Pompeii, Italy

Pompeii, vivid memories of the past
By Phivos Nicolaides

Pompeii is located in western Italy in the region of Campania, near the Bay of Naples. This archaeological site is well known around the world. It was here where one of the worst natural disasters of ancient times took place. A terrible catastrophic volcanic eruption , within hours, turned into a vast graveyard, once a prosperous city, virtually eliminating it from the face of the earth. Along with Herculaneum, its sister city, Pompeii was destroyed, and completely buried in ash and soot, killing 2000 people, and preserving the city in its state from that fateful day.

Mountain Vesuvius as it is shown in the distant and Pompeii on the natural slopes of the hillside .

The approximately 20 thousand inhabitants, of whom 40% were slaves, were suddenly in the grip of mania forces of nature. The extent of destruction was total. No Mass Media then to broadcast through direct connections from the source of this biblical destruction and show us images of the «revelation».

But we have two letters, of Roman admiral Pliny the Younger to Toman historian Tactitus, with striking descriptions, who witnessed the destructive wrath of Vezuvius on 24 August, 79 AD. Thus, we know that many people trying to escape from the terrible death, fled scared to the port. Others hid inside their homes, not realizing that it would remain there for ever. Others died on the spot covered by hot lava, others were burned alive by the high heat with a large quantity of ash generated in the air and most fatally poisoned by fumes and gases of the volcano.

Pompeii, once a thriving Roman city is an outdoor museum which is considered to be one of the few historical sites where an ancient city has been preserved in detail - everything from tools and food to paintings and people were frozen in time, yielding an unprecedented opportunity to see how the people lived two thousand years ago.

The volcano of Vesuvius buried Pompeii under two and a half meters of ash and pumice. For nearly 17 centuries was a myth until its accidental rediscovery in 1748. The excavation provided an extraordinarily detailed insight into the life of a city at the height of the Roman Empire. Today, it is one of the most popular archaeological sites of Italy, with almost three million visitors per year.

Pompeii was founded in the 6th century B.C. and there was an obvious influence of Greek-Roman architecture and art. The Large Greek Theatre could accommodate 5,000 people and today it is used for performances. The Small Greek Theater of 1.000 seating capacity had a permanent roof to improve sound quality for musical performances.

The Temple of Apollo, the bronze statue of the pagan god Apollo is a reproduction of the original, which is exhibited in the National Archaeological Museum in Naples.

The Temple of Apollo, dates from the 6th century BC. The bronze statue shows Apollo as an archer.

The rich citizens had indoor plumbing. All the rest would be accommodated by a public fountain, like this one with photographer Mariya.

Most of the residents of Pompeii had to rely on public access to water. Thus, public fountains were important and found at most of the street corners in Pompeii. Michalis in the picture above trying to find out how the whole system was working.

Mosaic of Alexander the Great (riding a horse on the left, defeating the King of Persia, Darius III in a chariot on the right, during the Battle of Issus in 333 B.C.) removed from the floor of the House of the Faun. Housed by the National Archaeological Museum in Naples.

A luxurious villa, richly decorated with frescoes, illustrates the wealth of the merchants who lived during the last ten years of Pompeii.

Great wealth is shown by the luxurious wall decorations and in the layout of the garden.

A luxurious brothel, named the Lupanare, that once entertained wealthy clients in Pompeii with the two-storey structure, which features erotic frescoes that leave little to the imagination.
The Lupanare had ten rooms, five on each floor, with the upper floor (which had a balcony) reserved for more important and wealthier clients. Sexual activity took place on stone beds, which would have been covered by mattresses.

The architecture in Pompeii looked quite advanced for its time. The houses of the wealthy residents were built around courtyards.

The public baths were had a communal central heating plant and were divided into two sections, for males and for females.

The House of the Faun is one of most luxurious residence. The villa was named for the bronze statuette of a dancing faun (a mythological creature).

Fine mosaic floor of a wealthy house, made by precious materials.

A typical narrow street in Pompeii extremely well preserved. It was paved with large polygonal blocks of stone.

Strolling in these ancient pathways is a history travel. Mariya examining a street sign.

A narrow street with an ancient pedestrian passage. You can see signs left by the wheels of the carts. One stepping stone allows people to cross the road.

A typical oven. Loaves of bread were found inside many of the brick ovens.

Grain was poured into the tops of the mills made of volcanic stones.

Our tour guide Nello Dimaio was extremely helpful, experienced and gave us a lot of information about Pompeei, and other places in the area like Capri and Sorrento.

The charming Anna with Savvas at the little modern square of the new city.

