French Polynesia

Bora Bora island, A paradise on Earth (part 2)

By Kyprianos Biris
Writes from Athens, Greece
View websites: Hellasga & Airphotos

French Polynesia and its main island Tahiti are in the eastern South Pacific, halfway between California and Australia.

Bora Bora island is probably the most famous island on the Earth. The legends, mysteries, and romance associated with the words "Bora Bora" bring an almost mystical presence to the island. It's a wonderful and a magical place.

Bora bora is truly an experience worth having.

A wonderfully relaxing place to collect yourself and live your dreams…

A great resort full of endless, extraordinary beauty.

The airport at dusk. The WWII airfield and its old two runways lie beneath it.

The north side of the airport with the apron, the terminal and its dock and the old corsswind runway.

Our rental PA28 F-ODUY parked next to a private jet.

Performing preflight checks under the midday scorching heat and humidity!

Airport's fire engine in contrast to the tropical colors!

Some travel writers believe that this is the world's most beautiful island.

Bora Bora is an island consisting of a high centre completely surrounded by a lagoon that's enclosed by coral reef.

The motu's (Tane Moute & Haapitirahi) just wouthwest of the airport.

Bora Bora's trademark, the basaltic tombstone known as Mount Otemanu (725m/2,379 ft.).

Bora Bora from the east as we arrive with Air Tahit's ATR. From right to left the resorts: Four Seasons, St. Regis, Le Meridien & International.

Le Meridien resort on motu Tape in the east side.

Tje small motu's; little pieces of Paradise on Earth! Tane Motu.

Haapitirahi motu's.

Foreground: Motu Ahuha just north of the Teavanui pass (the only way into the lagoon for ships). Background: Motu Tevairoa with the Pearl Beach Resort.

The Lagoonarium on the east side just north of Le Maridien.

Within the perimeter fenced lagoon of the Laoonarium you can swim amongst and feed harmless blacktip reef sharks, stingray fish and sea turtles.

Matira beach, Bora Bora main island's south point.

Bora Bora from the east side as the sun sets in the west. You can see clearly on of French Polynesia's ancient volcanoes, the crater on the left and caldera cliffs in the centre.

One of the best beaches in French Polynesia stretches for more than 3km (2 miles) around the flat, coconut-studded peninsula known as Point Matira.

Kyprianos Biris with his wife Daphne in the paradise of French Polynesia!

Νησί Μπόρα Μπόρα, στον παράδεισο της Γαλλικής Πολυνησίας

Του Κυπριανού Μπίρη
Γράφει από την Αθήνα

Ιστοσελίδες : Hellasga Airphotos

Το ταξίδι σε έναν μακρινό προορισμό που θα μπορούσε αργά το (δικό μας) φθινόπωρο να έχει καλοκαίρι και να ξεκουραστούμε για πάνω από μια εβδομάδα το έψαχνα από αρχές καλοκαιριού. Δυο χρόνια τώρα, με μια εγκυμοσύνη το ένα καλοκαίρι και πολύ δουλειά το επόμενο, δεν είχαμε κουνήσει ρούπι με αποδράσεις το πολύ 2~3 ημερών από την Αθήνα. Αποφασίσαμε με τη Δάφνη να πάμε διακοπές φθινόπωρο του 2008 κάπου διαφορετικά αλλά χωρίς τάσεις εξερεύνησης και πολιτιστικής καλλιέργειάς μας ! Τίποτα, σκέτη ξεκούραση σε ένα τροπικό μέρος.

Ψάχνοντας λίγο σε βιβλιογραφία, Internet, Google Earth κ.α. θυμήθηκα ένα απωθημένο που είχα από τέλη δεκαετίας 90 όταν ακόμη η ενασχόλησή μου με το Microsoft Flight Simulator παρέμενε έντονη ! Είχα το PPL (Private Pilot License) από το 90 αλλά με το ενοίκιο σε αερολέσχες κλπ. τα πράματα παρέμεναν πιο φτηνά στον εξομοιωτή !

