The interrogation seat was used in central Europe, particularly in Nuremberg and in Regensburg, until 1846 during regular judicial preliminary investigations. The accused was placed nude in such a position that any movement would cause his skin to be plerced by the spines. This torture usually lasted several hours and the tormenter often helgtened the victim's agony by striking his limbs, or by using pliers or other such instruments on him.
Το κάθισμα ανάκρισης χρησιμοποιήθηκε στην κεντρική Ευρώπη μέχρι το 1846 κατά τη διάρκεια τακτικών δικαστικών προκαταρκτικών ερευνών. Ο κατηγορούμενος καθόταν γυμνός σε τέτοια και οποιαδήποτε κίνηση του θα τρυπούσε το δέρμα του από τις αιχμηρές σφήνες. Αυτό το μαρτύριο διαρκούσε συνήθως αρκετές ώρες και ο βασανιστής συχνά υποβοηθούσε την αγωνία του θύματος χτυπώντας τα άκρα του ή χρησιμοποιώντας τανάλιες ή άλλα παρόμοια όργανα πάνω του.
.jpg)
In Transylvania – Romania Bran the medieval Castle is known throughout the world as “Dracula's Castle”, today is a museum. Bran Castle
Στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας, το μεσαιωνικό Κάστρο Μπραν, είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο ως «Κάστρο του Δράκουλα», σήμερα είναι μουσείο. 
The Museum’s third department is focused on medieval customs.
Το τρίτο τμήμα του Μουσείου επικεντρώνεται στα μεσαιωνικά έθιμα.
Ο νόμος και η τάξη ήταν πολύ σκληροί στο Μεσαίωνα. Οι υπεύθυνοι του νόμου και της τάξης πίστευαν ότι οι άνθρωποι θα μάθαιναν πώς να συμπεριφέρονται σωστά μόνο αν φοβούνταν τι θα τους συνέβαινε εάν παραβίαζαν το νόμο. Ακόμη και τα «μικρότερα» αδικήματα είχαν σοβαρές ποινές. Γι’ αυτό και οι μεσαιωνικές τιμωρίες ήταν τόσο βάναυσες.
Ο σκοπός των τιμωριών στη μεσαιωνική εποχή ήταν να τρομάξουν τους άλλους για να συμμορφωθούν με το νόμο, έτσι οι ποινές που εκδίδονταν ήταν συχνά πολύ σκληρές και η εκτέλεση ήταν σίγουρα ένας κεντρικός πυλώνας του μεσαιωνικού συστήματος τιμωρίας.
Το ανθρώπινο μυαλό ήταν από παλιά ικανό να βρίσκει νέους και τρομερούς τρόπους για να τιμωρεί τους υποτιθέμενους παραβάτες, τους κακούς, τις μάγισσες και οποιονδήποτε άλλον είχε την τύχη να βρεθεί στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.
From antiquity to the middle ages, there were some particularly brutal torture devices and methods like: hanging, burning, stoning etc that have thankfully been phased out of our penal systems.Από την αρχαιότητα έως τον Μεσαίωνα, υπήρχαν μερικές ιδιαίτερα βάναυσες μέθοδοι και εργαλεία βασανιστηρίων όπως: κρέμασμα, κάψιμο, λιθοβολισμός κ.ά που ευτυχώς έχουν καταργηθεί σταδιακά.
The punishments in the Middle Ages included imprisonment, fines or forfeiture of estate, and various corporal sanctions including whipping, stocks, pillory, branding or the removal of a body part such as a hand or foot, or capital punishment, normally by hanging, though certain crimes were punished by burning.Οι τιμωρίες στο Μεσαίωνα περιλάμβαναν φυλάκιση, πρόστιμα ή δήμευση περιουσίας και διάφορες σωματικές ποινές, όπως μαστίγωμα, κοντάκια, στύλωμα, μαρκάρισμα ή αφαίρεση μελών του σώματος όπως χέρι ή πόδι ή θανατική ποινή, συνήθως με απαγχονισμό, αν και για ορισμένα εγκλήματα η τιμωρία ήταν το κάψιμο.
The most common physical punishment through the ages was whipping since ancient times. From the Middle Ages, whipping was a common punishment for minor crimes.
Η πιο κοινή σωματική τιμωρία ανά τους αιώνες ήταν το μαστίγωμα. Ήταν μια συνηθισμένη τιμωρία από τα αρχαία χρόνια. Στον Μεσαίωνα, το μαστίγωμα ήταν μια συνηθισμένη τιμωρία για μικρά εγκλήματα.
