Cannes, France

The elegant city
By Phivos Nicolaides
Cannes is an elegant city known world wide which attracts people from around the world. The name «Cannes» may derive from the word «canna» (reed). Canua was probably the site of a small port, and later a Roman outpost on Le Suquet hill. Le Suquet housed an 11th-century tower which overlooked swamps where the city now stands. Most of the ancient activity, especially protection, was on the Lérin Islands and the history of Cannes is the history of the islands.
One gets to the top of the city by climbing the Mont Chevalier up to Suquet. The panorama at the top with the whole city below surrounded by the blue sea and the Lérins Islands is breath-taking. Ste Marguerite and Ste Honorat islands are accessible by boat in 20 minutes.
All along the Quai St Pierre in the old port one can find fishing boats and pleasure boats side by side. The fishermen work on their nets next to their colorful barks. On the pier Albert Edouard the most beautiful yachts in the world come to moor.

This fabulous city is the second most popular convention town in France. The well known «Cannes Film Festival» (le Festival de Cannes), founded in 1946, one of the world's oldest, most influential and prestigious film festivals alongside Venice and Berlin is held here, as well as, the MIDEM (congress of record producers), concerts of classical music, dance and theater. There are even four casinos.

The places of interest in Cannes are: the city on high (Haute ville), the old port, the rue Meynadier, the Palace of festivals and the C Haute Ville and some of the most popular Cannes activities and attractions include: Plage de la Croisette, Promenade de la Croisette, Iles de Lerins, Musee de la Castre, the old town of Cannes, Ile St. Honorat, the Carlton, and Notre Dame de Bon Voyage.

The Croisette also known as «Boulevard de la Croisette», full of shops, boutiques nightclubs, restaurants and cafes, and scenic (private) beaches, is one of the most famous promenades in the world.
Cannes enjoys a mild Mediterranean climate year around. The beaches, promenades, boutiques, nightclubs, and restaurants are at their peak during summer time. Alex enjoying his cruise.
Α scenic drive to Grasse, the capital of the French perfume industry. Between Cannes and the city of Grasse there is a healthy local rivalry (Cannes consider themselves superior).

Through a river canyon a fascinating tour to the French riviera.

In the heart of the Cote d'Azur, Europe's most beautiful bay (Marina Bay des Anges) opens onto the Mediterranean.

The 16th century town of St-Paul-de-Vence one of the most picturesque towns with its stone houses and narrow walkways amid vineyards and flower blossoms.

The picturesque town of St-Paul-de-Vence.

Modern figures at the entrance of the walled old city.

Strolling in the narrow streets of the historic mediaeval walled town.

The tour guide Sanz Anne-Laure was experienced, highly informative and very helpful.

The charming Sophie playing with her cute Labrador dog-Whity in he castle.

How life was in those times...

and how is today... exploring the wonderful shops, art galleries and boutiques.

The gallery «Ensemble pour les Orphelins» owned by the artist Marie-Pierre Alarcon-Courreges in front of her excellent pieces of work.

The Atelier a Deux, displaying beautiful paintings and creations owned by Danielle Alarcon Dalvin.

Leaving the absolutely magnificent castle a musician singing good bye .

The old Fragonard Perfume Factory began operating in 1926. Gradually, this small family owned business unit became an international concern.

The guide Ms Murielle explained to us fully the procedure for the manufacturing.

The attractive factory shop was staffed with young attractive, enthusiastic girls (like Aira Lipska from Latvia) who encourage us to sample the different perfumes. We all found that the temptation to buy form such charming assistants was irresistible! The high quality of the product and the presentation ensures that the lingering memory is recalled.

Κάννες το στολίδι της Κυανής Ακτής

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Οι Κάννες το πασίγνωστο θέρετρο και στολίδι της Cote D' Azur, είναι πόλη στη νότια Γαλλία στην Κυανή Ακτή. Ανήκει στη μητροπολιτική περιοχή της Νίκαιας.

