Armenian Genocide Museum, Yerevan

Το Μουσείο Γενοκτονίας των Αρμενίων στο Ερεβάν
The Armenian Genocide Museum-Institute opened in 1995 on the occasion of the 80th anniversary of the genocide. The structure of the museum has followed a unique design.
Το Μουσείο-Ινστιτούτο Γενοκτονίας των Αρμενίων άνοιξε το 1995 με αφορμή την 80ή επέτειο της γενοκτονίας. Η δομή τού μουσείου έχει ακολουθήσει έναν μοναδικό σχεδιασμό.
The mission of the Museum is to recognize the Armenian genocide as an unacceptable, terrible act that serves as an important step in preventing repetition of such tragedies in the future not only in Armenia, but in the whole world.
Η αποστολή του Μουσείου είναι να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων ως μια απαράδεκτη, τρομερή πράξη που χρησιμεύει ως σημαντικό βήμα για την αποτροπή επανάληψης τέτοιων τραγωδιών στο μέλλον όχι μόνο στην Αρμενία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Yerevan's Memorial Complex on the hill of Tsitsernakaberd (translated to “Swallow's Fortress) including the Monument, the Museum and the Memory/Fir Ally dedicated to the memory of the Armenians who perished in the first genocide of the 20th century, leave no one visitor unmoved.
Το συγκρότημα Μνημείων Τζιτζερναγκαπέρτ -που μεταφράζεται σε «Φρούριο του Χελιδονιού»- στο Ερεβάν, περιλαμβάνει το Μνημείο, το Μουσείο και το Άλσος Μνήμης αφιερωμένο στη μνήμη των Αρμενίων που χάθηκαν στην πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, δεν αφήνουν κανένα επισκέπτη ασυγκίνητο.
The genocide occurred when two million Armenians living in Turkey were eliminated from their historic homeland through forced deportations and massacres.
Η γενοκτονία συνέβη όταν δύο εκατομμύρια Αρμένιοι που ζούσαν στην Τουρκία εξοντώθηκαν και εγκατάλειψαν βίαια την ιστορική τους πατρίδα μέσω αναγκαστικών απελάσεων και σφαγών.Approximately 1.5 million Armenians were exterminated on their homeland. The remained half million fled trying to look for a new refuge in other countries.
Περίπου 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι εξοντώθηκαν στην πατρίδα τους. Το υπόλοιπο μισό εκατομμύριο διέφυγε προσπαθώντας να αναζητήσει νέο καταφύγιο σε άλλες χώρες.The goal was not only to exterminate Armenians, but to wipe Armenia off the map, leaving no trace of Armenian history behind.
Ο στόχος δεν ήταν μόνο να εξοντωθούν οι Αρμένιοι, αλλά να εξαλειφθεί η Αρμενία από τον χάρτη, χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος πίσω της αρμενικής ιστορίας.
Most part of the two-story building is built below ground, that in some way is associated with the burial place of the victims and secondly, so as not to detract from the presence of the Genocide Monument nearby.
Το μεγαλύτερο μέρος του διώροφου κτιρίου βρίσκεται κάτω από το έδαφος, έτσι ώστε συμβολικά, κατά κάποιο τρόπο να συνδέεται με τον τόπο ταφής των θυμάτων και κατά δεύτερο λόγο, να μην μειώνει την παρουσία του Μνημείου της Γενοκτονίας.
Its round inner construction is the allegory of the circles of hell. In the picture Michalis Athienitis and Popi Nicolaides sign the visitors book.
Η στρογγυλή εσωτερική του κατασκευή είναι η αλληγορία των κύκλων τής κόλασης. Ο Μιχάλης Αθηαινίτης και η Πόπη Νικολαδου υπογράφουν το βιβλίο επισκεπτών του Μουσείου.
The Armenian Genocide, which was intentionally perpetrated by Ottoman Turkey, began in 1915 and had lasted for several years (some facts point that it was until 1923).