Torture was usually conducted in secret, often in secure underground dungeons. In contrast, torturous executions were usually public, and drew large crowds of spectators.
Τα βασανιστήρια γίνονταν συνήθως κρυφά, συχνά σε ασφαλή υπόγεια μπουντρούμια. Αντίθετα, οι βασανιστικές εκτελέσεις ήταν συνήθως δημόσιες και προσέλκυαν μεγάλα πλήθη θεατών.
Η πιο κοινή σωματική τιμωρία ανά τους αιώνες ήταν το μαστίγωμα. Ήταν μια συνηθισμένη τιμωρία από τα αρχαία χρόνια. Στον Μεσαίωνα, το μαστίγωμα ήταν μια συνηθισμένη τιμωρία για μικρά εγκλήματα.
Τα βασανιστήρια γίνονταν συνήθως κρυφά, συχνά σε ασφαλή υπόγεια μπουντρούμια. Αντίθετα, οι βασανιστικές εκτελέσεις ήταν συνήθως δημόσιες και προσέλκυαν μεγάλα πλήθη θεατών.
Οι μεσαιωνικοί βασανιστές επιφύλασσαν ειδική μεταχείριση στις γυναίκες, με τεχνικές ειδικά σχεδιασμένες να καταστρέφουν τα ιδιαίτερα στοιχεία της θηλυκότητας τους. Οι δήμιοι είχαν μια περίεργη εμμονή με το γυναικείο στήθος, το οποίο καιγόταν, σημαδευόταν ή απλά ακρωτηριαζόταν.
Some of the exhibits such as the gruesome instruments of torture show how the guilty or opponents were punished and or killed in older times.
Κάποια από τα εκθέματα, όπως τα φρικιαστικά όργανα βασανιστηρίων δείχνουν πώς τιμωρούνταν ή θανατώνονταν οι ένοχοι ή οι αντίπαλοι σε παλαιότερες εποχές.
Endless techniques and methods with brutal torture devices throughout history. These cruel devices are frightening even in their appearance.
Ατελείωτες τεχνικές και μέθοδοι με βάναυσες συσκευές βασανιστηρίων σε όλη την ιστορία. Αυτές οι σκληρές συσκευές είναι τρομακτικές ακόμα και στην εμφάνισή τους.
Medieval and early modern European courts used torture, depending on the accused's alleged crime and social status. Torture was deemed a legitimate means to extract confessions or to obtain the names of accomplices or other information about a crime.
Τα μεσαιωνικά και τα πρώτα σύγχρονα ευρωπαϊκά δικαστήρια χρησιμοποιούσαν βασανιστήρια, ανάλογα με το υποτιθέμενο έγκλημα και την κοινωνική θέση του κατηγορουμένου.Τα βασανιστήρια θεωρούνταν νόμιμο μέσο για την απόσπαση ομολογιών ή την απόκτηση ονομάτων συνεργών ή άλλων πληροφοριών σχετικά με ένα έγκλημα.
In fact, the wearing of a chastity belt is only viable for a couple of days due to the risk of infection caused by the rough metal edges and inability to clean oneself.
Στην πραγματικότητα, η χρήση ζώνης αγνότητας είναι πρακτική δυνατή μόνο για μερικές ημέρες λόγω του κινδύνου μόλυνσης που προκαλείται από τις τραχιές μεταλλικές άκρες και της αδυναμίας να καθαριστεί.
The Knee Splitter was used to cripple its victims. A victim's leg would be inserted between the metal teeth, which sat at the front and back of the knee, thus effectively crippling the victim for life, if they didn't fall to infection first.
The pillory was primarily used to punish individuals convicted of offenses such as theft, fraud, perjury, public drunkenness, blasphemy, and other acts that were quite minor if you compare them to murder or high treason.
Το pillory χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να τιμωρήσει άτομα που καταδικάστηκαν για αδικήματα όπως κλοπή, απάτη, ψευδορκία, δημόσια μέθη, βλασφημία και άλλες πράξεις, που ήταν πολύ ήσσονος σημασίας, αν τις συγκρίνετε με φόνο ή εσχάτη προδοσία.
Stocks are feet restraining devices that were used as a form of corporal punishment and public humiliation.
Τα κοντάκια είναι συσκευές συγκράτησης ποδιών που χρησιμοποιήθηκαν ως μορφή σωματικής τιμωρίας και δημόσιας ταπείνωσης.