Pretty Anna with a big smile, full of satisfaction after the tour in Pompeii.

Πομπηία, ζωντανές μνήμες του παρελθόντος

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Η Πομπηία, στην περιοχή της Καμπανίας, κοντά στην παραλία της Νάπολης στην Ιταλία είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο. Δέχτηκε μια από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές των αρχαίων χρόνων. Ένα φοβερό τσουνάμι ηφαιστειακών εκρήξεων, μέσα σε λίγες ώρες, μετέτρεψε σε απέραντο νεκροταφείο την άλλοτε ευημερούσα πόλη, εξαφανίζοντάς την κυριολεκτικά από το πρόσωπο της γης.

Οι 20 χιλιάδες περίπου κάτοικοι, εκ των οποίων το 40% ήσαν σκλάβοι, βρέθηκαν ξαφνικά στο έλεος της μανίας των δυνάμεων της φύσης. Η έκταση της καταστροφής ήταν ολική. Δεν υπήρχαν τότε τα ΜΜΕ για να μας μεταδώσουν άμεσες ανταποκρίσεις από την εστία της βιβλικής αυτής καταστροφής και εικόνες από την «αποκάλυψη».

Το ηφαίστειο Βεζούβιος και στις πλαγιές του βουνού η αρχαία Πομπηία.

Έχουμε όμως, δυο πολύτιμες επιστολές, με εντυπωσιακές περιγραφές, του Ρωμαίου ναύαρχου Πλίνιου του Νεότερου προς τον Τάκιτο, ο οποίος έγινε μάρτυρας της καταστροφικής οργής του Βεζούβιου στις 24 Αυγούστου, του 79 μ.Χ. Έτσι, ξέρουμε ότι, πολλοί προσπαθώντας να ξεφύγουν από το φριχτό θάνατο, κατέφυγαν τρομαγμένοι στο λιμάνι. Άλλοι κρύφτηκαν μέσα στα σπίτια τους, μη συνειδητοποιώντας ότι θα παρέμεναν εκεί στην αιωνιότητα. Άλλοι πέθαναν επιτόπου σκεπασμένοι από την καυτή λάβα, άλλοι κάηκαν ζωντανοί από την υψηλή θερμότητα με τη μεγάλη ποσότητα τέφρας που δημιουργήθηκε στον αέρα και οι περισσότεροι δηλητηριάστηκαν θανάσιμα από τους καπνούς και τα αέρια του ηφαιστείου, που τους έπνιξαν.

Η ζωντανή πόλη χάθηκε απότομα, σαν να την άγγιξε το μαγικό ραβδί της κακής μάγισσας. Θάφτηκε ολόκληρη κάτω από στάχτες, στρώματα τέφρας και ελαφρόπετρας, από παχύ στρώμα λάσπης και λάβα πάχους δυόμιση μέτρων. Μέσα στη «θωράκιση» αυτή, που στερεοποιήθηκε με την πάροδο των αιώνων σαν τσιμέντο, διασώθηκε ‘ατόφια’ για 1700 χρόνια, έως ότου ανακαλύφθηκε τυχαία το 1748.

Μαζί με την πόλη θάφτηκαν στα σπλάχνα της γης πληροφορίες από την καθημερινή ζωή, αλλά και πληροφορίες από τις τελευταίες ώρες του θανάτου, των ανθρώπων, που σαν κάψουλα του χρόνου, έφεραν στην επιφάνεια οι ανασκαφές.

Οι σκελετοί που βρέθηκαν σε διάφορες στάσεις κίνησης, μαρτυρούν με τον πιο οδυνηρό τρόπο, την τρομερή αγωνία και τον δραματικό αγώνα για επιβίωση. Τα πτώματα ανδρών που δούλευαν, μανάδων που φρόντιζαν τα σπίτια τους και παιδιών που έπαιζαν αμέριμνα, βρέθηκαν δίπλα από εργαλεία, οικιακά σκεύη και προσωπικά αντικείμενα, σαν στιγμή απαθανατισμού. Τα περισσότερα από τα χειροποίητα αντικείμενα που διασώθηκαν ήταν από μέταλλο, μάρμαρο ή άλλα υλικά που άντεξαν τη θερμότητα της πυρακτωμένης λάβας.

Η τέφρα είχε δημιουργήσει ένα προστατευτικό περίβλημα γύρω από τα άτομα που είχαν θαφτεί στην έκρηξη.