Εποχές του FS98 λοιπόν με απλά (άθλια για σήμερα !) γραφικά το 1997 και η εταιρία Wilco βγάζει το add on σκηνικό της Ταϊτής και των γύρω νήσων για το FS98. Παρουσίαση. Ώρες ατελείωτες απόπροσγειωνόμουν στα νησιά της Ταϊτής (Γαλλικής Πολυνησίας), Bora Bora, Maupiti ανάμεσα σε τιρκουάζ νερά, καταπράσινα βουνά που καθρεπτίζονταν για πρώτη φορά στο νερό του FS και φοινικόδεντρα δίπλα στο διάδρομο. To απωθημένο (ή η απορία μου) λοιπόν τότε ήταν «αν στο FS είναι έτσι, στην πραγματικότητα πόσο πιο όμορφα θα ήταν να κάνω εκεί (real) Island Hopping».

Όλα αυτά αναβίωσαν στη μνήμη μου και πήρα την απόφαση, θα πάμε Γαλλική Πολυνησία στο νότιο Ειρηνικό Ωκεανό και θα πετάξω σε αυτά τα αεροδρόμια που τόσο πολύ με είχαν γοητέψει τότε στο FS. Στο κάτω κάτω δεν είναι καμιά αεροπορικά υπανάπτυκτη χώρα εκεί. Γαλλική αποικία είναι. Άλμα στη σημερινή εποχή και με ένα Google Earth και απλά ψαξίματα σε ιστοσελίδες μπαίνω και βλέπω πως είναι πραγματικά εκεί τώρα. Που τέτοια τύχη το 1998. Τότε κάλπαζε περισσότερο η φαντασία μιας και δεν είχαμε άμεση πρόσβαση σε «multimedia από παντού εδώ και τώρα» αλλά μόνο βιβλία.

Με μια έρευνα αγοράς στο Internet, σε εδώ πράκτορα και συμβουλές από άλλους που έχουν ήδη πάει εκεί, έκανα τις πρώτες κρατήσεις, πιο συγκεκριμένα για τα society islands της French Polynesia που είναι ένα περιορισμένο σε μεταξύ τους αποστάσεις (σε σχέση με τα υπόλοιπα) γκρουπ νησιών και περισσότερο ανεπτυγμένο τουριστικά. Σοβαρά τα νούμερα για τα αεροπορικά εισιτήρια των ~23 πτητικών ωρών για να φτάσουμε εκεί από Αθήνα αλλά, χαλάλι μας είπα, ούτε μήνα του μέλιτος δεν είχαμε προλάβει να πάμε μετά το γάμο μας ! Κλείνω και ξενοδοχείο για τα πρώτα 4 βράδια στη Bora Bora και τα υπόλοιπα τα άφησα ανοιχτά για να αποφασίσω επί τόπου μιας και δεν ήταν “high season”. Παράλληλα βρήκα και το aeroclub στο μητροπολιτικό τους αεροδρόμιο, το Faaa της Ταϊτής στην πρωτεύουσα Papeete, το Aeroclub Les Ailes De Fenua, Αερολέσχη «τα φτερά των νησιών» (στα ΓαλλοΤαϊτιανά) όπου και έκανα τις απαραίτητες συνεννοήσεις για ενοικίαση α/φους με το PPL μου.

Έτσι, έχοντας κλείσει ένα μήνα πριν και το Piper PA28-180 F-ODUY της Αερολέσχης για 2.5 ημέρες όλο δικό μου (μετά το check out που θα γινόταν το προηγούμενο απόγευμα) ξεκινήσαμε τις διακοπές μας ! Παραπάνω από 3 ημέρες ενασχόληση με τα αεροπορικά ήξερα πως θα προκαλούσε συζυγική γκρίνια ! και δε θα βοηθούσε και πολύ στην ξεκούραση που ήταν ο σκοπός του ταξιδιού.