Η γενοκτονία των Αρμενίων, την οποία σκόπιμα διέπραξε η Οθωμανική Τουρκία, ξεκίνησε το 1915 και διήρκεσε αρκετά χρόνια (κάποια στοιχεία δείχνουν ότι ήταν μέχρι το 1923).
Walking through Armenian Genocide harrowing Museum, which chronicles the brutalities against the people of Armenia, you feel flooded with sorrow and queasy.
Περπατώντας στο οδυνηρό αρμενικό μουσείο Γενοκτονίας, το οποίο εξιστορεί τις ωμότητες του εγκλήματος κατά του αρμενικού λαού, νιώθεις, να πλημμυρίζεις από λύπη και ταραχή.
We stand in awe and sorrow of the people murdered in an ethnic cleansing. We cry at the images of death and pain. We still feel overwhelmed at each and every picture we see.
Στεκόμαστε με δέος και θλίψη για τους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν σε μια εθνοκάθαρση. Κλαίμε στις εικόνες τού θανάτου και τού πόνου. Εξακολουθούμε, να νιώθουμε συγκλονισμό σε κάθε φωτογραφία που βλέπουμε.
In 1915, mass arrests of representatives of the Armenian intelligentsia were carried out in Istanbul: more than 800 people became the innocent victims of a cruel policy of the Turkish government, which decided to "cleanse" the Armenian nation from the face of the earth.
Το 1915 διεξήχθησαν μαζικές συλλήψεις εκπροσώπων της αρμενικής διανόησης στην Κωνσταντινούπολη: περισσότεροι από 800 άνθρωποι έγιναν τα αθώα θύματα μιας σκληρής πολιτικής της τουρκικής κυβέρνησης, που αποφάσισαν να «εκκαθαρίσουν» το αρμενικό έθνος από την επιφάνεια της γης.
A very sombre atmosphere there. Certainly, a place to understand the suffering of the Armenians at the hands of the Ottomans and Young Turks.
Μια πολύ ζοφερή ατμόσφαιρα. Σίγουρα, είναι ένα μέρος για να κατανοήσετε τα δεινά των Αρμενίων στα χέρια των Οθωμανών και Νεότουρκων.

Mass massacres of Armenians throughout Turkey, executions and rapes, death marches and forced labour, deportations from historical roots.
Μαζικές σφαγές Αρμενίων σε όλη την Τουρκία, εκτελέσεις και βιασμοί, πορείες θανάτου και καταναγκαστικά έργα, απελάσεις από τις ιστορικές ρίζες.
Anti-Armenian sentiment or Armenophobia in Turkey has a long history dating back to the Ottoman Empire, something that eventually culminated in the Armenian genocide. Anti-Armenian sentiment is widespread in Turkish society.
Το αντιαρμενικό αίσθημα ή η αρμενοφοβία στην Τουρκία έχει μακρά ιστορία που χρονολογείται από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κάτι που τελικά κορυφώθηκε με τη γενοκτονία των Αρμενίων. Σήμερα, το αντιαρμενικό αίσθημα είναι ευρέως διαδεδομένο στην τουρκική κοινωνία.
The museum and the exhibits evoke strong emotions, feelings and reflecting. It is part of why we can and should visit this place irrespective of the visitor’s nationality.
Το μουσείο με τα εκθέματα του προκαλεί έντονα αισθήματα και προβληματισμό. Είναι μέρος του γιατί μπορούμε και πρέπει να επισκεφτούμε αυτό το μέρος ανεξάρτητα εθνικής προέλευσης του επισκέπτη.
The two-story building is built directly into the side of a hill so as not to detract from the presence of the Genocide Monument nearby. The roof of the museum is flat and covered with concrete tiles. It overlooks the scenic Ararat Valley and majestic Mount Ararat.