Αν και πέρασαν αιώνες από τότε, η έκφραση πόνου και αγωνιώδη βλέμματα είναι χαραγμένα στα πρόσωπα των άτυχων αυτών ανθρώπων. Βρέθηκαν επίσης συναρπαστικές πλούσιες επαύλεις, με θαυμάσιες τοιχογραφίες, η αγορά, οι πολυάριθμοι ναοί, το μικρό και το μεγάλο θέατρο, αψίδες, κρήνες, καταστήματα, σπίτια, δίνοντας μας μια ιδέα της καθημερινής ζωής, όπως ήταν δυο χιλιάδες χρόνια πριν.

Το 62 μ.Χ. ένας σεισμός και μερικοί άλλο αργότερα προκάλεσαν καταστροφές, ως προάγγελος της μεγάλης και ολοκληρωτικής καταστροφής που θα επακολουθούσε. Οι σεισμοί δεν ήταν κάτι το συνηθισμένο, όπως και οι ηφαιστειακές εκρήξεις, έτσι όταν εκείνη την μοιραία ημέρα Αυγούστου, ο Βεζούβιος άρχισε ξαφνικά να εκρήγνυται, κατέλαβε τους κατοίκους της πόλης εξ απήνης. Η έκρηξη του Βεζούβιου, εκτός από την Πομπηία, κατέστρεψε και το γειτονικό Ερκουλάνεουμ (Ηράκλειο), θέρετρο κι αυτό της ρωμαϊκής αριστοκρατίας και των εύπορων τάξεων.

Ο Μιχάλης ανάμεσα στα ερείπια της Πομπηίας, αναλογίζεται πώς ήταν η ζωή τότε...

Η Πομπηία ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. και την κατέλαβαν οι Ρωμαίο το 80 π.Χ. Τα σημάδια επηρεασμού από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό είναι εμφανή και αποτυπώνονται κυρίως στην αρχιτεκτονική και τις τοιχογραφίες.

Ήταν μια παραθαλάσσια πόλη και λιμάνι, ένα θερινό θέρετρο για τους πλούσιους Ρωμαίους, που ο καταπράσινος Βεζούβιος, δεν παρακινούσε οποιαδήποτε υποψία στους ανθρώπους, που είχαν χτίσει πάνω στους λόφους της, όμορφες εξοχικές επαύλεις. Η θάλασσα ήταν στα πόδια τους και οι καταπράσινες πλαγιές δημιουργούσαν υπέροχη θέα.

Με μεγάλη ιστορία και πολλά αξιοθέατα αποτελεί σήμερα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο, που συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον και προσελκύει σχεδόν 3 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο.

Ως ένας από τους πιο σημαντικούς πολιτιστικούς θησαυρούς του κόσμου, έχει κηρυχθεί παγκόσμιο πολιτιστικό μνημείο και συγκαταλέγεται στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.

Φανταστήκατε ποτέ, πώς, ήταν σχεδιασμένη και κτισμένη μια πόλη πριν δυο χιλιάδες χρόνια; Πώς ήταν οργανωμένη; Τι σύστημα ύδρευσης και αποχετευτικό είχε; Τι δρόμους, πλατείες, δημόσια κτίρια, ψυχαγωγικά κέντρα, θέατρα, ιερά, αγορές, σπίτια και κήπους είχε; Με τι ασχολούνταν οι κάτοικοι και τι εργαστήρια και μαγαζιά είχαν;

Οι ναοί της Πομπηίας δεν διαφέρουν από τους μεγαλύτερους ελληνιστικούς ναούς των αποικιών της Μεγάλης Ελλάδας.

Μερικά κτίρια και πολυτελείς επαύλεις είναι πράγματι εντυπωσιακά κτίσματα.

Περπατώντας στους δρόμους της Πομπηίας θαρρείς πως είναι ζωντανή ακόμη. Σχεδόν, τα πάντα είναι αφημένα στη θέση τους και το μόνο που λείπει είναι οι κάτοικοί της. Από τα σπίτια νομίζεις ότι από στιγμή σε στιγμή, θα ξεπροβάλουν οι άλλοτε ένοικοι τους. Αφουγκράζεσαι τους κραδασμούς της Ιστορίας και «ακούς» τη φασαρία που προκαλούσαν τα κάρα και οι φωνές των κατοίκων.

Οι δρόμοι ήταν διαφόρων μεγεθών κατασκευασμένοι με μεγάλες πέτρες και πεζοδρόμια. Σε κάποια σημεία υπήρχαν πέτρες που επιτρέπαν να περάσεις απέναντι, όταν οι δρόμοι είχαν νερό.