Εύκολη προετοιμασία με προεκτύπωση χαρτών κλπ. έγινε από το AIP της Γαλλίας που είναι on line στο Internet όπως σε κάθε προηγμένη χώρα αυτού του πλανήτη εκτός από τις μπανανίες …

Επίσης συμβουλεύτηκα τον δυσεύρετο οδηγό της Lonely Planet για την Ταϊτή. Πολύ περιεκτικός οδηγός. Εξαντλημένος παντού ή δύσκολο ν’αποσταλεί στην Ευρώπη (συμπ. του amazon.com !) και τελικά τον βρήκα δεύτερο χέρι από το e-Bay. Βγαίνει κάθε 2 χρόνια και εξαντλείται πολύ γρήγορα.

Ξεκινήσαμε λοιπόν με τη Bora Bora την επομένη της βραδινής άφιξης της Air France (Αθήνα – Παρίσι - Los Angeles – Papeete) με ATR της Air Tahiti, αφού διανυκτερεύσαμε το βράδυ στην Ταϊτή μετά από 23 ώρες πτήσης σε ένα απλό ξενοδοχείο.

Η Bora Bora είναι η Μύκονος της Γαλλικής Πολυνησίας, πανέμορφο νησί αλλά και πολύ τουριστικά ανεπτυγμένο. Την Πέμπτη ημέρα πήγα αυθημερόν για το check out στη Ταϊτή και έφερα το Piper στη Bora Bora.

Πρώτη πτήση και στο check out πετάξαμε από το Tahiti Faaa ΝΤΑΑ πάνω από το νησί της Raiatea, το νησί του Marlon Brando που αγόρασε τέλος των 60’s μετά τα γυρίσματα του “Mutiny on the Bounty» στα γύρω νησιά. Με απογοήτευση έμαθα τελικά πως το εκεί dirt strip (NTTE) που ονειρευόμουν να πάω είχε κλείσει μιας και κανείς πια δε συντηρούσε τον διάδρομο από τότε που η τοπική αερογραμμή έπαψε να πετά το δρομολόγιο Tahiti-Raiatea πριν 3 χρόνια και ο διάδρομος είχε γεμίσει από τα εκεί «πουρνάρια» με το τροπικό τους κλίμα. Έτσι κοντά που ήταν και στη πρωτεύουσα αυτό το νησί μου θύμισε το Πόρτο Χέλι LGHL … υπόθεση «DéJà Vu».

O Γάλλος, μόνιμος κάτοικος Ταϊτής, Laurent, εκπαιδευτής χαλαρότατος σε μια τυπική διαδικασία με το check out και αφού το τελειώσαμε έφυγα για τη Bora Bora NTTB με μια πτήση 1.5 ώρας. Οι διαδρομές μεταξύ των νησιών είναι κάτι σα προτεινόμενα VFR routes κάτω από αεροδιαδρόμους και εκτός του VORDME της Tahiti έχουν και ένα VORDME στο κεντρικό νησί της Huahine NTTH και NDB’s στα υπόλοιπα. Όλα τα νησιά είναι σε μια ακτίνα 100ν.μ. με κέντρο περίπου το Huahine.

Την επομένη πετάξαμε για το Maupiti NTTP που είναι η Bora Bora σε μικρογραφία χωρίς την τουριστική ανάπτυξη. Πριν καταλήξουμε εκεί, για refueling, περάσαμε και από τη Raiatea NTTR, την ιστορική (πριν γίνει η Ταϊτή) πρωτεύουσα των νησιών αυτών.

Κατόπιν, επιστρέψαμε το Piper στην Ταϊτή και συνεχίσαμε με 5λεπτη πτήση με το De Havilland Twin Otter της Air Moorea για την κοντινή Moorea NTTR όπου και μείναμε για το υπόλοιπο των διακοπών.