Ο θρόνος. Αυτό το όργανο αποτελείτο από μια καρέκλα με στύλο, που σαρκαστικά ονομαζόταν ΘΡΟΝΟΣ. Έβαζαν το θύμα ανάποδα, με τα πόδια του μπλοκαρισμένα με ξύλινα τουβλάκια. Τέτοια βασανιστήρια ήταν αγαπημένα μεταξύ εκείνων των δικαστών που ήθελαν να τηρήσουν το νόμο. Η νομοθεσία που ρύθμιζε τη χρήση βασανιστηρίων επέτρεπε μόνο μία συνεδρία κατά τη διάρκεια της ανάκρισης. Ωστόσο, η πλειονότητα των δικαστών αγνοούσε αυτόν τον κανόνα, χαρακτηρίζοντας την επόμενη συνεδρίαση απλώς τη συνέχεια της πρώτης. 
The virgin of Nuremberg. The idea of mechanizing torture was born in Germany where the "Virgin of Nuremberg" has its origins. It got its name from the fact that its exterior resembled a Bavarian girl, and also because its prototype was constructed and first used in the underground tunnels of the secret courthouse of Nuremberg. The condemned party was closed inside the contraption where the body of the unlucky individual was pierced by sharp spikes. The spikes were positioned in a manner so that, even thoough they penetrated various parts of the body, they din onot rupture any vital organs, ensuring a long and agonizing period of suffering. The first account of an execution with the "Virgin" dates back to 1515 and was detailed in a book, which related the punishments inflicted on a counterfeiter who survived for three days inside the "sarcophagus" amidst terrible spasms!
Η παρθένα της Νυρεμβέργης. Η ιδέα της μηχανοποίησης των βασανιστηρίων γεννήθηκε στη Γερμανία όπου η «παρθένα της Νυρεμβέργης» έχει τις ρίζες της. Πήρε το όνομά της από το γεγονός ότι το εξωτερικό της έμοιαζε με βαυαρό κορίτσι, αλλά και επειδή το πρωτότυπό κατασκευάστηκε και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις υπόγειες σήραγγες του μυστικού δικαστηρίου της Νυρεμβέργης. Έβαζαν το άτομο που καταδικάστηκε μέσα, όπου το σώμα του άτυχου δεχόταν αιχμηρά τρυπήματα. Οι αιχμηρές ακίδες ήταν τοποθετημένες με τέτοιο τρόπο ώστε, παρόλο που διείσδυαν σε διάφορα μέρη του σώματος, δεν κατάστρεφαν κανένα ζωτικό όργανο, εξασφαλίζοντας μια μακρά και οδυνηρή περίοδο βασανισμού. Η πρώτη αφήγηση μιας εκτέλεσης με την «Παρθένα» χρονολογείται από το 1515 και περιγράφηκε λεπτομερώς σε ένα βιβλίο, που αφορούσε τις τιμωρίες που επιβλήθηκαν σε έναν πλαστογράφο, που επέζησε για τρεις ημέρες μέσα στη «σαρκοφάγο» ανάμεσα σε τρομερούς σπασμούς!
The mask of infamy brings about two different inflictions: a spiritual one and a physical one. The victims were both staked out to public ridicule and at the same time they were physically tortured. The masks sometimes had inner devices, such as a ball, which were forced into the victim's nose or into the mouth, thus preventing him or her from wailing and shrieking.
Τα μεσαιωνικά και τα πρώτα σύγχρονα ευρωπαϊκά δικαστήρια χρησιμοποιούσαν βασανιστήρια, ανάλογα με το υποτιθέμενο έγκλημα και την κοινωνική θέση του κατηγορουμένου.Τα βασανιστήρια θεωρούνταν νόμιμο μέσο για την απόσπαση ομολογιών ή την απόκτηση ονομάτων συνεργών ή άλλων πληροφοριών σχετικά με ένα έγκλημα.
The chastity belt was made of hard animal skin but also of metal and was designed to prevent sexual contact or masturbation. The belt was nevertheless an instrument of torture, to which women had subjected themselves, to escape the violence of men.
Η ζώνη αγνότητας ήταν κατασκευασμένη από σκληρό δέρμα ζώων αλλά και από μέταλλο και σχεδιάστηκε για να αποτρέπει τη σεξουαλική επαφή ή τον αυνανισμό. Η ζώνη ήταν ωστόσο ένα όργανο βασανιστηρίων, στο οποίο υποβάλλονταν οι γυναίκες, για να γλιτώσουν από τη βία των ανδρών.