Μια από τις γνωστότερες λουτροπόλεις του κόσμου, που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Το εξαιρετικό κλίμα, η όμορφη γαληνεμένη θάλασσά της Μεσογείου, οι φυσικές ομορφιές του τοπίου και τα δαντελωτά ακρογιάλια της είναι πόλος έλξης, που την κάνουν από τις πιο ακριβές λουτροπόλεις.

Δεν είναι πολύ μεγάλη σε πληθυσμό, αλλά συγκεντρώνει, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, χιλιάδες πλούσιους παραθεριστές από τη Γαλλία και τον υπόλοιπο κόσμο. Μαγευτική πόλη της Γαλλικής Ριβιέρας με το φημισμένο φεστιβάλ κινηματογράφου συναρπάζει και μαγεύει.

Κάποτε ήταν ένα άσημο ψαροχώρι, του οποίου μόνοι επισκέπτες ήταν μοναχοί και πλούσιοι προσκυνητές που ήρθαν να επισκεφτούν το μοναστήρι στο κοντινό νησί του St Honorat. Τα πράγματα άλλαξαν το 1834 όταν έφθασε ο άγγλος Λόρδος Henry Brougham και καθιέρωσε την πόλη ως δημοφιλές θέρετρο διακοπών για τους πλουσίους.

Γεμάτη τουρίστες το καλοκαίρι, οι μακριές αμμώδεις παραλίες, τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, τα κομψά καταστήματα και ο διάσημος περίπατος abuzz, κάνουν την Κάννες μια διεθνή πόλη της γοητείας και της καλής διασκέδασης.

Εδώ, διοργανώνονται πολλές γιορτές, όπως ιστιοδρομίες, ανθεστήρια, ιπποδρομίες, αθλητικοί αγώνες επιδείξεις καλλιτεχνικού χαρακτήρα. Εκείνο όμως που κάνει τις Κάννες διάσημη πόλη είναι το κινηματογραφικό παγκόσμιο φεστιβάλ, που γίνεται εδώ κάθε χρόνο, όπου συγκεντρώνονται τα μεγαλύτερα αστέρια που κινηματογράφου και της τέχνης γενικά.

Μιχάλης, Σταύρος, Φοίβος και ο Χάρης με τον ασύρματο στο χέρι στο λιμάνι.

Μέρος από τον πανέμορφο παραλιακό δρόμο της πόλης.

Στα ενδότερα των Καννών.

Λίγο έξω από τις Κάννες υπάρχουν θαυμάσιες διαδρομές, όμορφες πόλεις και χωριά.

Η διαδρομή από τις Κάννες στο St Paul-de-Vence και Grasse περνά μέσα από τις ομορφιές της Γαλλικής Ριβιέρας.

Η παλιά μεσαιωνική οχυρωμένη πόλη του St Paul-de-Vence.

Στο πανέμορφο μεσαιωνικό χωριό αετοφωλιά Σεντ Πωλ ντε Βανς, λίγο έξω από τις Κάννες.

Περπατώντας ανάμεσα στα στενά γοητευτικά δρομάκια του κάστρου.

Κομψά μαγαζιά, μοντέρνες γκαλερί, γραικά καφέ, υπέροχα παλαιοπωλεία και ξενώνες στην παλιά περιτειχισμένη πόλη-κάστρο του Σεντ Πολ ντε Βανς.

Στην παλιά πόλη-κάστρο υπάρχουν ακόμη και ανθοπωλεία και γενικά ότι πεθυμήσει η ψυχούλα σου...