Μπορεί την Ελλαδίτσα μας να μην την αλλάζω με τίποτα αλλά πράγματι τα νησιά της Γαλλικής Πολυνησίας είναι και εκεί ένας παράδεισος. Συνδυασμός από τρομερά χρώματα, πολύ βλάστηση στα ηφαιστιογενή απόκρημνα βουνά που ξεπηδούν από τη θάλασσα, υγρό αλλά καλό κλίμα και ήρεμα νερά στις λιμνοθάλασσες που δημιουργούνται από τις νησίδες που αποκόπτουν περιμετρικά σα δαχτυλίδι τον Ειρηνικό Ωκεανό από τα κυρίως νησιά. Τα ζώα σε θάλασσα και στεριά εκεί είναι πολύ εξοικειωμένα με τον άνθρωπο, δεν υπάρχει κανένα που να είναι επικίνδυνο/επιθετικό προς τον άνθρωπο και αυτό βοηθά στην τουριστική δραστηριότητα. Στις παραλίες φωλιάζουν πάμπολλοι κάβουρες στεριάς που περνάνε ανάμεσά σου σα να μη τρέχει τίποτα και στις λιμνοθάλασσες κολυμπάς σε απόσταση επαφής με ατελείωτα είδη ψαριών σε τροπικά χρώματα, πελώρια σαλάχια και (ιχθυοφάγους) καρχαρίες. Λίγο πιο έξω, στα περάσματα προς τον ωκεανό, εμφανίζονται δελφίνια, φάλαινες κ.α.

Το κλίμα είναι σχετικά υγρό με θερμοκρασίες ~27*C και λίγες βροχές 9 μήνες το χρόνο και μόνο μετά το Νοέμβριο για 3 μήνες οι βροχές αυξάνουν πολύ και η θερμοκρασία πέφτει ~4 βαθμούς μέχρι ν’ ανέβει πάλι με το πέρας της εποχής των βροχοπτώσεων. Ο άνεμος είναι Α-ΝΑ διευθύνσεων και την εποχή των βροχών γυρνά σε Α-ΒΑ διευθύνσεις.

Η εκεί Γενική Αεροπορία (Γ.Α.) είναι πολύ λίγο ανεπτυγμένη γιατί κατά βάση ο πληθυσμός τους αποτελείται από ντόπιους που ασχολούνται ή με την αλιεία ή εργάζονται σε μονάδες που εμπλέκονται με τον τουρισμό. Οι πολλοί τουρίστες που περνάνε από εκεί δεν την ψάχνουν και τόσο για να πετάξουν με τέτοια αεροσκάφη αλλά περισσότερο να ηρεμήσουν. Παρ’όλα αυτά στην ιστοσελίδα της αερολέσχης υπάρχουν σημάδια έντονης δραστηριότητας από ιπτάμενα μέλη έστω και με τα 3 α/φη που πετούν.

Οι διαδικασίες πτήσης ήταν ΠΟΛΥ απλές σε σχέση με αυτά που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Δεν υπάρχουν General Declaration, Δεν υπάρχουν τέλη αεροδρομίων, Δεν υπάρχουν φόροι επιβατών, Δεν υπάρχουν έγγραφες καταθέσεις Flight Plan (FPL) – γίνονται τηλεφωνικά, Δεν χρειάζεται FPL για πτήσεις τοπικές ή εντός της CTR/TMA, Δεν υπάρχουν στατιστικά έντυπα, Δεν υπάρχουν απαιτήσεις πρόωρης ειδοποίησης άφιξης (PNR), Δεν υπάρχουν ωράρια αεροδρομίων, Δεν απαγορεύεται το night VFR, Δεν υπάρχει υποχρέωση λειτουργίας Transponder, Δεν υπάρχει Handling, το Aeroclub Δεν είχε χρεώσεις εγγραφής μέλους.

Τα αεροδρόμια έχουν επανδρωμένο πύργο μόνο τις ώρες των αερογραμμών. Τις υπόλοιπες ώρες πετάς με δική σου ευθύνη εκεί και αφού προσγειωθείς (ή όποτε αποφασίσεις) κλείνεις το FPL τηλεφωνικά (ή από το VHF). Κάποια από τα αεροδρόμια έχουν και Pilot Controlled Lighting (PCL) όπου μπορείς αν φτάσεις βράδυ να ανάβεις τα φώτα μόνος σου από το VHF και να ρυθμίζεις και την ένταση.

