Mahatma Gandhi Mausoleum, N. Delhi, India

At the Mausoleum of the... citizen of the world

By Phivos Nicolaides

This monument is an inspiration for those who believe in freedom and continue to struggle for it

He had believed not in palaces and mansions, he had lived among the hovels of the lowliest and the lost. He had wanted no statues, no memorials built to him. He little needed homage and hallelujahs. "Let the winds of all cultures blow around me", once he had said.

In a park on the banks of the Yamuna river at Raj ghat area in Delhi is located a monument in honour of the memory of a man who changed the course of history through his theory of achievement of political ends through peaceful means. On the spot where he was cremated, is the memorial of Mahatma Gandhi.

Gandhi was born on October 2, 1869, at Porbandar (situated in the state of Gujarat) and his full name was Mohandas Karamchand Gandhi. He was popularly called by Indians as “Mahatma” meaning "great soul".

 

Mahatma Gandhi one of the greatest men of the twentieth century, whose name will always be remembered as one of the greatest spiritual leaders in human history, was a deep believer of Non-Violence. In his struggle against the colonial British he promoted his belief of fighting through ahimsa (non-violence). Soon after independence of India on August 15, 1947, he was assassinated on January 30, 1948 by a young Hindu fanatic. His last two words before he died, were “Hey Ram” (Oh my God). These two words are inscribed on his mausoleum.

Having in mind the astonishing story of this great leader and political thinker, who dedicated his life for freedom, justice and truth for everybody, regardless of race, class, creed or color, it was quite emotional when I first visited his memorial.

I don’t know how, but the whole scenery imposed on me a different attitude, other than that I had before I came in. In other words I felt that I was in a very special place almost mythical.

What drew my attention was the extreme simplicity of the grave. The site isn’t itself impressive and is much different than what I had imagined. The path from the entrance to the site, was full of people, young and old, men and women, white and black from all the corners of the world. 

Barefooted, I stood silent for a couple of minutes in front of the marble monument which was covered by beautiful flowers. I felt the presence of the spirit and the energy of a freedom fighter and great patriot. I looked around and I saw others standing there silent and respectful. There were tears in many eyes. I took a deep breath and left some flowers on the marble. A strong, mystical force transformed me from an indifferent tourist into a pilgrim. 

I stayed there quite enough to reflect on what a leader Gandhi was, and how other leaders’ mausoleums are built. I must confess that this was something different. As simple as it could be. Ghandi’s ideas and beliefs are covering the atmosphere, making it impressive and unique. Leaving the site I whispered 'Hey Ram', 'Oh my God. 

Nearby the same area there is a beautiful avenue which is named ‘Archbishop Makarios’, in honor of the Greek leader from Cyprus and first president of the Republic of Cyprus.

Phivos Nicolaides

Στο Μαυσωλείο του... πολίτη του κόσμου

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Αυτό το μνημείο είναι μια έμπνευση για τους λάτρεις της ελευθερίας, που συνεχίζουν να παλεύουν γι' αυτήν

Το μνημείο μαρτυρεί την ιστορία που είναι μια έμπνευση γι’ αυτούς που είναι ευαίσθητοι στην ελευθερία και συνεχίζουν να παλεύουν γι’ αυτή.

Δεν πίστευε στα πλούτη και στα παλάτια. Έζησε ανάμεσα στους ταπεινούς, τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους. Δεν ήθελε αγάλματα και μνημεία για τον ευατό του. Του αρκούσε ένα μικρό σπιτάκι και η ευλογία του Θεού. Αυτό το ελεύθερο πνεύμα, είχε πει κάποτε: "Αφήστε όλους τους πολιτισμούς και τις κουλτούρες ν' ανθίσουν γύρω μου".

Σ΄ ένα καταπράσινο πάρκο στις όχθες του ποταμού Γιαμούνα, στην περιοχή Ράτζ Γκχατ στο Δελχί, βρίσκεται το μνημείο προς τιμή του ανθρώπου που άλλαξε την Ιστορία με τη θεωρία της παθητικής αντίστασης, για επίτευξη πολιτικών αγώνων χωρίς τη χρήση βίας. Στο χώρο όπου σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες του Ινδουισμού, εκάει η σωρός του βρίσκεται το μνημείο του. Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1869, στο Πορμπαντάρ, μια μικρή πόλη στη δυτική ακτή της Ινδίας στο κρατίδιο Γκουτζάρατ. Το πλήρες όνομα του ήταν Μοχάντας Καραμτσχάντ Γκάντι. Έγινε όμως, ευρύτατα γνωστός με την προσωνυμία ‘Μαχάτμα’, που στα Σανσκριτικά σημαίνει ‘μεγάλη ψυχή’.

