Mesolongi, Greece

Elena
Writes from Athens, Greece
Syntages Kardias

The city of Mesolongi, capital of Aetoloakarnania on the western coast of Central Greece, which is famous for its historic role in the Greek War of Independence, attracts a large number of tourists every year who come to see its scenic salt water lagoon. There are small islands that are hidden inside the lagoon that played an important role during the liberating fight of the Greeks. On these islands there are vivariums that produce the famous fishes of Mesolongi.

The main attraction of the region is of course the lagoon that constitutes an important water biotope, with rare flora and fauna, centre of fish and salt production. This is one of the most significant wetlands of Southern Europe. Around the sea water lake, there is a picturesque swampy wetland with the lagoons canalizing the mainland.
This lagoon is a source of wealth for Mesologi, thanks to fish but also of the large quantities of salt.

The white mountains you see in the photo is ... salt. Impressive. Most Greek salt, concentrated by the salt! The well known of Messolongi roe comes from a fish that the locals call it bafa. Mesolongi lagoon has a significant ecological value. The extensive flora and fauna of this area are largely specialized and create an ecosystem not only of significant value to the preservation of many species, but also of rare natural beauty.

The salt-lake of Mesologgi has been declared a monument of nature and is under strict ecological preservation. The Mesologi lagoon is the home for more thousand ducks in winter, massive flocks of waders, and 32 out of 38 european species of raptors. Birding in Mesologi lagoons is truly an unforgettable lifetime experience for any birdwatcher.

The lagoon can not be crossed with a conventional boat. Specially built for the shallow waters boats without keel called “gaites” are used in the lagoon.But what was more impressive with Missolonghi, were the “pelades”. The area around the lake was colonized by fishermen who lived in cabins built on stilts and made of waterproof reeds. Some of these houses still remain today.

Στο Μεσολόγγι

Γράφει η

Έλενα

Από ΑΘήνα, Συνταγές Καρδιάς

Αυτό που δεσπόζει στο Μεσολόγγι, είναι φυσικά η λιμνοθάλασσά του, ένας από τους πιο σημαντικούς υδροβιότοπους της Μεσογείου. Η λιμνοθάλασσα αποτελεί πηγή πλούτου για τους Μεσολογγίτες, χάρη στα αλιεύματα της αλλά και στις μεγάλες ποσότητες αλατιού που συγκεντρώνονται στις αλυκές.Τα άσπρα βουνά που βλέπετε στις φωτό, είναι ... αλάτι.

Εντυπωσιακά. Το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού αλατιού, συγκεντρώνεται από αυτές τις αλυκές!!! Επίσης από ένα είδος ψαριού, που οι ντόπιοι ονομάζουν μπάφα, βγαίνει το γνωστό σε όλους αυγοτάραχο του Μεσολογγίου. Στα λασποτόπια της λίμνης συγκεντρώνονται υδρόβια πτηνά και στις όχθες συναντάμε κάποια σπάνια φυτά.

Τη λιμνοθάλασσα δεν μπορείς να την διασχίσει με μια συνηθισμένη βάρκα. Γι αυτό χρησιμοποιούνται οι γαΐτες, βάρκες χωρίς καρίνα, ειδικά κατασκευασμένες για τα άβαθα νερά της λιμνοθάλασσας.Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο στο Μεσολόγγι, ήταν οι πελάδες.

Οι πελάδες ήταν φτωχικές καλύβες μέσα στα νερά της λιμνοθάλασσας. Τις κατασκεύαζαν οι ψαράδες με φτωχικά υλικά, καλάμια, ψάθες κλπ και τις στήριζαν σε βάση από πασσάλους. Ήταν απαραίτητες για την επιβίωσή τους, γιατί τους προστάτευαν από το κρύο, από την ζέστη, από ξαφνικά μπουρίνια.

Τους πρόσφεραν λίγες ώρες ξεκούρασης πάνω σε ένα αχυρένιο στρώμα που έστρωναν μέσα στην πελάδα, για να μπορέσουν να συνεχίσουν την βάρδια τους. Τους πρόσφεραν και συντροφιά, γιατί πολλές φορές μαζεύονταν εκεί πολλοί ψαράδες, για να πιουν ένα ουζάκι, να μιλήσουν για τους κόπους και τις χαρές της δουλειάς τους.

Οι πελάδες δένουν αρμονικά με το τοπίο της λιμνοθάλασσας και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πλέον. Δυστυχώς οι πελάδες που φτιάχνονται σήμερα, χρησιμοποιούνται πιο πολύ ως ... εξοχικές βιλίτσες. Υπάρχει βέβαια η βάση με τους πασσάλους, αλλά κατά τ' άλλα πιο πολύ ένα εξοχικό λυόμενο θυμίζουν. Τι άλλο πρόλαβα μέσα σ αυτές τις λίγες μέρες.

Μπάνιο στην Τουρλίδα, το νησάκι που ο Χ. Τρικούπης ένωσε με την πόλη του Μεσολογγίου, και που σήμερα αποτελεί την πλαζ κατά κάποιον τρόπο των Μεσολογγίτων.

Μια βόλτα κι έναν καφέ στο Αιτωλικό, πανέμορφο νησάκι στο μέσο της λιμνοθάλασσας. Ολίγον από νυχτερινή ζωή στα στενοσόκακα του Μεσολογγίου. Και φυσικά να δοκιμάσω χέλια.

Όπως βλέπετε στις φωτό, δεν τα ξεχωρίζεις από φίδια. Η φίλη μου τα καθάρισε και μου έδειξε τον ιδιαίτερο τρόπο καθαρίσματος με χοντρό αλάτι. Τα ψήσαμε στα κάρβουνα και... δεν μπορώ να σας περιγράψω την νοστιμιά τους!!!
Έλενα, Συνταγές Καρδιάς