Η ζώνη αγνότητας ήταν κατασκευασμένη από σκληρό δέρμα ζώων αλλά και από μέταλλο και σχεδιάστηκε για να αποτρέπει τη σεξουαλική επαφή ή τον αυνανισμό. Η ζώνη ήταν ωστόσο ένα όργανο βασανιστηρίων, στο οποίο υποβάλλονταν οι γυναίκες, για να γλιτώσουν από τη βία των ανδρών.
Στην πραγματικότητα, η χρήση ζώνης αγνότητας είναι πρακτική δυνατή μόνο για μερικές ημέρες λόγω του κινδύνου μόλυνσης που προκαλείται από τις τραχιές μεταλλικές άκρες και της αδυναμίας να καθαριστεί.
Το εργαλείο σπασίματος γονάτων χρησιμοποιείτο για να σακατεύει τα θύματά του. Έβαζαν το πόδι του θύματος ανάμεσα στα μεταλλικά δόντια, τα οποία έμπαιναν στο μπροστινό και πίσω μέρος του γόνατος, ακρωτηριάζοντας έτσι αποτελεσματικά το θύμα για μια ζωή, εάν δεν πάθαινε μόλυνση πρώτα.
Το pillory χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να τιμωρήσει άτομα που καταδικάστηκαν για αδικήματα όπως κλοπή, απάτη, ψευδορκία, δημόσια μέθη, βλασφημία και άλλες πράξεις, που ήταν πολύ ήσσονος σημασίας, αν τις συγκρίνετε με φόνο ή εσχάτη προδοσία.
Τα κοντάκια είναι συσκευές συγκράτησης ποδιών που χρησιμοποιήθηκαν ως μορφή σωματικής τιμωρίας και δημόσιας ταπείνωσης.
The Belt of Constraint is considered the first instance of the strait-jacket, but it was used not only to submit the insane but also to allow the jailers to perform any kind of torture. It saw placed around the waist of the victim and his wrists were locked in the special rings at the sides. A few models supplied a collar as well. With this instrument there was no possibility of movemnt and often the convict had to wear to till the stage of mortal atrophy.
Η ζώνη περιορισμού θεωρείται η πρώτη περίπτωση του στενού μπουφάν, αλλά χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο για να περιορίζει τους παράφρονεςς αλλά και για να επιτρέπει στους δεσμοφύλακες να κάνουν οποιοδήποτε είδος βασανιστηρίων. Την έβαζαν γύρω από τη μέση του θύματος και οι καρποί του ήταν κλειδωμένοι στους ειδικούς δακτυλίους στα πλάγια. Μερικά μοντέλα παρείχαν και γιακά. Με αυτό το όργανο δεν υπήρχε δυνατότητα μετακίνησης και συχνά ο κατάδικος έπρεπε να φοράει μέχρι το στάδιο της θανάσιμης ατροφίας.
Weapons commonly used by policemen and jailers.
Όπλα που χρησιμοποιούνταν συνήθως από αστυνομικούς και δεσμοφύλακες.
The iron boot employed a screw syste that gradually swueezed the skin simultneously impeding the victim fromstanding up. The condemned were then forced to walk and it is easy to imagine their suffering.
Η σιδερένια μπότα χρησιμοποιούσε ένα σύστημα βιδών που σταδιακά έσφιγγε το δέρμα εμποδίζοντας το θύμα να σηκωθεί. Οι καταδικασθέντες αναγκάζονταν τότε να περπατήσουν και είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τον πόνο τους.
The term boot refers to a family of instruments of torture and interrogation variously designed to cause crushing injuries to the foot and/or leg. The boot has taken many forms in various places and times. Common varieties include the Spanish boot (sometimes referred to as "scarpines") and the Malay boot.
Ο όρος μπότα αναφέρεται σε μια οικογένεια οργάνων βασανιστηρίων και ανάκρισης που έχουν σχεδιαστεί με διάφορους τρόπους για να προκαλούν συντριπτικούς τραυματισμούς στο πόδι και/ή στο πόδι. Η μπότα έχει πάρει πολλές μορφές σε διάφορα μέρη και εποχές. Οι κοινές ποικιλίες περιλαμβάνουν την ισπανική μπότα (μερικές φορές αναφέρεται ως "scarpines") και η μπότα Malay.
One type was made of four pieces of narrow wooden board nailed together. The boards were measured to fit the victim's leg. Once the leg was enclosed, wedges would be hammered between the boards, creating pressure. The pressure would be increased until the victim confessed or lost consciousness
Ένας άλλος τύπος ήταν φτιαγμένος από τέσσερα κομμάτια στενής σανίδας καρφωμένα μεταξύ τους. Οι σανίδες ήταν μετρημένες ώστε να ταιριάζουν στο πόδι του θύματος. Μόλις κλείσει το πόδι, οι σφήνες σφυρηλατούνται μεταξύ των σανίδων, δημιουργώντας πίεση. Η πίεση θα αυξανόταν μέχρι το θύμα να ομολογήσει ή να χάσει τις αισθήσεις του.
