Granada between dream and reality

By Phivos Nicolaides

In Andalusia in the footsteps of the Sierra Nevada mountain range and the river Jennil and it’s branch Darro in the distance, cooling the surrounding area, stretches one of the largest historical centres of Spain, the beautiful Granada. In one version the name originates from the Arabic word «karnata» which means «the hill of foreigners». In another, from the Spanish word «gkrananta» meaning pomegranate, perhaps because many pomegranates thrive in the region.

The city of Granada was founded by Arabs (Moors) in 756 AD who dominated from 710 AD to 1492 अड़. In 14th century they built part of the Red Fort, known as Alampra (Al Hambra), the summer palace of Generalife during the period of the Nasrit dynasty, a wonderful group of exceptional beauty, one of the great Moorish monuments all over the world. The word Alampra (Al-Hambra) in Arabic means «red». It was the capital of the kingdom of Nasrit dynasty, the last Arab kingdom in Spain. From this palace that belonged to the Cordoba region which was ruled for years by Arabs princes. It was their base and the last bastion, which resisted for almost two centuries. In 1492 was occupied by Catholic kings who annexed to the kingdom of Spain. King Fernando of Aragon married Isabel heiress to the Crown of Castile and joined the kingdoms into one.

Built on a high hill, the palace Alampra offers a unique panoramic view of the city and valley. Upon entering the central courtyard of lions (as said, Patio de les Leones) and we see the great Arab art in all its magnificence, the beauty of the area with grace which gave me the feeling that somehow I was between dream and reality.

The history and the buildings are considered architectural masterpieces, which charm us all. The unfettered imagination begins to flourish. You think that any moment a blueblood silhouette will appear to welcome us. We are content with our Greek speaking guide Vanesa, explaining to us in detail everything. We are told, they lived life, as a fairytale, a thousand and one nights. References and the whole atmosphere seduced even more our imagination. We walk slowly through the corridors of the building and keep all the magic of Alantin’s lantern, which leads us to the big secrets of the palace!

The external appearance of the palace deliberately deceives somebody, compared with the internal luxury inside. The princes did not want to provoke the citizens, who were living in slums and in many surrounding caves only a few steps around the palace. So, the unsuspected citizen, and the current visitor can not imagine how rich it was inside the palace, until it reveals its true face. The best material at the time was built in conjunction with the perfect work, created a fantastic work all together, which astonishes us with its dazzling beauty.

The marble fountain with 12 lions decorates the centre of Lions fountain. An inscription engraved on the side, writes: «Look at the water, and look at the tank and you will not be able to distinguish if it is the water or the marble which runs». And indeed the clear water which flows on the marble look one thing. The source of life, precious water for the Arabs was something they appreciate very much, since they originated from dry deserts.

In the wings of the department of the Princess luxury was obvious. Golden decorations and precious stones left me speechless. Our guide translate for us a poem that is engraved in the wall that says: «Anyone who goes in and looks up is stunned, and anyone who looks at the floor imagines that the moon has left its house and came to stay here».

Without thinking, I look up and I am dazzled. I look then on the floor and it seems to me that I see the colour of full moon!

All the walls of the palace decorated with small rectangular tiles, with unparalleled scripture। Some are written lyrics, praising Mohammed. We proceed to the lovely hall of ambassadors, the balconies and windows offer a wonderful view of the city. The impressive hall of the throne which is next to it, is decorated with fine Arabic art. The huge dome is dressed with carved cedar in an incredible symmetry. The illumination created by the windows is stunning.

After we submit our respects to the throne, we go out for a stroll in the gardens with the beautiful fountains. We admire the «shadow gardens of paradise» with the name Generalife. The variety of flowers, shrubs and trees is big and coolness created is unparalleled. Here every year takes place the International Festival of Music and Dance.

Part of this palace demolished in 1526 by Charles V, who built the huge and impressive, renaissance building that we see today. This is an excellent example of Spanish Renaissance architecture. Charles V wanted to show the superiority of the new kingdom and the end of the era of Moorish Spain. Both Palaces are declared by UNESCO world heritage. In the inside of Charles V, Renaissance building is hosted the Museum of Fine Arts and the Museum of Spanish-Islamic Alhambra both rich with interesting exhibits. So, here in Alampra we have the opportunity to see and admire two different historical eras and two different architectural styles depriving from different cultures.