H προσέγγιση του Faaa International (Ταϊτής ΝΤΑΑ) δεν έχει ακόμη Radar αλλά κάποια στιγμή το 2009 το υπό κατασκευή τερματικό radar θα είναι έτοιμο και τότε ίσως να ζητήσουν Transponder και η αερολέσχη να εξοπλίσει ανάλογα τα α/φη. To κέντρο ελέγχου περιοχής είναι χωρίς Radar.

Ο διαχωρισμός από τα IFR γίνεται Procedural με αναφορές θέσης Radial & DME και παρ’όλο που τα VFR τυπικά δε διαχωρίζονται, τα «συμβουλεύουν» όπως παρέχουν έλεγχο και στις IFR πτήσεις.

Ελεγκτές και πιλότοι μιλάνε όλοι Γαλλικά. Ακόμη και κάποια ATIS του Faaa ήταν στα Γαλλικά. Με έκπληξη απαντούσαν στο F’reg α/φος που πετούσα στα Αγγλικά και συνέχιζαν όλοι οι άλλοι να μιλάνε Γαλλικά αφού Air Tahiti , Air Moorea & Air France που πετάνε εκεί (υπερατλαντικά & ντόπια) είναι όλοι Γαλλόφωνοι χειριστές. Η εξαίρεση ήμουν εγώ και ένα N’reg ιδιωτικό Jet με Αμερικάνικο πλήρωμα που έσκασε μύτη κάποια στιγμή. Κάποιες περίεργες ώρες εμφανίζονται και κάτι άλλες αερογραμμές από υπερατλαντικά της Ασίας της Αυστραλίας και της Νοτίου Αμερικής αλλά δε συμπέσαμε γιατί όλες οι πτήσεις αυτές είναι βραδινές λόγω διαφοράς ώρας. Το A340 της Air France που πήραμε π.χ. φτάνει καθημερινά στις 2230 και αναχωρεί στις 0115 L.

Το PA28-180 F-ODUY είναι ένα γερασμένο και ταλαιπωρημένο αερολεσχικό νοικιάρικο α/φος όπως τα περισσότερα που έχω δει μέχρι τώρα και περιελάμβανε φορητό ELT406 (EPIRB), Dingy 4 ατόμων και 4 σωσίβια. Είχε τα βασικά COM/NAV 1&2 με DME & ADF χωρίς GPS ή Transponder και έκανε cruise με ~120 kts TAS.

Πριν φύγω τσέκαρα αρχεία συντήρησής του και το ασφαλιστήριο.
Εκπρόσωπο της Γαλλικής CAA δε συνάντησα ποτέ και από την αερολέσχη δε μου ζήτησαν ούτε καν να δουν το πτυχίο μου. Μου είπαν λακωνικά πως «εμάς μας αρκεί το οτι σε είδαμε να πετάς με ασφάλεια το α/φος».

Από τα νησιά που επισκέφτηκα μου έμειναν τα ακόλουθα:

Bora BoraΠανέμορφο περιβάλλον και φυσική ομορφιά από το προϊστορικό ηφαίστειο που δημιούργησε το απόκρημνο βουνό (κυρίως νησί) και τις περιμετρικές νησίδες που περικλείουν τη λιμνοθάλασσα με τα τιρκουάζ νερά. Τα νερά αυτά για φωτογραφία είναι πανέμορφα αλλά για μπάνιο είναι πολύ λίγες οι παραλίες μιας και όπου είναι λευκό το βάθος είναι 30~50 cm, όπου είναι τιρκουάζ ~1m και το λιγοστό μπλε είναι τα πλεύσιμα περάσματα αρκετά πιο μέσα από την ακτή στη λιμνοθάλασσα. Κοινώς για βουτιές μόνο αν πας στα ανοιχτά με βάρκα ή στην οργανωμένη παραλία του νησιού (Matira) ή στις παραλλιες των Resort! Στις νησίδες (τα Motu όπως τα λένε) όπου έχουν ξενοδοχεία ή ιδιωτικές κατοικίες οι παραλίες είναι ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ και απαγορεύεται η πρόσβαση σε επισκέπτες!