Ένας άλλος τύπος ήταν φτιαγμένος από τέσσερα κομμάτια στενής σανίδας καρφωμένα μεταξύ τους. Οι σανίδες ήταν μετρημένες ώστε να ταιριάζουν στο πόδι του θύματος. Μόλις κλείσει το πόδι, οι σφήνες σφυρηλατούνται μεταξύ των σανίδων, δημιουργώντας πίεση. Η πίεση θα αυξανόταν μέχρι το θύμα να ομολογήσει ή να χάσει τις αισθήσεις του.
The Throne. This instrument consisted of a pillory-chair, sarcastically called the THRONE. The victim was placed upside down, his feet blocked with wooden blocks. Such torture was a favourite among those judges who wanted to stick to the law. The legislation that regulated the use of torture permitted only one session during the inter-rogation. However, the majority of judges disregarded this rule, calling the following sesseion just a continuation of the first one.
Η παρθένα της Νυρεμβέργης. Η ιδέα της μηχανοποίησης των βασανιστηρίων γεννήθηκε στη Γερμανία όπου η «παρθένα της Νυρεμβέργης» έχει τις ρίζες της. Πήρε το όνομά της από το γεγονός ότι το εξωτερικό της έμοιαζε με βαυαρό κορίτσι, αλλά και επειδή το πρωτότυπό κατασκευάστηκε και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις υπόγειες σήραγγες του μυστικού δικαστηρίου της Νυρεμβέργης. Έβαζαν το άτομο που καταδικάστηκε μέσα, όπου το σώμα του άτυχου δεχόταν αιχμηρά τρυπήματα. Οι αιχμηρές ακίδες ήταν τοποθετημένες με τέτοιο τρόπο ώστε, παρόλο που διείσδυαν σε διάφορα μέρη του σώματος, δεν κατάστρεφαν κανένα ζωτικό όργανο, εξασφαλίζοντας μια μακρά και οδυνηρή περίοδο βασανισμού. Η πρώτη αφήγηση μιας εκτέλεσης με την «Παρθένα» χρονολογείται από το 1515 και περιγράφηκε λεπτομερώς σε ένα βιβλίο, που αφορούσε τις τιμωρίες που επιβλήθηκαν σε έναν πλαστογράφο, που επέζησε για τρεις ημέρες μέσα στη «σαρκοφάγο» ανάμεσα σε τρομερούς σπασμούς!
Relatively tame compared to the other tools on this list, the pillory wasn't built to cause mortal harm—the primary goal was public humiliation. The victims had their heads and hands locked into a wooden frame for hours at a time, while their peers came to jeer at them. Though it wasn’t deadly on its own, a handful of people perished in the pillory, usually from stones or other large objects chucked by onlookers.
Σχετικά ήπιο σε σύγκριση με τα άλλα είδη βασανιστηρίων, ο στύλος δεν κατασκευάστηκε για να προκαλεί τον θάνατο - ο πρωταρχικός στόχος ήταν η δημόσια ταπείνωση. Τα θύματα είχαν τα κεφάλια και τα χέρια τους κλειδωμένα σε ένα ξύλινο πλαίσιο για ώρες τη φορά, ενώ οι άλλοι τους έρχονταν να τους χλευάσουν. Αν και δεν ήταν θανατηφόρο από μόνο του, μια χούφτα ανθρώπων έχασαν τη ζωή τους στη στήλη, συνήθως από πέτρες ή άλλα μεγάλα αντικείμενα που έσπασαν οι θεατές.
Σχετικά ήπιο σε σύγκριση με τα άλλα είδη βασανιστηρίων, ο στύλος δεν κατασκευάστηκε για να προκαλεί τον θάνατο - ο πρωταρχικός στόχος ήταν η δημόσια ταπείνωση. Τα θύματα είχαν τα κεφάλια και τα χέρια τους κλειδωμένα σε ένα ξύλινο πλαίσιο για ώρες τη φορά, ενώ οι άλλοι τους έρχονταν να τους χλευάσουν. Αν και δεν ήταν θανατηφόρο από μόνο του, μια χούφτα ανθρώπων έχασαν τη ζωή τους στη στήλη, συνήθως από πέτρες ή άλλα μεγάλα αντικείμενα που έσπασαν οι θεατές.