Full of admiration from what we have seen, we go down to the city. We end up to the famous cathedral Capilla Real of Granada which is filled with artwork and fabulous treasures. In the royal chapel of the cathedral the kings Issabela and Ferdinand are buried. Many churches were built by Moors craftsmen after the regaining of the city by Christians in the unique rhythm Mudejar. The monument in the square Alcaeceria, near the cathedral, shows Columbus offering Isabel treasures brought from the colonies.

Granada with the legends and History, captured our admiration. We walk in the beautiful old city with the nice buildings, untouched by time. The small stores with goods provoke us to purchase souvenirs, to remember the beautiful moments we spent in majestic Granada.

As it gets dark we stroll down the picturesque old quarter Moorish Almpraisin with its narrow streets and gypsies dwelling caves in Sakromonte. In a small club we enjoyed the passionate dances and songs of gypsies. Some students of the Center for Hellenic Studies at the local university, gave us a lot of fun with their beautiful songs on their guitars and sold us their CD. Even now I can still hear the echoes in my ears of the beautiful song «Granada».
Phivos Nicolaides

Translated by Michalis Hadjilyras

Granada

Γρανάδα χίλιες και μία νύχτες

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Στην Ανδαλουσία στους πρόποδες της οροσειράς Σιέρα Νεβάδα, με τον ποταμό Τζενίλ και τον παραπόταμο Ντάρρο στο βάθος να δροσίζουν τη γύρω περιοχή, απλώνεται ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά κέντρα της Ισπανίας, η πανέμορφη Γρανάδα.

Κατά μία εκδοχή η όνομα της προέρχεται από την αραβική λέξη «καρνάτα» που σημαίνει «ο λόφος των ξένων». Κατά μία άλλη, από την ισπανική λέξη «γκρανάντα» που σημαίνει ρόδι, ίσως από τις αφού πολλές ροδιές που ευδοκιμούν στην περιοχή.

Την πόλη της Γρανάδας ίδρυσαν οι Άραβες (Μαυριτανοί) το 756 μ.Χ. που κυριάρχησαν από το 710 μ.Χ. μέχρι το 1492 μ.Χ. Τον 14ο αιώνα κτίσανε τμηματικά το Κόκκινο Φρούριο, τη γνωστή Αλάμπρα (Al Ηambra), το θερινό μέγαρο του Τζενεραλίφε (Generalife) την περίοδο της δυναστείας των Νασρίτ, ένα υπέροχο συγκρότημα εξαιρετικής ομορφιάς, που αποτελούν ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία των Μαυριτανών σ' ολόκληρο τον κόσμο. Η λέξη Αλάμπρα (Al-Ηambra) στ’ αραβικά σημαίνει «η κόκκινη».

Υπήρξε η πρωτεύουσα του βασιλείου Νασρίτ, του τελευταίου αραβικού βασιλείου στην Ισπανία। Από αυτό εδώ το Παλάτι που ανήκε στο χαλιφάτο της Κόρδοβας κυβερνούσαν για χρόνια οι Άραβες πρίγκιπες. Ήταν το ορμητήριο και το τελευταίο προπύργιο τους, που αντιστεκόταν για δυο σχεδόν αιώνες. Το 1492 κατελήφθη από καθολικούς βασιλιάδες που την προσάρτησαν στο βασίλειο της Ισπανίας. Ο βασιλιάς Φερδινάνδος της Αραγονίας παντρεύτηκε την Ισαβέλλα της Καστίλης και ένωσαν τα βασίλεια τους σε ένα.

Χτισμένο σ’ ένα ψηλό λόφο το παλάτι της Αλάμπρα προσφέρει μοναδική πανοραμική θέα της πόλης και της κοιλάδας. Με το που μπαίνουμε στην κεντρική αυλή, των λεόντων όπως λέγεται (Patio de les Leones) και αντικρίζουμε τη θαυμάσια αραβική τέχνη σ’ όλο της το μεγαλείο, η ομορφιά του χώρου με την ανάλαφρη χάρη μου δίνει την αίσθηση ότι κάπου αιωρούμαι μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.