Το διώροφο κτίριο είναι χτισμένο ακριβώς στην πλαγιά ενός λόφου, ώστε να μην μειώνει την παρουσία του Μνημείου της Γενοκτονίας κοντά. Η οροφή του μουσείου είναι επίπεδη και καλυμμένη με τσιμεντένια πλακάκια. Έχει θέα στη γραφική κοιλάδα του Αραράτ και στο μαγευτικό όρος Αραράτ.
Visiting this museum and learning about the Genocide is painful, overwhelming and difficult, because above all else, it has to do with the value of life.
Η επίσκεψη σ’ αυτό το μουσείο και η γνώση της Γενοκτονίας είναι επώδυνη, συντριπτική και δύσκολη, γιατί πέραν των άλλων, έχει να κάνει με την αξία της ζωής.
The first floor of the museum is semi-basement and houses the administrative, offices as well a library, documents archive related to that period, storage of exhibits and the conference-hall.
Ο πρώτος όροφος του μουσείου είναι ημιυπόγειος και στεγάζει τα γραφεία διοίκησης, καθώς βιβλιοθήκη, αρχείο εγγράφων που σχετίζονται με εκείνη την περίοδο, αποθήκευση εκθεμάτων και η αίθουσα συνεδριάσεων.
Overwhelmed with information and emotions, unable to articulate in any coherent or eloquent manner the experience of Genocide Museum.
Συγκλονισμένοι με πληροφορίες και συναισθήματα, ανήμποροι να διατυπώσουμε με οποιονδήποτε συνεκτικό ή εύγλωττο τρόπο την εμπειρία μας από το Μουσείο τού Ολοκαυτώματος.
The attempt to contemplate the Genocide, is not an easy task. It is hard to define the parameters of what you think you understand or your emotion. You’re just lost in this small space devastated and speechless.
Η προσπάθεια στοχασμού της Γενοκτονίας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι δύσκολο να ορίσεις τις παραμέτρους αυτού που νομίζεις ότι καταλαβαίνεις ή των συναισθημάτων σου. Απλώς χάνεσαι σε αυτόν τον μικρό χώρο συντετριμμένος και άφωνος.
As we walked through rooms filled with exhibits, our guide kept repeating that to try to think, understand, reflect, and come to grips with the history of the Genocide is beyond all human reason.
Καθώς περπατούσαμε μέσα από τις αίθουσες γεμάτα εκθέματα, ο ξεναγός μας επαναλάμβανε συνεχώς ότι,το να προσπαθείς να σκεφτείς, να κατανοήσεις και να καταπιαστείς με την ιστορία του Ολοκαυτώματος, είναι πέραν πάσης ανθρώπινης λογικής. With so much injustice going on in the world, and so many challenges to universal rights just across the border, we should feel uncomfortable.
Με τόση αδικία και τόσες πολλές προκλήσεις για τα πανανθρώπινα δικαιώματα που συμβαίνει ανά το παγκόσμιο, θα πρέπει να νιώθουμε άβολα.
Big, life-changing events such as the death do trigger a spiritual awakening, and traumatic experiences.
Μεγάλα, γεγονότα που αλλάζουν τη ζωή, όπως ο θάνατος, πυροδοτούν μια πνευματική αφύπνιση, όπως και τραυματικές εμπειρίες.
When visiting the Armenian Genocide Museum, or any other museums focusing on human rights, it can be shocking to realize that these awful things happened not all that long ago – and may still be happening.
Όταν επισκέπτεστε το Αρμενικό Μουσείο Γενοκτονίας ή οποιοδήποτε άλλο μουσείο που επικεντρώνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα, μπορεί να είναι συγκλονιστικό να συνειδητοποιήσετε ότι αυτά τα απαίσια πράγματα δεν συνέβησαν πολύ καιρό πριν – και μπορεί να συμβαίνουν ακόμα.
Looking at these photos and documentation of dead bodies after brutal deaths, not in the field of battle... an overflowing of grief.
Κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες και την τεκμηρίωση των νεκρών μετά από βάναυσους θανάτους, όχι στο πεδίο της μάχης... η θλίψη ξεχειλίζει.