This mode of retribution was used throughout the Medieval era and was finally outlawed in Britain in 1837.
Αυτός ο τρόπος τιμωρίας χρησιμοποιήθηκε σε όλη τη μεσαιωνική εποχή και τελικά τέθηκε εκτός νόμου στη Βρετανία το 1837.
The Prayer Cross. Another nasty torture machine is the Prayer Cross. This brutal instrument was used to immobilize the culprit in the customary' cross-like position. Such an instrument for torture it is believed to have been probably invented in Austria in the 16th-17th century. The person being punished was fixed in a cross-legged position and then beaten or whipped.
Ο Σταυρός Προσευχής. Μια άλλη άσχημη μηχανή βασανιστηρίων είναι ο Σταυρός Προσευχής. Αυτό το βάναυσο όργανο χρησιμοποιήθηκε για να ακινητοποιήσει τον ένοχο στη συνήθη στάση που μοιάζει με σταυρό. Ένα τέτοιο όργανο βασανιστηρίου εφευρέθηκε στην Αυστρία, στον 16ο και 17ο αιώνα. Ο τιμωρούμενος στερεωνόταν σε σταυροειδή θέση και μετά τον χτυπούσαν ή τον έδερναν με μαστίγια.
Ο Σταυρός Προσευχής. Μια άλλη άσχημη μηχανή βασανιστηρίων είναι ο Σταυρός Προσευχής. Αυτό το βάναυσο όργανο χρησιμοποιήθηκε για να ακινητοποιήσει τον ένοχο στη συνήθη στάση που μοιάζει με σταυρό. Ένα τέτοιο όργανο βασανιστηρίου εφευρέθηκε στην Αυστρία, στον 16ο και 17ο αιώνα. Ο τιμωρούμενος στερεωνόταν σε σταυροειδή θέση και μετά τον χτυπούσαν ή τον έδερναν με μαστίγια.
Η μάσκα της ύβρεως επιφέρει δύο διαφορετικές προσβολές: μια πνευματική και μια σωματική. Και στις δυο περιπτώσεις τα θύματα δέχονταν δημόσια διαπόμπευση και ταυτόχρονα σωματικό βασανιστήριο. Οι μάσκες είχαν μερικές φορές εσωτερικές προεξοχές, όπως μια μπάλα, που έμπαιναν με το ζόρι στη μύτη ή στο στόμα του θύματος, εμποδίζοντάς το να κλαίει και να ουρλιάζει.
Generally, the torture masks were given as a punishment to talkative women. Some masks came with a chain attached so that the wearer could be led through the streets as a spectacle. The masks were often made of unyielding metal that were heavy and uncomfortable.
Γενικά οι μάσκες βασανισμού χρσηιμοποιούνταν ως τιμωρία σε φλύαρες γυναίκες. Ορισμένες μάσκες είχαν μια αλυσίδα, έτσι ώστε αυτός που την φορούσε, να μπορεί να οδηγείται σε δημόσια χλεύη ως θέαμα. Οι μάσκες κατασκευάζονταν συχνά από σκληρό μέταλλο που ήταν βαρύ και άβολο.
Water torture encompasses a variety of techniques using water to inflict physical or psychological harm on a victim as a form of torture or execution. In order to best carry out this form of torture, the accused was placed on a kind of "rack" that consisted, in one of its forms, of a large table with a raised center.
Τα βασανιστήρια με νερό περιλαμβάνουν μια ποικιλία τεχνικών που χρησιμοποιούν νερό για να προκληθεί σωματική ή ψυχολογική βλάβη σε ένα θύμα ως μορφή βασανιστηρίου ή εκτέλεσης. Προκειμένου να πραγματοποιηθεί καλύτερα αυτή η μορφή βασανιστηρίων, έβαζαν τον κατηγορούμενο σε ένα είδος «ντιβάνι» που αποτελούνταν, σε μια από τις μορφές του, από ένα μεγάλο τραπέζι με υπερυψωμένο κέντρο.
After tying the hands and feet of the victim to the edges of this table, the torturer proceeded with his work in one of several ways. One of these methods involved forcing the victim to swallow large amounts of water with the help of a funnel, then striking his swollen and arched abdomen repeatedly with heavy blows.
Αφού έδεναν τα χέρια και τα πόδια του θύματος στις άκρες του τραπεζιού, ο βασανιστής προχωρούσε στη δουλειά του με έναν από τους διάφορους τρόπους. Μία από αυτές τις μεθόδους περιλάμβανε τον εξαναγκασμό του θύματος να καταπιεί μεγάλες ποσότητες νερού με τη βοήθεια ενός χωνιού, στη συνέχεια χτυπώντας την διογκωμένη και τοξωτή κοιλιά του επανειλημμένα με δυνατά χτυπήματα.
