in gkriko dialect the song (pizzica) "Kali Nihta" (Good Night) in Sternatia.

Ancient colonial center, important Episcopal headquarters in the years of the Byzantine emperors and the wider region capital during the Middle Ages, the Soleto is an ancient town, which is characterized by narrow alleys, trimmed houses and palaces decorated with floral motifs, which refer to Renaissance.

In Soleto it’s worth visiting the church of Lady’s Thanksgiving (Chiesa di S. Maria delle Grazie), constructed between 1601 and 1609, the church of St. Nicholas, constructed between 1655 and 1688, the famous Obelisk of Orsini (La Guglia Orsiniana), built in 1397, the Gate of San Vitou, the Gate of St. Anthony Church and the Greek-Italian community, church of St. Stephen.

Στην Ελληνόφωνη Απουλία

Της Δέσποινας Καποδίστρια

Η Απουλία είναι περιφέρεια της Ιταλίας, στο νοτιοανατολικό άκρο της χώρας. Κατά την αρχαιότητα ήταν τμήμα της Μεγάλης Ελλάδος.

Οι κάτοικοι της περιοχής αυτής είναι απόγονοι των Ελλήνων αποίκων που εγκαταστάθηκαν στη Νότια Ιταλία και τη Σικελία τον 8ο αιώνα π.Χ. και χρησιμοποιούν μια διάλεκτο, η οποία έχει τις ρίζες της στην Ελληνική Δωρική γλώσσα. Από το λατινικό Graecus, οι κάτοικοι της Γκρετσία Σαλεντίνα ονομάζονται Γκρίκος και η διάλεκτός τους Γκρίκο.

Το Κοριλιάνο ντ' Ότραντο (Corigliano d' Otranto) μού έκλεψε την καρδιά, όταν πριν από μερικά χρόνια το επισκέφτηκα. Είναι μια από τις εννέα ελληνόφωνες κωμοπόλεις στην επαρχία της Απουλίας (Puglia) στην Κάτω Ιταλία, που συγκροτούν την Γκρετσία Σαλεντίνα (Grecia Salentina).

Οι υπόλοιπες κωμοπόλεις/χωριά είναι η Στερνατία (Sternatia), το Μαρτινιάνο (Martignano), η Καλημέρα (Calimera), το Σολέτο (Soleto), το Τζολίνο (Zollino), το Μαρτάνο (Martano), το Καστρινιάνο ντέι Γκρέτσι (Castrignano de' Greci) και το Μελπινιάνο (Melpignano).

Οι κάτοικοι της περιοχής αυτής είναι απόγονοι των Ελλήνων αποίκων που εγκαταστάθηκαν στη Νότια Ιταλία και τη Σικελία τον 8ο αιώνα π.Χ. και χρησιμοποιούν μια διάλεκτο, η οποία έχει τις ρίζες της στην Ελληνική Δωρική γλώσσα, αλλά που γνώρισε διαφορετική εξέλιξη από την Ελληνική Κοινή. Από το λατινικό Graecus, οι κάτοικοι της Γκρετσία Σαλεντίνα ονομάζονται Γκρίκος και η διάλεκτός τους Γκρίκο.

Τα Τα σημαντικότερα μνημεία του Κοριλιάνο ντ' Ότραντο είναι το Παλάτι Κόμι και το Παρεκκλήσιο της Κυρίας των Αγγέλων του 15ου αιώνα. Κορυφαίο δείγμα της τοπικής αρχιτεκτονικής αποτελεί το Κάστρο του Κοριλιάνο που το 1480 αντιμετώπισε την επίθεση των Τούρκων. Το Κάστρο χτίστηκε το 1465, σε τετραγωνισμένο σχέδιο, με στρογγυλούς πύργους στις τέσσερις γωνίες του. Η πρόσοψη του Κάστρου, που ανακαινίστηκε το 1667, διακοσμείται από ανθρώπινες και ανθρωπόμορφες φιγούρες που συμβολίζουν είτε διάφορα σημαντικά πρόσωπα της εποχής είτε μερικές από τις αρετές των ανθρώπων.

Το Μαρτάνο (Martano) είναι η πιο πυκνοκατοικημένη κωμόπολη της Γκρετσία Σαλεντίνα κι όπως μαρτυρούν τα ευρήματα των ανασκαφών του Απιλιάνο (Apigliano), υπήρχε ήδη κατά την Βυζαντινή κυριαρχία, διατηρώντας μέχρι και το τέλος του 15ου αιώνα τα ελληνικά ήθη κι έθιμα. Από το Μαρτάνο προέρχονται, εξάλλου, και οι τρεις ελληνικοί χειρόγραφοι κώδικες του 13ου και 14ου αιώνα που βρίσκονται σήμερα στην Αμβροσιανή Βιβλιοθήκη.

Τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία του Μαρτάνο είναι ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου (Chiesa Matrice dell' Assunta), η εκκλησία και το μοναστήρι των Δομινικανών, το Δουκικό παλάτι και τα σπίτια των ευγενών των περασμένων εποχών (όπως το παλάτι Γκανταλέτα και το παλάτι Πίνο), το εκκλησάκι της Κυρίας των Αγγέλων και το Κάστρο του 15ου αιώνα.

Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το χωριό Στερνατία (Sternatia) δέχθηκε την επιρροή του ελληνικού πολιτισμού στο γλωσσικό ιδίωμα, στα ήθη και στα έθιμα.

Τα πιο γνωστά και σημαντικά μνημεία της Στερνατίας είναι η εκκλησία της Αγίας Μαρίας του 18ου αιώνα, ο Πύργος του κωδωνοστασίου που χτίστηκε το 1790, η πύλη με το όνομα στα γκρίκο Porta Filia (Πύλη Φιλία), το παλάτι της περιοχής (Palazzo dei Marchesi Granafei), χτίσμα του 1700 και οι βυζαντινές κρύπτες των Αγίων Πέτρου και Σεβαστιανού, όπου μπορούμε να δούμε βυζαντινές τοιχογραφίες και μερικές αναθηματικές επιγραφές στα ελληνικά.

Αρχαιότατο αποικιακό κέντρο, σημαντική επισκοπική έδρα στα χρόνια των βυζαντινών αυτοκρατόρων και πρωτεύουσα της ευρύτερης περιοχής κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, το Σολέτο (Soleto) είναι μια αρχαία κωμόπολη, που χαρακτηρίζεται από στενά σοκάκια, περιποιημένα σπίτια και παλάτια διακοσμημένα με μοτίβα λουλουδιών που παραπέμπουν στην Αναγέννηση.

Στο Σολέτο αξίζει να θαυμάσουμε την εκκλησία της Παναγίας των Ευχαριστιών (chiesa di S. Maria delle Grazie), κατασκευασμένη μεταξύ 1601 και 1609, την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, κατασκευασμένη μεταξύ 1655 και 1688, τον περίφημο Οβελίσκο του Ορσίνι (la Guglia Orsiniana), χτίσμα του 1397, την Πύλη του Αγίου Βίτου, την Πύλη του Αγίου Αντωνίου και την εκκλησία της ελληνο-ιταλικής κοινότητας, τον Άγιο Στέφανο.

Δέσποινα Καποδίστρια

Δείτε την Ιστοσελίδα της : Capo d' Istria

Apulia