It’s a national trauma and a real, existential fear for their survival, with memories of the genocide at the heart and their minds.
Είναι ένα εθνικό τραύμα και ένας πραγματικός, υπαρξιακός φόβος για την επιβίωσή τους, με τις αναμνήσεις της γενοκτονίας στην καρδιά και στο μυαλό τους.
Since that time, several generations of Armenians have grown up, but the memory of this national tragedy, and the great pain, lives on even in the youngest hearts.
Από εκείνη την εποχή έχουν μεγαλώσει αρκετές γενιές Αρμενίων, αλλά η μνήμη αυτής της εθνικής τραγωδίας, και ο μεγάλος πόνος, ζει ακόμη και στις πιο νεαρές καρδιές.
The theme reminds us that genocides never just happen. They begin as a subtle, slow process where those who are targeted for persecution have their freedom restricted and removed before many of them are murdered.
Το θέμα μάς υπενθυμίζει ότι οι γενοκτονίες δεν συμβαίνουν έτσι απλά. Ξεκινούν ως μια λεπτή, αργή διαδικασία όπου όσοι γίνονται στόχος δίωξης περιορίζονται και απομακρύνονται η ελευθερία τους πριν δολοφονηθούν πολλοί από αυτούς.
In this Museum, we have a chance to reflect on how fragile and vulnerable freedom is, pledge not to take our freedoms for granted, and consider what we can do to strengthen freedoms around the world.
Σ’ αυτό το Μουσείο, έχουμε την ευκαιρία να αναλογιστούμε πόσο εύθραυστη και ευάλωτη είναι η ελευθερία, να δεσμευτούμε ότι δεν θα θεωρούμε δεδομένες τις ελευθερίες μας και να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να ενισχύσουμε τις ελευθερίες σε όλο τον κόσμο.
The photos that mesmerize us and linger in our thoughts, alert us to the power of the evil and the need of democracy.
Οι φωτογραφίες που μας μαγεύουν και μένουν στις σκέψεις μας, μας ειδοποιούν για τη δύναμη του κακού και την ανάγκη της δημοκρατίας.
This space through conversation and meditation, push us to feel something more than we might have just reading an article.
Αυτός ο χώρος μέσω συζήτησης και διαλογισμού μάς ωθεί, να νιώσουμε κάτι περισσότερο από αυτό που θα μπορούσαμε να έχουμε απλώς διαβάζοντας ένα άρθρο.
The universe - fate - is cruel and random. Things happen for many reasons. Things happen for no reason. To shoulder the burden of the universe's caprice is too much for anyone...
Σκληρό και τυχαίο είναι το σύμπαν - η μοίρα-. Τα πράγματα συμβαίνουν για πολλούς λόγους, αλλά συμβαίνουν και χωρίς λόγο. Το να επωμιστεί κανείς το βάρος της ιδιομορφίας τού σύμπαντος είναι υπερβολικό για τον καθένα μας...
They were treated with the utmost abominable, sadistic cruelty, sexually assaulted in utterly inhumane ways, and then murdered.
Αντιμετωπίστηκαν με ακρότητα, αποτρόπαια, σαδιστική σκληρότητα, δέχθηκαν σεξουαλική επίθεση με εντελώς απάνθρωπους τρόπους και στη συνέχεια δολοφονήθηκαν.Ideally, visiting places such as the Auschwitz concentration and extermination camps in Poland, and the Armenian Genocide Museum in Yerevan, is just the first step toward feeling greater empathy toward our fellow humans.
Στην ιδανική περίπτωση, η επίσκεψη σε μέρη όπως το στρατόπεδο συγκέντρωσης και εκτέλεσης στο Άουσβιτς στην Πολωνία και το Μνημείο Γενοκτονίας στο Ερεβάν, είναι μόνο το πρώτο βήμα για να αισθανθούμε μεγαλύτερη ενσυναίσθηση προς τους συνανθρώπους μας.