Τα η ιστορία και τα κτίρια που θεωρούνται αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, μας μαγεύουν όλους. Η αχαλίνωτη φαντασία αρχίζει να οργιάζε. Θαρρείς από στιγμή σε στιγμή θα παρουσιαστεί καμιά γαλαζοαίματη σιλουέτα να μας υποδεχτεί. Μας αρκεί όμως η ελληνομαθής ξεναγός Βανέσα, που μας εξηγά με κάθε λεπτομέρεια το κάθε τι. Πρέπει να ζούσαν παραμυθένια οι χαλίφηδες, μας λέει. Ένα παραμύθι, χίλιες και μια νύκτες. Οι αναφορές και η όλη ατμόσφαιρα ερέθισαν ακόμη περισσότερο τη φαντασία μας. Περπατάμε αργά μέσα στους διαδρόμους του κτιρίου λες και κρατούμε το μαγικό λυχνάρι του Αλαντίν, που μας οδηγεί στα μεγάλα μυστικά του παλατιού!

Η εξωτερική εμφάνιση του Παλατιού σκόπιμα ξεγελάει σε σύγκριση με την εσωτερική πολυτέλεια που υπάρχει. Οι χαλίφηδες δεν ήθελαν να προκαλούν τους υπηκόους, που ζούσαν σε φτωχογειτονιές και πολλοί στις γύρω σπηλιές λίγα μόνο μέτρα γύρω από το Παλάτι. Έτσι ο ανυποψίαστος τότε ‘υπήκοος’, αλλά και ο σημερινός επισκέπτης δεν μπορεί να φανταστεί πόσο πλούσιο είναι εσωτερικά το Παλάτι, μέχρι αυτό να αποκαλυφθεί μπροστά του.

Ότι καλύτερο υλικό υπήρχε την εποχή που χτίστηκε, σε συνδυασμό με τα τέλεια μαστορέματα, δημιούργησαν ένα φανταστικό σύνολο, που μας θαμπώνει με την εκτυφλωτική ομορφιά του. Η μαρμάρινη Κρήνη με τα 12 λιοντάρια στολίζει το κέντρο της αυλής των Λεόντων. Μια επιγραφή χαραγμένη στα πλαϊνά της, γράφει: «Κοίτα το νερό και κοίτα τη δεξαμενή. δεν θα μπορέσεις να ξεχωρίσεις αν είναι το νερό ή το μάρμαρο που τρέχει». Και πράγματι το γάργαρο νερό που παιχνιδίζει με το μάρμαρο φαίνονται ένα. Η πηγή ζωής, το πολύτιμο νερό για του Άραβες ήταν κάτι που εκτιμούσαν πολύ, αφού προέρχονταν από κατάξερες ερήμους.

Στην πτέρυγα των διαμερισμάτων της πριγκίπισσας η πολυτέλεια είναι ολοφάνερη και η χλιδή από χρυσοκέντητες διακοσμήσεις και πολύτιμους λίθους με αφήνουν άφωνο. Η ξεναγός μας μεταφράζει ένα ποίημα που είναι χαραγμένο στους τείχους που μεταξύ άλλων λέει: «Όποιος μπαίνει μέσα και κοιτάζει ψηλά χάνει το φως του, κι όποιος κοιτάζει το πάτωμα νομίζει πως το φεγγάρι άφησε το σπίτι του κι ήρθε να μείνει εδώ μέσα». Ασυναίσθητα, κοιτάζω ψηλά και θαμπώνομαι. Κοιτάζω στη συνέχεια στο πάτωμα και φαίνεται σαν το χρώμα της πανσέληνου!

Όλοι οι τοίχοι του παλατιού είναι στολισμένοι με μικρά ορθογώνια πλακίδια, με απαράμιλλα αραβουργήματα. Σε μερικά είναι γραμμένοι στίχοι, που υμνούν τον Μωάμεθ.
Καταλήγουμε στην υπέροχη αίθουσα των πρεσβευτών, που τα μπαλκόνια και τα παράθυρα της προσφέρουν υπέροχη θέα της πόλης. Η εντυπωσιακή αίθουσα του θρόνου που βρίσκεται δίπλα, είναι διακοσμημένη με τη λεπτή αραβική τέχνη. Ο τεράστιος θόλος είναι επενδυμένος με σκαλισμένο κέδρο, σε μια απίστευτη συμμετρία. Ο φωτισμός που δημιουργούν τα παράθυρα είναι υποβλητικός.