Αριστερά Ιωνική στήλη με ηλιακό ρολόι το οποίο μέχρι σήμερα δουλεύει, από το Ναό του Απόλλωνα. Δεξιά τυπικός δρόμος της πόλης.

Πιο φαρδύς δρόμος με κατοικίες εκατέρωθεν και στο βάος ο Βεζούβιος.

Στα πλούσια σπίτια υπήρχε σύστημα εσωτερικής υδροροής, ενώ οι υπόλοιποι κάτοικοι εξυπηρετούντο από τις δημόσιες βρύσες.

Οι τεράστιες μυλόπετρες μπροστά από το το αρτοποιείο του Μοδέστου. Εδώ βρέθηκαν ψωμιά μέσα στους φούρνους.

Τα δημόσια λουτρά με κρύο και ζεστό νερό, που υπήρχαν για τις γυναίκες και τους άνδρες.

Με μεγάλη περιέργεια οφείλω να ομολογήσω, επισκεφθήκαμε το διώροφο οίκο ανοχής, το περίφημο Lupanare με τα δέκα δωμάτια και τις πονηρές ζωγραφιές στους τείχους. Φαίνεται, ότι χώροι σαν κι αυτοί, έστω και μουσειακοί πια, δεν προσφέρονται για: «aequam servare mentem» (για ήρεμα μυαλά), αφού τα κρυφά χαμόγελα, οι μορφασμοί με νόημα και τα μουρμουρητά όλων μας, ήταν έντονα και παρατεταμένα. O tempora! O mores! Πάνω από κάθε πέτρινο κρεβάτι εταίρας, υπήρχε και μια διαφορετική ερωτική ζωγραφιά, τύπου κάμα σούτρα, σαν διαφήμιση ‘προϊόντος’ για προσέλκυση πελατών! Εκείνη τη στιγμή ήταν σαν να κρυφοκοιτάζαμε από την κλειδαρότρυπα, τη σεξουαλική ζωή και τις ερωτικές επιδόσεις των αρχαίων Ρωμαίων. Οι φαντασιώσεις και η αδρεναλίνη μας εκτινάχθηκαν «ad extremum» (στο έπακρον) και εκτονώθηκαν στα φωτογραφικά κλικ, που πήραν φωτιά και στα πονηρά πειράγματα, που ξεχείλισαν στα λόγια μας!

Η απόκτηση αρχαϊκής «γνώσης» περί του απαγορευμένου καρπού, σ’ αυτά τα πορνεία ήταν ηδονιστική και απολαυστική!! Πάνω από τα κρεβάτια του ‘εγκλήματος’, όπου οι εταίρες θεωρούνταν ως στίγμα της κοινωνίας, ενώ οι προαγωγοί ως ‘μπίζινεσμεν’ (κάτι ανάλογο με το σήμερα), ακούστηκε ένας κύριος, να λέει με έκδηλο θαυμασμό και ειρωνεία: «φαίνεται να περνούσαν ζωή χαρισάμενη», για να συμπληρώσει μια ωραία κυρία: «αυτοί φαίνεται να ήξεραν να ζουν…», αναγκάζοντας μας μοιραία, να κάνουμε τις απαραίτητες συγκρίσεις του χτες με το σήμερα. Παρόλη την τεράστια πρόοδο από τότε, το ποιος περνούσε καλύτερα, παραμένει ίσως ένας αληθινός γρίφος…

Όμορφες παρουσίες με τη σύγχρονη τεχνολογία στο χέρι, ανάμεσα στις αρχαιότητες.

Ο μεγάλος εξουσιαστής της ζωής, Βεζούβιος στέκεται υπερήφανος και πάντα απειλητικός...

Ο Άλεξ πάνω αριστερά, ο καπετάνιος Φωκάς Δίκαιος Καβαλιεράκης με τον γιό του Σταύρο. Κάτω με τον αριθμό 6 στο χέρι ο ικανός ξεναγός μας Nello Diamaio, ο Μιχάλης, Άλεξ, Τατιάνα και Μαρίγια.

Η ξενάγηση τελείωσε και η ικανοποίηση από ότι είδαμε και μάθαμε είναι έκδηλη στα χαμογελαστά πρόσωπα.

Η αφετηρία και το τέρμα της επίσκεψης στην Πομπηία.

Τελευταίες φωτογραφίες από την Άννα και τον Σάββα στο προαύλιο της εξόδου. Η ξενάγηση πόλη δεν αφήνει κανένα αδιάφορο. Το ταξίδι στην Πομπηία δεν ξεχνιέται με τίποτα!
Φοίβος Νικολαΐδης

View: An incredible archaelogical site

View Video : Pompeii, Italy