Στο εργοστάσιο αρωμάτων Φραγκονάρ που λειτουργεί από το 1926, μυηθήκαμε στα. μυστικά της αρωματοποιείας και «έσπασε» η μύτη μας από τις ωραίες μυρωδιές των αρωμάτων. Όπως μας εξήγησε η ξεναγός μας, εδώ στην πόλη Grasse γινόταν πριν πολλά χρόνια επεξεργασία δερμάτων ζώων. Οι απαίσιες μυρωδιές που περιπλανιόντουσαν στην ατμόσφαιρα, έφεραν σιγά-σιγά την ανακάλυψη της τέχνης των αρωμάτων…

Στους «πειρασμούς» του καταστήματος του εργοστασίου Φραγκονάρ, όπου δύσκολα αποφεύγεις τις αγορές, ιδιαίτερα όταν σε εξυπηρετούν πανέμορφες, ευγενικές υπάρξεις, κατάλληλα εκπαιδευμένες να ‘μοσχοπωλούν’ τα προϊόντα τους.

Λίγο έξω από τις Κάννες, εξοχικές κατοικίες προς πώληση, για όσους ενδιαφέρονται.

Επιστροφή στη ζωντανή και πολύβουη πόλη των Καννών με τις ομορφιές της παντός καιρού.

Βράχο, βράχο τον καϋμό μου στις Κάννες που αγάπησα και θέλω να ξαναπάω...

The Parthenon Marbles displayed at the British Museum

The British Museum in London, U.K. with the Greek revival façade was established in 1753. Is amongst the largest and most comprehensive in the world and originate from all continents, with a collection of more than 13 million objects.

The Parthenon commissioned by Pericles, is a temple built for the Greek goddess of wisdom, Athena, in the 5th century BC on the Acropolis of Athens. It is the most important surviving building of Classical Greece. Its decorative sculptures which were created 2,500 years ago, between 447 and 432 BC are considered one of the high points of Greek art. The Parthenon is regarded as an enduring symbol of ancient Greece and of Athenian democracy, and is one of the world's greatest cultural monuments.

The Parthenon marbles which are now in the British Museum, are a large collection of marble sculptures that were brought to Britain between 1801 and 1805 after they were removed by Thomas Bruce, 7th Earl of Elgin, the British ambassador to the Ottoman Empire. More than half of what now remains of the surviving sculptural decoration of the Parthenon were taken by Lord Elgin.

The Marbles were transported to Britain, and were purchased by the British Government in 1816 after public debate in Parliament. They were placed on display in the British Museum.

The Marbles include part of the Parthenon Frieze, 15 metopes, and 17 figures from the east and west pediments. In addition, the collection contains a Caryatid from the Erechtheion, four slabs from the frieze of the Temple of Athena Nike, and architectural fragments of the Parthenon, Propylaia, Erechtheion, and the Temple of Athena Nike. The marbles and frieze extend to about 1km when laid out flat!

During the Ottoman rule much of the rubble was used as building material. Turks used the building to store munitions. During the siege of Athens in 1687, shells from the Venetian Francesco Morosini’s bombardment irreparably damaged the Parthenon, but did not destroy the temple.

Neither invasions, fires, explosions nor the ravages of Lord Elgin have destroyed the majesty of the Parthenon.

Greece demands the collection be returned
Lord Elgin was subsequently vilified by Lord Byron in the poem Childe Harold's Pilgrimage. Since then, much has been written about the Parthenon Marbles.


The modern campaign for the sculptures' return dates to 1982, when the then-culture minister of Greece, the late actress Melina Mercouri, called for their return at a UN conference. Some travel guides are not as forgiving. One notes that most of the Parthenon has been «blown away, stolen or hacked off by Lord Elgin's crew or the British Museum». Some opinions are even more condemning. One website has the heading «Let's Cut the Shit: Lord Elgin was a Bastard».

Recent investigations by historians have shown that the removal of the marbles, which the Earl of Elgin said was approved by the Sultan of the Ottoman Empire, was contentious even at the time. After 200 years, the British Museum continues to hold nearly half the surviving sculptures from the Parthenon. All polls, for the past decade, have shown that the British public wants the marbles back in Greece. But the British Museum has refused to be drawn into the debate, saying that the display in London allows «complementary stories to be told about them».

Bernard Tschumi, the dapper Swiss-born, US-based architect who designed the New Acropolis Museum, says the missing marbles are central to his design. The top floor of the museum is precisely aligned with the Parthenon, which can be seen through glass windows.