Αν κάνεις λίγο δικό σου πρόγραμμα π.χ. ενοικιαζόμενο βαρκάκι στη θάλασσα, ποδήλατο ή αυτοκίνητο στη στεριά μπορείς να βρεις ωραία απόμερα μέρη και να νοιώσεις πως είσαι μόνος σου για λίγο στον παράδεισο αν και τα σημεία με μη ιδιωτικές και προσβάσιμες παραλίες για μπάνιο είναι λίγα.

Παρ’ όλο τον τουρισμό, επειδή όλα τα “resort” είναι στις περιμετρικές νησίδες και έξω από αυτά δεν υπάρχει τίποτα, η ζωή περιορίζεται σε πρόγραμμα χωρίς νυχτερινή δραστηριότητα και τα πάντα τελειώνουν κατά τις 21:00. Ύπνο και όλα ξεκινούν κατά τις 0800 το πρωί. Ήλιο με ήλιο δηλαδή. Clubs & Bars είναι άγνωστες έννοιες στα νησιά αυτά. Την ημέρα οι τουριστικές δραστηριότητες περιλαμβάνουν καλά οργανωμένες εξορμήσεις με τις εκεί βάρκες τους.

Θαυμάζεις κοραλλιογενείς ύφαλους, κολυμπάς ανάμεσα σε κοπάδια ψαριών με όλα τα χρώματα της παλέτας, πλατσουρίζεις δίπλα στον οδηγό ενώ αυτός ταΐζει (ιχθυοφάγους) καρχαρίες (Black Tip Reef Shark) σε απόσταση αφής, μεγάλα Σαλάχια (Sting Rays), Δελφίνια κ.α. Κάτι που ξεχωρίζει από τα άλλα νησιά στη ΒΒ είναι το ότι στον Β’ΠΠ οι Αμερικάνοι έκαναν ένα ντου με τεράστιο αριθμό δυνάμεων με σκοπό να ετοιμαστούν για την απάντηση του Pearl Harbor στην Ιαπωνία. Αεροδρόμιο, περιμετρικά κανόνια και μια μεγάλη ναυτική δύναμη που στάθμευσε στον κόλπο Faanui, βόρεια της πρωτεύουσας Vaitape.

Τελικά τα κανόνια δε βάρεσαν ποτέ, οι δυνάμεις δεν έφυγαν για την εισβολή στην Ιαπωνία ή την άμυνα από επέκτασή της στον υπόλοιπο Ειρηνικό και ο πόλεμος επελέγη να λήξει με τη Hiroshima και το Nagasaki. Τα μόνα σημάδια που έχουν μείνει από τότε είναι ένα κανόνι βόρεια του Vaitape που κοιτά προς την είσοδο της λιμνοθάλασσας και η υποδομή από τους δυο απέραντους σε πλάτος διάδρομους προσγείωσης που είχανε κατασκευάσει εκεί που είναι το σημερινό αεροδρόμιο.

Maupiti, ΒΔ της Bora Bora
Πραγματικός παράδεισος. Η Bora Bora σε μικρογραφία με εντελώς ήρεμη ζωή αποκομμένη από καθημερινά αγαθά. Στο κυρίως νησί έχει κάποια δωμάτια Γ κατηγορίας αλλά τα συμπαθητικά είναι στα Motu (νησίδες) όπου εκεί όμως δεν έχει δημόσια αγαθά όπως ηλεκτρισμός νερό κλπ.

Πανδοχεία με συλλεκτήρες και καθαρισμό νερού, ρεύμα από φωτοβολταϊκά πάνελ & μπαταρίες, πολυνησιακό αλλά και Γαλλικό μαγείρεμα για όλους στη φου φου από την οικοδέσποινα κλπ. κλπ. Το Kuriri που μείναμε μάλλον ήταν το πιο οργανωμένο με το ζευγάρι των καλλιεργημένων συνταξιούχων Γάλλων που άφησαν το Παρίσι για να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους εκεί με το να περιποιούνται τους ενοίκους των δωματίων τους.