“It’s really important to consider historic and contemporary issues from multiple perspectives so we can combat bias and prejudice – which we might not even realize we have until presented with an alternative view. This is fundamental to understanding and promoting human rights.”
«Είναι πραγματικά σημαντικό να εξετάζουμε ιστορικά και σύγχρονα ζητήματα από πολλαπλές οπτικές γωνίες, ώστε να μπορούμε να καταπολεμήσουμε την προκατάληψη και την προκατάληψη – που μπορεί να μην συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε μέχρι να παρουσιάσουμε μια εναλλακτική άποψη. Αυτό είναι θεμελιώδες για την κατανόηση και την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
The photos of mass cruelty, of extreme suffering and murder may just be the framework of the events of history; however, the spaces of the museum seem to breathe with memories and an intense lingering absence.
Οι φωτογραφίες της μαζικής σκληρότητας, του ακραίου πόνου και των φόνων μπορεί απλώς να είναι το πλαίσιο των γεγονότων της ιστορίας. Ωστόσο, οι χώροι του μουσείου μοιάζουν να αποπνέουν από αναμνήσεις και μια έντονη παρατεταμένη απουσία.
Old photos, unique documents, publications, books and other items related to the genocide.
Παλιές φωτογραφίες, σπάνια έγγραφα, δημοσιεύσεις, βιβλία και άλλα αντικείμενα που σχετίζονται με τη γενοκτονία.
The impact of the genocide still persists to this day.
Ο αντίκτυπος της γενοκτονίας εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι σήμερα.
Visiting this museum helps το learn what actually happened, and why it should never be allowed to happen again.
Η επίσκεψη σε αυτό το μουσείο, βοηθά, να μάθουμε τι συνέβη πραγματικά και γιατί δεν πρέπει να επιτραπεί, ποτέ να συμβεί ξανά.Inherited trauma creates in the descendants of those who participated or lived through these events, issues that create chaos, depression, sadness, anxiety or panic and many other things in their lives. Unresolved grief can devastate a family for generations.
Το κληρονομικό τραύμα δημιουργεί στους απογόνους όσων συμμετείχαν ή έζησαν αυτά τα γεγονότα, ζητήματα που δημιουργούν χάος, κατάθλιψη, θλίψη, άγχος ή πανικό και πολλά άλλα πράγματα στη ζωή τους. Η άλυτη θλίψη μπορεί να καταστρέψει μια οικογένεια για γενιές.Imagine the fear, the anxiety and despair in people's hearts for generations to come. The traumatisation of souls in such environments leaves an indelible scar, in the years ahead.
Φανταστείτε τον φόβο, την αγωνία και την απόγνωση στις καρδιές των ανθρώπων για τις επόμενες γενιές. Ο τραυματισμός των ψυχών σε τέτοια περιβάλλοντα αφήνει μια ανεξίτηλη ουλή στα επόμενα χρόνια.
It awakens deep within you, the sadness for the innocent dead, but also alertness for the future.
Ξυπνά μέσα σου βαθιά, η θλίψη για τους αθώους νεκρούς, αλλά και εγρήγορση για το μέλλον.
These spaces are important because for many of us, not all, they create conversation.
Αυτοί οι χώροι είναι σημαντικοί γιατί για πολλούς από εμάς δημιουργούν συζήτηση, όχι για όλους.
There are three main indoor exhibit halls and an outer gallery with its own hall.
Υπάρχουν τρεις κύριες εσωτερικές αίθουσες εκθέσεων και μια εξωτερική γκαλερί με τη δική της αίθουσα.Since opening, the museum has received tens of thousands of visitors including schoolchildren, college students and huge numbers of tourists from every corner of the world. Από τότε που άνοιξε, το μουσείο έχει δεχθεί δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες, συμπεριλαμβανομένων μαθητών, φοιτητών και τεράστιου αριθμού τουριστών από κάθε γωνιά της Γης.