«I 'm probably one of the only architects who realized that they are a narrative, a story», says Mr. Tschumi. «My hope and probably my goal is that one day the marbles will be reunited and people can know the story all at once, in one single place, within the architecture».

Supporters of the return now believe that the question now is when, not if, the marbles will be returned. As they put it: «The return of the Parthenon Marbles is a fair request of all the Greeks. It is a request of all the people, regardless of nationality, who visualise the reunification of a mutilated monument belonging to the world cultural heritage».

The British Committee for
the Restitution of the Parthenon Marbles
73 St. Paul’s Place, London N1 2LT
Telephone: 020 7226 6686 Fax: 020 7704 8973T73

These pages contain detailed information on the Parthenon (Elgin) Marbles, together with the case for their return to Athens, Greece. If you would like to find out about the various ways to get involved with the campaign, or simply to learn more about the subject, then please click on : http://www.parthenonuk.com/

Thomas Bruce, the 7th Earl; of Elgin, British Ambassador to the Sublime Porte of Constantinople (Istanbul) the seat of the Ottoman Empire at the turn of the 19th century, having stripped down the monuments of the Acropolis from 1801 - 1804 brought back to London… read more on : http://www.electroasylum.com/elgin/

International Association for the Reunification of the Parthenon Sculptures (http://www.parthenoninternational.org/) was founded at the session held in Athens on November 25, 2005 and is composed of the representatives of many countries

Η Κλασική Ελλάδα στο Βρετανικό Μουσείο
Του Φοίβου Νικολαΐδη

Το Βρετανικό Μουσείο που ιδρύθηκε το 1753, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και τα πιο φημισμένα μουσεία στον κόσμο. Στις σπάνιες συλλογές που διαθέτει, συγκαταλέγονται περισσότερα από 13 εκατομμύρια αντικείμενα απ’ όλο τον κόσμο. Συμπεριλαμβάνονται αρχαιολογικοί και άλλοι θησαυροί αμύθητης αξίας, μεταξύ των οποίων σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα της αρχαϊκής και της κλασικής Ελλάδας.

Η επιθυμία να δω και να θαυμάσω από κοντά τα ελληνικά αριστουργήματα τέχνης που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο ήταν πολύ παλιά. Μόλις πέρασα ο κατώφλι του Μουσείου, πλησιάζω ένα υπάλληλο, που πολιορκούν πολλοί άλλοι επισκέπτες. Πριν προλάβω να τον ρωτήσω οτιδήποτε, τον ακούω να λεει στους άλλους... «τα ελληνικά Μάρμαρα (πάλι καλά που δεν τα αποκάλεσε ελγίνεια μάρμαρα) βρίσκονται στην πτέρυγα των ελληνορωμαϊκών εκθεμάτων, στις αίθουσες αριθμός 18, 18α και 18β.

Χωρίς να υποτιμούνται καθόλου τα υπόλοιπα σημαντικά εκθέματα, έτρεξα κατ΄ ευθεία εκεί. Μου ήταν αδύνατο να αρχίσω την περιδιάβαση μου κανονικά, από την πρώτη αίθουσα του Μουσείου. Στην επιλογή μου αυτή διαπίστωσα ότι δεν ήμουν ο μόνος.

Σε λίγα λεπτά, μαζί με πολλούς άλλους βρίσκομαι αντιμέτωπος με ένα κομμάτι από την πιο ένδοξη περίοδο της ιστορίας του Ελληνισμού. Στέκομαι για λίγα λεπτά αμήχανος, όπως πολλοί άλλοι από το υπερθέαμα που αντικρίζω. Κοιτάζω επίμονα τα εκθέματα, που απορροφούν την προσοχή μου. Ώστε, αυτά είναι τα περίφημα μάρμαρα του Παρθενώνα, μονολογώ συγκινημένος.