Αντίστοιχο ήταν και το αεροδρόμιο. Ήρεμο, επαρχιακό αλλά σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον χρωμάτων. Έχει μέχρι και παραλία δίπλα στο terminal ! Προσγειωθήκαμε σε μια απόλυτη ηρεμία, εμείς και το άδειο αεροδρόμιο που και αυτό είναι σε μια δική του νησίδα, έκλεισα το FPL τηλεφωνικά και ήρθαν να μας πάρουν από το πανδοχείο με το βαρκάκι.

Moorea
Η Moorea είναι πολύ κοντά στην πρωτεύουσα (Tahiti) με πολύ έντονο ορεινό όγκο και βλάστηση. Όλο το νησί είναι η καλντέρα του προϊστορικού ηφαιστείου που από την έξω πλευρά περιμετρικά και χαμηλά είναι η τουριστική ανάπτυξη και εσωτερικά στον κρατήρα η οργανωμένη υπέρμετρη βλάστηση από κάθε είδους τροπικού δέντρου φρούτου και καρπού που υπάρχει χωρίς καμια οικιστική ανάπτυξη. Εκεί είναι και το τοπικό πανεπιστήμιο γεωπονικής ! Οι δυο κόλποι του νησιού στη βόρεια πλευρά είναι ιδιαίτερης ομορφιάς και έχουν και τη φήμη από τον Καπετάνιο Cook που εκεί τον 18 αιώνα πάτησε πόδι για πρώτη φορά στο σύμπλεγμα των νησιών. Στη Moorea πανε ολιγοήμερες εκδρομές και αρκετοί από τους λίγους ευκατάστατους ντόπιους μιας και είναι κοντά στη πρωτεύουσα (τα δυτικά νησιά Bora Bora κλπ. έχουν περισσότερο ξένο τουρισμό).

Raiatea
Η Raiatea έχει την περισσότερη ιστορία απ’ όλα τα νησιά. Ήταν η ιστορική πρωτεύουσά τους που ήταν και η τελευταία που έπεσε στους Γάλλους τον 18ο αιώνα μιας και οι ντόπιοι εκεί αντιστάθηκαν εντονότερα. Δεν διανυκτερεύσαμε εκεί μιας και δεν προλαβαίναμε. Ανεφοδιαστήκαμε με AVGAS από το τοπικό aeroclub που πετά ένα ULM με MOGAS και έχει το AVGAS για να εξυπηρετεί επισκέπτες. Γέμισμα 80lt μπιτόνι μπιτόνι (των 20Lt) από το βαρέλι μιας και δεν είχανε άλλο τρόπο μέτρησης. Μόνο Γαλλικά για συνεννόηση από τον εξυπηρετικότατο Κο Pierre. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο την ώρα που στο παρακείμενο λιμάνι του νησιού έφτανε ο μεγάλος τοπικός τους ετήσιος αγώνας με τα παραδοσιακά Kayak. Γινότανε το έλα να δεις. Κοσμογονικό γεγονός για την Ταϊτή. Πετάξαμε περιμετρικά του νησιού πριν συνεχίσουμε και απολαύσαμε κολπίσκους και τροπικά νησάκια. Αεροπορικό ενδιαφέρον είχε και το air strip του B’ΠΠ στο νησάκι του Nao Nao στο νότιο άκρο που ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε αλλά οι Αμερικάνοι το κατασκεύασαν τότε ως εναλλακτικό για τις αεροπορικές επιχειρήσεις στη Bora Bora. Έχει μια ωραία παραλία δίπλα στο διάδρομο αλλά τελικά δεν προλάβαμε να πάμε για μπάνιο εκεί.

Τα υπόλοιπα νησιά τα περάσαμε ξώφαλτσα απλά για φωτογραφίες μιας και ο χρόνος πίεζε. Πολύ όμορφα είναι και στο Huahine (το κεντρικό στη μέση της διαδρομής) και το Tahaa, το αδερφάκι της Raiatea στα βόρεια.
Multimedia θα βρείτε εδώ: Hellasga
Κυπριανός Μπίρης
petakas@gmail.com

Bora Bora