It's interesting to note that this form of torture, in all of its variations, was considered "light," and any eventual confession obtained through this technique was considered by the courts to be "spontaneous" and obtained without the application of torture.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι αυτή η μορφή βασανιστηρίων, σε όλες τις παραλλαγές της, θεωρούταν «ελαφριά», και οποιαδήποτε ενδεχόμενη ομολογία που λαμβανόταν μέσω αυτής της τεχνικής, θεωρούταν από τα δικαστήρια ως «αυθόρμητη» και ότι λήφθηκε χωρίς την εφαρμογή βασανιστηρίων.
Rack. Another one Medieval torture device. Victims were made to lie down on the table-like surface and have their hands and feet bound with ropes. The ropes were attached to rollers that, when turned, stretched the victim’s limbs in opposite directions. The force eventually tore their muscle ligaments and dislocated their arms and legs, making it a simple yet effective mode of torture.
Ρακ. Ακόμη μεσαιωνική συσκευή βασανιστηρίων. Τα θύματα αναγκάζονταν να ξαπλώνουν στην επιφάνεια που έμοιαζε με τραπέζι και να δένουν τα χέρια και τα πόδια τους με σχοινιά. Τα σχοινιά ήταν στερεωμένα σε κυλίνδρους που, όταν γύριζαν, τέντωναν τα άκρα του θύματος προς αντίθετες κατευθύνσεις. Η δύναμη τελικά έσκιζε τους μυϊκούς τους συνδέσμους και εξάρθρωνε τα χέρια και τα πόδια τους, καθιστώντας τον έναν απλό αλλά αποτελεσματικό τρόπο βασανιστηρίων.
Rack torture is most often associated with medieval times. At a time when executioners meted out creative — albeit cruel — forms of punishment, this particular device stood in a class all its own. Rack torture devices like this would leave victims brutalized — and oftentimes, paralyzed.
Τα βασανιστήρια με ρακ συνδέονται συχνότερα με τους μεσαιωνικούς χρόνους. Σε μια εποχή που οι δήμιοι επιδίωκαν αποτελεσματικές —αν και σκληρές— μορφές τιμωρίας, αυτή η συγκεκριμένη συσκευή βρισκόταν σε μια κατηγορία από μόνη της. Οι συσκευές βασανιστηρίων όπως αυτή κακοποιούσαν βάναυσα τα θύματα - και πολλές φορές, τα άφηναν παράλυτα.
Torture by the Rack, an infamous torture device dating back to medieval times, is one of the most painful torture methods. This torture device pulled the limbs on a stretching table. The victim’s ankles and wrists were bound to these rollers with ropes, and as the torturer turned the handle, the ropes attached to the rollers would be pulled. This resulted in the victim’s limbs being slowly separated in opposite directions. This relentless stretching caused immense pain and often resulted in dislocated joints, torn ligaments, and the snapping of bones. The torturer had control over the degree of stretching, allowing them to gradually increase the tension, pushing the victim to their limits.
Το Rack, ένα διαβόητο εργαλείο βασανισμού που χρονολογείται από τους μεσαιωνικούς χρόνους. Είναι μια από τις πιο επώδυνες μεθόδους βασανιστηρίων. Αυτή η συσκευή βασανιστηρίων τραβά τα άκρα σε ένα τεντωμένο τραπέζι. Οι αστράγαλοι και οι καρποί του θύματος ήταν δεμένοι σε αυτούς τους κυλίνδρους με σχοινιά και καθώς ο βασανιστής γύριζε τη λαβή, τα σχοινιά που ήταν προσαρτημένα στους κυλίνδρους θα τραβούνταν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα άκρα του θύματος να διαχωρίζονται αργά σε αντίθετες κατευθύνσεις. Αυτό το αδυσώπητο τέντωμα προκαλούσε τεράστιο πόνο και συχνά είχε ως αποτέλεσμα εξάρθρωση των αρθρώσεων, ρήξη συνδέσμων και σπασίματα οστών. Ο βασανιστής είχε τον έλεγχο του βαθμού διάτασης, επιτρέποντάς τους να αυξήσουν σταδιακά την ένταση, ωθώντας το θύμα στα όριά του.
Throughout history, the rack was employed in various regions and during different periods of time. Its use was not confined to specific groups or societies but rather transcended cultural boundaries, leaving behind a legacy of suffering and anguish. The rack is certainly one of the most gruesome instruments of torture that have existed in medieval times.