Μόνο τα ασταμάτητα κλικ των φωτογραφικών μηχανών διακόπτουν τη σιγή που επικρατεί και δημιουργούν μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα από τις υπόλοιπες αίθουσες του Μουσείου. Ό,τι καλύτερο και ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει στις συλλογές του μουσείου, τα ανεπανάληπτα γλυπτά του Παρθενώνα βρίσκονται ακριβώς σ’ αυτή την αίθουσα. Δικαιολογημένα συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των αμέτρητων επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο, αφού μαγνητίζουν με τη σπάνια ομορφιά και τη δοξασμένη τους ιστορία.

Αφού πέρασε αρκετή ώρα, προχώρησα στη διπλανή αίθουσα. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι τα γλυπτά και τα αγάλματα που υπάρχουν, αποκολλήθηκαν κάποτε από τον Παρθενώνα και βρίσκονται εδώ, τόσο μακριά από τον ομφάλιο τους λώρο. Στέκομαι απέναντι από τη μαρμάρινη κόρη, την Καρυάτιδα ένα από τα έξι γλυπτά, του Ερεχθείου και νιώθω πραγματικό ρίγος.

Αντί, να θαυμάζω το σπάνιας ομορφιάς εξαίρετο αυτό έργο τέχνης, προσπαθώ να αντιληφθώ και περισσότερο να δικαιολογήσω πως το αριστούργημα αυτό αποκόπηκε από το Ερέχθειο και μεταφέρθηκε εδώ. Η θλίψη μου προκαλεί πόνο που μετατρέπεται σε οργή.

Τα έργα τέχνης του Παρθενώνα
Κάθομαι σ’ ένα παγκάκι στη μέση της αίθουσας και προσπαθώ να τακτοποιήσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Σκέφτομαι τον περίλαμπρο ναό του Παρθενώνα, αποτέλεσμα συνδυασμού άριστης αρχιτεκτονικής και μηχανικής τεχνικής, που χτίστηκε επί εποχής του Περικλή, κατά την περίοδο 447 – 432 π.Χ. για να δοξάσει την πόλη-κράτος των Αθηναίων. Παράλληλα, να χρησιμεύσει στους αιώνες ως σύμβολο της νίκης των Ελλήνων εναντίον των Περσών και ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης για την ελευθερία που τους παρείχε η πολιούχος Αθηνά, η ασυμβίβαστη θεά του πολέμου και της ειρήνης.

Αρχιτέκτονες του έργου ήσαν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης. Για την οικοδόμηση του Παρθενώνα δούλεψαν οι καλύτεροι χτίστες, λαξευτές και τεχνίτες και συνεργάστηκαν οι κορυφαίοι ανάμεσα στους γλύπτες και ζωγράφους. Τη γενική επίβλεψη και την εφαρμογή των σχεδίων είχε ο Φειδίας, ο οποίος ήταν αυθεντία στον τομέα του και ο μεγαλύτερος από τους γλύπτες όλων των εποχών. Τα δείγματα αυτά της δουλειάς τους μιλούν από μόνα τους ακόμη και σήμερα. Δεν με αγγίζουν μόνο συναισθηματικά, αλλά μιλούν και στην ψυχή μου, γιατί τα άψυχα αυτά ανεπανάληπτα έργα είναι ζωντανές αποδείξεις του μεγαλείου μιας μοναδικής ιστορικής εποχής.

Για τη διακόσμηση του Παρθενώνα κατασκευάστηκαν τρεις ομάδες γλυπτών: οι μετόπες, η ζωφόρος και τα αετώματα. Από αυτά, οι μετόπες και η ζωφόρος σκαλίστηκαν επί τόπου στις πλευρές του, αφού είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή του.