Ο Μαχάτμα Γκάντι ένας από τους μεγάλους άνδρες του 20ου αιώνα, του οποίου το όνομα θα μνημονεύεται ως ένας από του μεγαλύτερους πνευματικούς ηγέτες της ανθρωπότητας, ήταν ειρηνιστής και πίστευε βαθύτατα στη μη χρήση βίας. Σχεδόν αμέσως, μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας από τους Άγγλους στις 15 Αυγούστου του 1947, ο Γκάντι δολοφονήθηκε από ένα νεαρό, φανατικό Ινδουιστή στις 30 Ιανουαρίου το 1948. Οι δυο τελευταίες λέξεις που πρόλαβε να πει, πριν ξεψυχήσει, ήταν «Hey Ram» (Ω, Θεέ μου). Αυτές οι δυο λέξεις είναι γραμμένες στο μαυσωλείο του.

Έχοντας κατά νουν την εκπληκτική ιστορία, του μεγάλου αυτού πολιτικού ηγέτη, στοχαστή και οραματιστή, που αφιέρωσε τη ζωή του για τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αλήθειας, ανεξάρτητα χρώματος, φυλής και τάξης, η συγκίνηση μου ήταν φυσιολογική, όταν επισκέφθηκα το μνημείο του.

Εκείνο που μου τράβηξε άμεσα την προσοχή, ήταν η εξαιρετική απλότητα και η καλαίσθητη λιτότητα του μνημείου. Δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό ή μεγαλειώδες κατασκεύασμα. Ήταν πάντως, πολύ διαφορετικό απ’ ότι αρχικά το φαντάστηκα, για μια τόσο μεγάλη προσωπικότητα. Το μικρό μονοπάτι από την είσοδο του πάρκου, που οδηγεί στο μνημείο, ήταν γεμάτο κόσμο, μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες, μαύρους και άσπρους απ’ όλες τις γωνιές της Γης.

Από ψηλά φάνηκε το μαυσωλείο και γύρω του υπήρχε κόσμος πολύς. Κατηφορήσαμε προς το χώρο υποδοχής, όπου εναποθέσαμε τα παπούτσια μας. Περπάτησα άλλα πενήντα μέτρα ξυπόλητος, όπως απαιτείται και βρέθηκα μπροστά στο μαυσωλείο. Στάθηκα σιωπηλός για λίγα λεπτά μπροστά από τη μαρμάρινη πλάκα, που ήταν γεμάτη ευωδιαστά λουλούδια. Ένιωσα αμέσως την παρουσία του πνεύματος και της ενέργειας του μαχητή της ελευθερίας.

Κοίταξα γύρω μου και είδα πολλούς ανθρώπους να κάνουν το ίδιο πράγμα. Να στέκονται σιωπηλοί και με σεβασμό μπροστά στο μνημείο. Διέκρινα δάκρυα να κυλούν στα μάγουλα και προσωπικά δυσκολεύτηκα να το αποφύγω. Η φόρτιση ήταν μεγάλη, γιατί ολόκληρο το σκηνικό που ξεδιπλωνόταν μπροστά μου ενέπνεε ιδέες και σκέψεις. Προσπάθησα να φανταστώ τον Γκάντι να κάθεται με τα λιτά του ρούχα, να χαμογελά και διαλογίζεται. 

Παρόλο που δεν είδα καμιά φωτογραφία του, η σιλουέτα του ήταν ευδιάκριτη… Πήρα μια βαθιά, λυτρωτική αναπνοή και άφησα μερικά λουλούδια στη μαρμάρινη ταφόπλακα. Μια δυνατή, αόρατη δύναμη με έκανε να νιώσω τότε από αμέριμνο ταξιδιώτη σε ευλαβή προσκυνητή. Είναι από τα λίγα μέρη στον κόσμο που ένιωσα έντονα αυτό το υπέροχο συναίσθημα της ευλάβειας και του σεβασμού.

Στάθηκα λίγο παραπέρα και αναλογίστηκα πόσο δυνατό πνεύμα διέθετε και τι μεγάλος ηγέτης ήταν ο Γκάντι. Άθελα μου αναλογίστηκα πόσο διαφορετικό είναι το λιτό μνημείο του, σε σύγκριση με άλλα παρόμοια ανά τον κόσμο. Απλό στη σύλληψη και λιτό στην εκτέλεση όσο δεν έπαιρνε άλλο, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Οι μεγάλες ιδέες όμως και τα πνευματικά ιδεώδη που κουβαλούσε ο Γκάντι αιωρούνται στην ατμόσφαιρα, κάνοντας αυτό το απέριττο μνημείο άκρως εντυπωσιακό, μοναδικό και ανεπανάληπτο. Φεύγοντας, σιγοψιθύρισα ‘Hey Ram’, ‘Ω, Θεέ μου’. 

Mahatma Gandhi