The Parthenon Marbles displayed at the British Museum

The British Museum in London, U.K. with the Greek revival façade was established in 1753. Is amongst the largest and most comprehensive in the world and originate from all continents, with a collection of more than 13 million objects.

The Parthenon commissioned by Pericles, is a temple built for the Greek goddess of wisdom, Athena, in the 5th century BC on the Acropolis of Athens. It is the most important surviving building of Classical Greece. Its decorative sculptures which were created 2,500 years ago, between 447 and 432 BC are considered one of the high points of Greek art. The Parthenon is regarded as an enduring symbol of ancient Greece and of Athenian democracy, and is one of the world's greatest cultural monuments.

The Parthenon marbles which are now in the British Museum, are a large collection of marble sculptures that were brought to Britain between 1801 and 1805 after they were removed by Thomas Bruce, 7th Earl of Elgin, the British ambassador to the Ottoman Empire. More than half of what now remains of the surviving sculptural decoration of the Parthenon were taken by Lord Elgin.

The Marbles were transported to Britain, and were purchased by the British Government in 1816 after public debate in Parliament. They were placed on display in the British Museum.

The Marbles include part of the Parthenon Frieze, 15 metopes, and 17 figures from the east and west pediments. In addition, the collection contains a Caryatid from the Erechtheion, four slabs from the frieze of the Temple of Athena Nike, and architectural fragments of the Parthenon, Propylaia, Erechtheion, and the Temple of Athena Nike. The marbles and frieze extend to about 1km when laid out flat!

During the Ottoman rule much of the rubble was used as building material. Turks used the building to store munitions. During the siege of Athens in 1687, shells from the Venetian Francesco Morosini’s bombardment irreparably damaged the Parthenon, but did not destroy the temple.

Neither invasions, fires, explosions nor the ravages of Lord Elgin have destroyed the majesty of the Parthenon.

Greece demands the collection be returned
Lord Elgin was subsequently vilified by Lord Byron in the poem Childe Harold's Pilgrimage. Since then, much has been written about the Parthenon Marbles.


The modern campaign for the sculptures' return dates to 1982, when the then-culture minister of Greece, the late actress Melina Mercouri, called for their return at a UN conference. Some travel guides are not as forgiving. One notes that most of the Parthenon has been «blown away, stolen or hacked off by Lord Elgin's crew or the British Museum». Some opinions are even more condemning. One website has the heading «Let's Cut the Shit: Lord Elgin was a Bastard».

Recent investigations by historians have shown that the removal of the marbles, which the Earl of Elgin said was approved by the Sultan of the Ottoman Empire, was contentious even at the time. After 200 years, the British Museum continues to hold nearly half the surviving sculptures from the Parthenon. All polls, for the past decade, have shown that the British public wants the marbles back in Greece. But the British Museum has refused to be drawn into the debate, saying that the display in London allows «complementary stories to be told about them».

Bernard Tschumi, the dapper Swiss-born, US-based architect who designed the New Acropolis Museum, says the missing marbles are central to his design. The top floor of the museum is precisely aligned with the Parthenon, which can be seen through glass windows.

«I 'm probably one of the only architects who realized that they are a narrative, a story», says Mr. Tschumi. «My hope and probably my goal is that one day the marbles will be reunited and people can know the story all at once, in one single place, within the architecture».

Supporters of the return now believe that the question now is when, not if, the marbles will be returned. As they put it: «The return of the Parthenon Marbles is a fair request of all the Greeks. It is a request of all the people, regardless of nationality, who visualise the reunification of a mutilated monument belonging to the world cultural heritage».

The British Committee for
the Restitution of the Parthenon Marbles
73 St. Paul’s Place, London N1 2LT
Telephone: 020 7226 6686 Fax: 020 7704 8973T73

These pages contain detailed information on the Parthenon (Elgin) Marbles, together with the case for their return to Athens, Greece. If you would like to find out about the various ways to get involved with the campaign, or simply to learn more about the subject, then please click on : http://www.parthenonuk.com/

Thomas Bruce, the 7th Earl; of Elgin, British Ambassador to the Sublime Porte of Constantinople (Istanbul) the seat of the Ottoman Empire at the turn of the 19th century, having stripped down the monuments of the Acropolis from 1801 - 1804 brought back to London… read more on : http://www.electroasylum.com/elgin/

International Association for the Reunification of the Parthenon Sculptures (http://www.parthenoninternational.org/) was founded at the session held in Athens on November 25, 2005 and is composed of the representatives of many countries

Η Κλασική Ελλάδα στο Βρετανικό Μουσείο
Του Φοίβου Νικολαΐδη

Το Βρετανικό Μουσείο που ιδρύθηκε το 1753, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και τα πιο φημισμένα μουσεία στον κόσμο. Στις σπάνιες συλλογές που διαθέτει, συγκαταλέγονται περισσότερα από 13 εκατομμύρια αντικείμενα απ’ όλο τον κόσμο. Συμπεριλαμβάνονται αρχαιολογικοί και άλλοι θησαυροί αμύθητης αξίας, μεταξύ των οποίων σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα της αρχαϊκής και της κλασικής Ελλάδας.