Το ανυπέρβλητο αυτό μεγαλοπρεπές οικοδόμημα, που ακόμη και σήμερα τα ερείπιά του προκαλούν τον θαυμασμό στον επισκέπτη, στο διάβα των αιώνων έπαθε μεγάλες και ανεπανόρθωτες ζημιές. Πρώτα από τους Τούρκους, οι οποίοι χρησιμοποίησαν κομμάτια από τα μνημεία της Ακρόπολης για άλλες κατασκευές και ύστερα από εκρήξεις και πυρκαγιές. Το 1687 ο Βενετός στρατηγός Φρανσέσκο Μοροζίνι βομβάρδισε την Ακρόπολη, παρά το γεγονός ότι γνώριζε ότι οι Τούρκοι τη χρησιμοποιούσαν ως αποθήκη πυρομαχικών, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές.

Εκτός όλων αυτών των ζημιών, αρχαιοκάπηλοι πάσης φύσεως και μορφής, όπως ο Άγγλος Έλγιν, που υπηρετούσε ως πρεσβευτής της Βρετανίας στην Υψηλή Πύλη του Σουλτάνου Σελίμ του Γ’ στην Κωνσταντινούπολη, πήραν από την Ακρόπολη ότι καλύτερο και όσα περισσότερα μπορούσαν. Από το 1801 και για δέκα χρόνια τα συνεργεία του Έλγιν διαμέλιζαν τον Παρθενώνα και αφαιρούσαν τμήματα των μνημείων της Ακρόπολης. Τόση ήταν η ‘ευαισθησία’ του, ώστε τα μισά σχεδόν τα μετέφερε στην ιδιωτική του (παρακαλώ) συλλογή στο Λονδίνο. Αν τοποθετηθούν σε μια σειρά όλα τα αρχαία αυτά σπάνια δημιουργήματα τότε, φθάνουν το ένα χιλιόμετρο!

Ήδη από τότε, πολλοί χαρακτήρισαν τη συμπεριφορά του Έλγιν σαν μια πράξη βανδαλισμού και πολιτιστικού βαρβαρισμού. Ο Έλγιν κατηγορήθηκε για λεηλασία ενός αρχαιολογικού χώρου, για δωροδοκία και εξαπάτηση των Τούρκων προκειμένου να αποκτήσει τα μάρμαρα.

Μόλις οι Έλληνες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους ο 1832 άρχισαν να ζητούν την επιστροφή των τμημάτων που είχαν αφαιρεθεί. Η πολύτιμη ιδιωτική συλλογή του Έλγιν δεν κράτησε για πολύ. Λόγω οικονομικών δυσκολιών, αναγκάστηκε να την πουλήσει στην κυβέρνηση της Βρετανίας.

Στις 7 Ιουνίου 1816 η Βουλή των Κοινοτήτων με ψήφους 82 υπέρ και 30 κατά ψήφισε για την αγορά από τον Έλγιν των μαρμάρινων αγαλμάτων και γλυπτών για ३५,000 χιλιάδες λίρες, τα οποία παραδόθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο και έκτοτε φιλοξενούνται ή πιο σωστά κατακρατούνται εκεί.

Αμέτρητες οι απορίες και χιλιάδες τα γιατί να βρίσκονται ακόμη τα Μάρμαρα του Παρθενώνα μακριά από την κοιτίδα τους. Ευτυχώς, το μόνο παρήγορο είναι οι φωνές διαμαρτυρίας για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση, που ολοένα αυξάνονται, ακόμη και μέσα στη Βρετανική κοινή γνώμη.

Το ζήτημα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα παραμένει πάντοτε ανοικτό για την Ελλάδα και για την παγκόσμια διανόηση στην οποία συμπεριλαμβάνονται πολλές σημαντικές προσωπικότητες των επιστημών, γραμμάτων και τεχνών.

Όσοι βρεθείτε στο Λονδίνο, μην παραλείψετε να αποτίσετε τον οφειλόμενο ελάχιστο φόρο τιμής στα μοναδικά αριστουργήματα αυτά της Κλασσικής Ελλάδας, δημιουργικό έργο και καλλιτεχνική έκφραση του αθάνατου αρχαίου ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού.
Φοίβος Νικολαΐδης

Parthnon Marbles Acropolis, Athens, Greece