The moment you leave the museum, you gain a newfound appreciation for the blessings we often take for granted.
Τη στιγμή που φεύγετε από το μουσείο, αποκτάτε μια νέα εκτίμηση για τα αγαθά, που συχνά θεωρούμε δεδομένα.
You realize the preciousness of freedom and the irreplaceable value of your loved ones. It’s a reminder to embrace and cherish the precious aspects of our lives.
Αντιλαμβάνεστε την τόσο πολύτιμη ελευθερία και την αναντικατάστατη αξία των αγαπημένων σας προσώπων. Είναι μια υπενθύμιση να αγκαλιάσουμε και να εκτιμήσουμε τις πολύτιμες πτυχές της ζωής μας.The Institute which is incorporated with the Museum, also conducts academic research into the genocide and publishes books on the subject and a journal, International Journal of Armenian Genocide Studies. Michalis Athienitis reads with caution and reflection, the information on the crimes, as they were reported by the international press of the time
Το Ινστιτούτο που συνδέεται με το Μουσείο, διεξάγει επίσης ακαδημαϊκή έρευνα για τη γενοκτονία και δημοσιεύει βιβλία για το θέμα και ένα περιοδικό, International Journal of Armenian Genocide Studies. Ο Μιχάλης Αθηαινίτης βλέπει με περίσκεψη και προβληματισμό, τις πληροφορίες για τα εγκλήματα, όπως τα κατέγραψε ο διεθνής τύπος της εποχής.
The museum exhibition is presented on the second floor that consists of three halls. There visitors find photos, documents, publications, books and other items related to the genocide.
Η έκθεση του μουσείου παρουσιάζεται στον δεύτερο όροφο. Εκεί οι επισκέπτες βρίσκουν φωτογραφίες, έγγραφα, δημοσιεύσεις, βιβλία και άλλα αντικείμενα που σχετίζονται με τη γενοκτονία.“So much sadness and tragedy in the world”. We only need to look back on today’s political evens to get a sense of the enormity of the sadness and tragedy in our world. We look in horror the photos with dead bodies of innocent people trying to live their daily lives.«Τόση θλίψη και τραγωδία στον κόσμο».
Χρειάζεται να ανατρέξουμε μόνο στα σημερινά πολιτικά γεγονότα για να καταλάβουμε το τεράστιο μέγεθος της θλίψης και της τραγωδίας στον κόσμο μας. Κοιτάζουμε με τρόμο τις φωτογραφίες με πτώματα αθώων ανθρώπων που προσπαθούν να ζήσουν την καθημερινότητά τους.
The horror of the Turkish genocide of Armenians is well documented here. Plenty of graphic accounts of the massacre, books, magazines, letters and photographic material.
Η φρίκη της τουρκικής γενοκτονίας των Αρμενίων είναι καλά τεκμηριωμένη εδώ. Πολλές γραφικές αφηγήσεις της σφαγής, βιβλία, περιοδικά, επιστολές και φωτογραφικό υλικό.
It overwhelms any semblance of comprehension and any emotion feels inadequate. You reside in an abyss and all you can do is ask despairing questions to the tour leader.
Μένεις συντετριμμένος από κάθε όψη για κατανόηση του γεγονότος και κάθε συναίσθημα είναι ανεπαρκές. Μένεις σε μια άβυσσο και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι, να κάνεις ερωτήσεις απελπισίας στον ξεναγό.
Tour guide Konstantin Gevorgyan said, “Some people break down in tears when I explain what happened to innocent civilians, young and old, children, men and women alike.”
Ο ξεναγός Κωνσταντίν Γεβοργιάν, είπε: «Μερικοί άνθρωποι ξεσπούν σε κλάματα όταν εξηγώ τι συνέβη στους αθώους πολίτες, μικρούς και μεγάλους, παιδιά, άνδρες και γυναίκες ανεξαίρετα».