Η επιθυμία να δω και να θαυμάσω από κοντά τα ελληνικά αριστουργήματα τέχνης που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο ήταν πολύ παλιά. Μόλις πέρασα ο κατώφλι του Μουσείου, πλησιάζω ένα υπάλληλο, που πολιορκούν πολλοί άλλοι επισκέπτες. Πριν προλάβω να τον ρωτήσω οτιδήποτε, τον ακούω να λεει στους άλλους... «τα ελληνικά Μάρμαρα (πάλι καλά που δεν τα αποκάλεσε ελγίνεια μάρμαρα) βρίσκονται στην πτέρυγα των ελληνορωμαϊκών εκθεμάτων, στις αίθουσες αριθμός 18, 18α και 18β.

Χωρίς να υποτιμούνται καθόλου τα υπόλοιπα σημαντικά εκθέματα, έτρεξα κατ΄ ευθεία εκεί. Μου ήταν αδύνατο να αρχίσω την περιδιάβαση μου κανονικά, από την πρώτη αίθουσα του Μουσείου. Στην επιλογή μου αυτή διαπίστωσα ότι δεν ήμουν ο μόνος.

Σε λίγα λεπτά, μαζί με πολλούς άλλους βρίσκομαι αντιμέτωπος με ένα κομμάτι από την πιο ένδοξη περίοδο της ιστορίας του Ελληνισμού. Στέκομαι για λίγα λεπτά αμήχανος, όπως πολλοί άλλοι από το υπερθέαμα που αντικρίζω. Κοιτάζω επίμονα τα εκθέματα, που απορροφούν την προσοχή μου. Ώστε, αυτά είναι τα περίφημα μάρμαρα του Παρθενώνα, μονολογώ συγκινημένος.

Μόνο τα ασταμάτητα κλικ των φωτογραφικών μηχανών διακόπτουν τη σιγή που επικρατεί και δημιουργούν μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα από τις υπόλοιπες αίθουσες του Μουσείου. Ό,τι καλύτερο και ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει στις συλλογές του μουσείου, τα ανεπανάληπτα γλυπτά του Παρθενώνα βρίσκονται ακριβώς σ’ αυτή την αίθουσα. Δικαιολογημένα συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των αμέτρητων επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο, αφού μαγνητίζουν με τη σπάνια ομορφιά και τη δοξασμένη τους ιστορία.

Αφού πέρασε αρκετή ώρα, προχώρησα στη διπλανή αίθουσα. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι τα γλυπτά και τα αγάλματα που υπάρχουν, αποκολλήθηκαν κάποτε από τον Παρθενώνα και βρίσκονται εδώ, τόσο μακριά από τον ομφάλιο τους λώρο. Στέκομαι απέναντι από τη μαρμάρινη κόρη, την Καρυάτιδα ένα από τα έξι γλυπτά, του Ερεχθείου και νιώθω πραγματικό ρίγος.

Αντί, να θαυμάζω το σπάνιας ομορφιάς εξαίρετο αυτό έργο τέχνης, προσπαθώ να αντιληφθώ και περισσότερο να δικαιολογήσω πως το αριστούργημα αυτό αποκόπηκε από το Ερέχθειο και μεταφέρθηκε εδώ. Η θλίψη μου προκαλεί πόνο που μετατρέπεται σε οργή.

Τα έργα τέχνης του Παρθενώνα
Κάθομαι σ’ ένα παγκάκι στη μέση της αίθουσας και προσπαθώ να τακτοποιήσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Σκέφτομαι τον περίλαμπρο ναό του Παρθενώνα, αποτέλεσμα συνδυασμού άριστης αρχιτεκτονικής και μηχανικής τεχνικής, που χτίστηκε επί εποχής του Περικλή, κατά την περίοδο 447 – 432 π.Χ. για να δοξάσει την πόλη-κράτος των Αθηναίων. Παράλληλα, να χρησιμεύσει στους αιώνες ως σύμβολο της νίκης των Ελλήνων εναντίον των Περσών και ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης για την ελευθερία που τους παρείχε η πολιούχος Αθηνά, η ασυμβίβαστη θεά του πολέμου και της ειρήνης.

Αρχιτέκτονες του έργου ήσαν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης. Για την οικοδόμηση του Παρθενώνα δούλεψαν οι καλύτεροι χτίστες, λαξευτές και τεχνίτες και συνεργάστηκαν οι κορυφαίοι ανάμεσα στους γλύπτες και ζωγράφους. Τη γενική επίβλεψη και την εφαρμογή των σχεδίων είχε ο Φειδίας, ο οποίος ήταν αυθεντία στον τομέα του και ο μεγαλύτερος από τους γλύπτες όλων των εποχών. Τα δείγματα αυτά της δουλειάς τους μιλούν από μόνα τους ακόμη και σήμερα. Δεν με αγγίζουν μόνο συναισθηματικά, αλλά μιλούν και στην ψυχή μου, γιατί τα άψυχα αυτά ανεπανάληπτα έργα είναι ζωντανές αποδείξεις του μεγαλείου μιας μοναδικής ιστορικής εποχής.