Αφού ‘υποβάλαμε’ τα σέβη μας στον θρόνο, βγαίνουμε έξω για μια βόλτα στους κήπους με τα όμορφα συντριβάνια. Θαυμάζουμε τους «κήπους του σκιερού παραδείσου» με το όνομα Τζενεραλίφε (Generalife). Η ποικιλία των λουλουδιών, θάμνων και δέντρων είναι μεγάλη και η δροσιά που δημιουργείται είναι απαράμιλλη. Εδώ κάθε χρόνο γίνεται Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής και Χορού.

Μέρος αυτού του Παλατιού γκρεμίστηκε το 1526 από τον Κάρολο Ε’ ο οποίος έκτισε το τεράστιο κι εντυπωσιακό, αναγεννησιακό κτίριο, εξαίρετο δείγμα Ισπανικής Αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, που βλέπουμε σήμερα, θέλοντας να δείξει την υπεροχή του νέου βασιλείου και τη λήξη της εποχής των Μαυριτανών στην Ισπανία. Και τα δύο Παλάτια έχουν ανακηρυχθεί από την UNESCO παγκόσμια κληρονομιά. Στο εσωτερικό του αναγεννησιακού ανακτόρου του Καρόλου Ε', φιλοξενούνται το Μουσείο Καλών Τεχνών και το Ισπανοϊσλαμικό μουσείο της Alhambra και τα δύο με πλούσια κι ενδιαφέροντα εκθέματα.

Έτσι εδώ στην Αλάμπρα έχουμε την ευκαιρία να δούμε και να θαυμάσουμε δυο διαφορετικές εποχές και δυο διαφορετικές αρχιτεκτονικές τεχνοτροπίες, από διαφορετικές κουλτούρες.
Γεμάτοι θαυμασμό από αυτά που είδαμε, κατεβαίνουμε στην πόλη. Καταλήγουμε στον ξακουστό Καθεδρικό ναό Capilla Real της Γρανάδα που είναι γεμάτος με έργα τέχνης και αμύθητους θησαυρούς. Στο Βασιλικό παρεκκλήσι του ναού βρίσκονται θαμμένοι οι βασιλείς Ισαβέλα και Φερδινάνδος. Πολλές εκκλησίες χτίστηκαν από Μαυριτανούς τεχνίτες μετά την επανακατάκτηση της πόλης από τους Χριστιανούς στον μοναδικό ρυθμό Μουετζίρ» (Mudejar). Το μνημείο στην πλατεία Alcaeceria, κοντά στον Καθεδρικό ναό, παριστάνει τον Κολόμβο να παραδίνει στην Ισαβέλλα θησαυρούς που έφερε από τις αποικίες.

Η Γρανάδα με τους θρύλους και την ιστορία της, μας κατέκτησε την καρδιά. Σεργιανίζουμε στην πανέμορφη παλιά πόλη με τα όμορφα κτίρια, άθικτα από τον χρόνο. Τα μαγαζάκια με τις πραμάτειες τους μας προκαλούν για την αγορά αναμνηστικών, για να θυμόμαστε τις όμορφες στιγμές που περάσαμε στη μαγευτική Γρανάδα.

Σαν βράδιασε ανηφορήσαμε προς τη παλιά γραφική μαυριτανική συνοικία Αλμπραϊσίν με τα στενά δρομάκια και τις τσιγγάνικες σπηλιές στο Σακρομόντε. Σε ένα μικρό κέντρο απολαμβάνουμε τους παθιασμένους χορούς και τα τραγούδια των τσιγγάνων. Κάποιοι φοιτητές του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του τοπικού πανεπιστημίου, μας διασκεδάζουν με ωραία τραγούδια στις κιθάρες και μας πουλούν τα CD τους. Ακόμη αντηχεί στ’ αυτιά μου το υπέροχο τραγούδι «Γρανάδα».

Φοίβος Νικολαΐδης

Granada the heart of Andalus