Για τη διακόσμηση του Παρθενώνα κατασκευάστηκαν τρεις ομάδες γλυπτών: οι μετόπες, η ζωφόρος και τα αετώματα. Από αυτά, οι μετόπες και η ζωφόρος σκαλίστηκαν επί τόπου στις πλευρές του, αφού είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή του.

Το ανυπέρβλητο αυτό μεγαλοπρεπές οικοδόμημα, που ακόμη και σήμερα τα ερείπιά του προκαλούν τον θαυμασμό στον επισκέπτη, στο διάβα των αιώνων έπαθε μεγάλες και ανεπανόρθωτες ζημιές. Πρώτα από τους Τούρκους, οι οποίοι χρησιμοποίησαν κομμάτια από τα μνημεία της Ακρόπολης για άλλες κατασκευές και ύστερα από εκρήξεις και πυρκαγιές. Το 1687 ο Βενετός στρατηγός Φρανσέσκο Μοροζίνι βομβάρδισε την Ακρόπολη, παρά το γεγονός ότι γνώριζε ότι οι Τούρκοι τη χρησιμοποιούσαν ως αποθήκη πυρομαχικών, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές.

Εκτός όλων αυτών των ζημιών, αρχαιοκάπηλοι πάσης φύσεως και μορφής, όπως ο Άγγλος Έλγιν, που υπηρετούσε ως πρεσβευτής της Βρετανίας στην Υψηλή Πύλη του Σουλτάνου Σελίμ του Γ’ στην Κωνσταντινούπολη, πήραν από την Ακρόπολη ότι καλύτερο και όσα περισσότερα μπορούσαν. Από το 1801 και για δέκα χρόνια τα συνεργεία του Έλγιν διαμέλιζαν τον Παρθενώνα και αφαιρούσαν τμήματα των μνημείων της Ακρόπολης. Τόση ήταν η ‘ευαισθησία’ του, ώστε τα μισά σχεδόν τα μετέφερε στην ιδιωτική του (παρακαλώ) συλλογή στο Λονδίνο. Αν τοποθετηθούν σε μια σειρά όλα τα αρχαία αυτά σπάνια δημιουργήματα τότε, φθάνουν το ένα χιλιόμετρο!

Ήδη από τότε, πολλοί χαρακτήρισαν τη συμπεριφορά του Έλγιν σαν μια πράξη βανδαλισμού και πολιτιστικού βαρβαρισμού. Ο Έλγιν κατηγορήθηκε για λεηλασία ενός αρχαιολογικού χώρου, για δωροδοκία και εξαπάτηση των Τούρκων προκειμένου να αποκτήσει τα μάρμαρα.

Μόλις οι Έλληνες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους ο 1832 άρχισαν να ζητούν την επιστροφή των τμημάτων που είχαν αφαιρεθεί. Η πολύτιμη ιδιωτική συλλογή του Έλγιν δεν κράτησε για πολύ. Λόγω οικονομικών δυσκολιών, αναγκάστηκε να την πουλήσει στην κυβέρνηση της Βρετανίας.

Στις 7 Ιουνίου 1816 η Βουλή των Κοινοτήτων με ψήφους 82 υπέρ και 30 κατά ψήφισε για την αγορά από τον Έλγιν των μαρμάρινων αγαλμάτων και γλυπτών για ३५,000 χιλιάδες λίρες, τα οποία παραδόθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο και έκτοτε φιλοξενούνται ή πιο σωστά κατακρατούνται εκεί.

Αμέτρητες οι απορίες και χιλιάδες τα γιατί να βρίσκονται ακόμη τα Μάρμαρα του Παρθενώνα μακριά από την κοιτίδα τους. Ευτυχώς, το μόνο παρήγορο είναι οι φωνές διαμαρτυρίας για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση, που ολοένα αυξάνονται, ακόμη και μέσα στη Βρετανική κοινή γνώμη.

Το ζήτημα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα παραμένει πάντοτε ανοικτό για την Ελλάδα και για την παγκόσμια διανόηση στην οποία συμπεριλαμβάνονται πολλές σημαντικές προσωπικότητες των επιστημών, γραμμάτων και τεχνών.

Όσοι βρεθείτε στο Λονδίνο, μην παραλείψετε να αποτίσετε τον οφειλόμενο ελάχιστο φόρο τιμής στα μοναδικά αριστουργήματα αυτά της Κλασσικής Ελλάδας, δημιουργικό έργο και καλλιτεχνική έκφραση του αθάνατου αρχαίου ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού.
Φοίβος Νικολαΐδης

Parthnon Marbles Acropolis, Athens, Greece