Σε όλη την ιστορία, το ρακ χρησιμοποιήθηκε σε διάφορες περιοχές και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η χρήση του δεν περιορίστηκε σε συγκεκριμένες ομάδες ή κοινωνίες, αλλά μάλλον ξεπέρασε τα πολιτιστικά όρια, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά βασάνων και αγωνίας. Το ράφι είναι σίγουρα ένα από τα πιο φρικιαστικά όργανα βασανιστηρίων που έχουν υπάρξει στους μεσαιωνικούς χρόνους.
The torture method with a saw! Sawing a person in half vertically was one of many execution method used. It's hard to say when Death Sawing was actually first devised, but we can say for sure that it was soon after of saws being invented!
Το βασανιστήριο του πριονιού! Το πριόνισμα ενός ατόμου κάθετα στη μέση, ήταν μια από τις πολλές μεθόδους εκτέλεσης που χρησιμοποιούσαν. Είναι δύσκολο να πούμε πότε επινοήθηκε για πρώτη φορά το πριόνισμα θανάτου, αλλά μπορούμε, να πούμε με βεβαιότητα ότι αύτο άρχισε αμέσως μετά την εφεύρεση των πριονιών!.jpg)
The 'best' method, some found, was to hang a victim upside down and saw them in half lengthways, from the groin to the head. Being upside down allows the sawing to continue at least as far as the chest before death prevails. One of history's most imaginably vile torture and execution methods, innovatively named “The Saw”, was spread all over the world across the centuries until surprisingly recently.
Η «καλύτερη» μέθοδος, που βρήκαν ορισμένοι, ήταν να κρέμαγαν το θύμα ανάποδα και να το πριόνιζαν στη μέση κατά μήκος, από τη βουβωνική χώρα μέχρι το κεφάλι. Το να είσαι ανάποδα επιτρέπει να συνεχιστεί το πριόνισμα τουλάχιστον μέχρι το στήθος, πριν επέλθει ο θάνατος. Μια από τις πιο ευφάνταστα βδελυρές μεθόδους βασανιστηρίων και εκτέλεσης της ιστορίας, με την πρωτοποριακή ονομασία «πριόνισμα», απλώθηκε σε όλο τον κόσμο ανά τους αιώνες μέχρι πρόσφατα.
Death by sawing is the act of sawing or cutting a living person in half, either sagittally (usually midsagittally), or transversely. Death by sawing was a method of torture and execution reportedly used in different parts of the world. The victim would be held upside down, allowing the blood to rush to their head, and then the torturer would slowly start slicing them between their legs. With the blood contained in the head, the victim would remain conscious throughout most of the slicing, often only passing out or dying when the saw hit their mid-section.
Ο θάνατος με πριόνισμα είναι η πράξη της κοπής ενός ζωντανού ατόμου στη μέση, είτε οβελιαία (συνήθως μεσοβελονιά), είτε εγκάρσια. Ο θάνατος με πριόνισμα ήταν μια μέθοδος βασανιστηρίων και εκτέλεσης που χρησιμοποιήθηκε σε διάφορα μέρη του κόσμου. Το θύμα κρατιόταν ανάποδα, αφήνοντας το αίμα να ορμήσει στο κεφάλι του και μετά ο βασανιστής άρχιζε σιγά σιγά να το κόβει ανάμεσα στα πόδια του. Με το αίμα να λούζει το κεφάλι, το θύμα θα είχε τις αισθήσεις του καθ' όλη τη διάρκεια του τεμαχισμού, συχνά λιποθυμούσε ή πέθαινε μόνο όταν το πριόνι χτυπούσε στη μέση του.
The Judas Chair, was primarily used by the Spanish Inquisition and other judicial systems of that time. This torture tool consisted of a pyramid-shaped seat with a pointed tip. The victim would be placed nude on top of the seat, with their legs bound, and gradually lowered onto the sharp point. The Judas Cradle was a tool of punishment and coercion, with a high probability of inflicting internal injuries. Its use aimed to extract confessions or punish individuals that were deemed guilty of crimes or heresy.
Η Καρέκλα του Ιούδα, χρησιμοποιήθηκε κυρίως από την Ισπανική Ιερά Εξέταση και άλλα δικαστικά συστήματα εκείνης της εποχής. Αυτό το εργαλείο βασανιστηρίων αποτελούνταν από ένα κάθισμα σε σχήμα πυραμίδας με μια μυτερή άκρη. Έβαζαν το θύμα γυμνό πάνω από τον κώνο, με τα πόδια δεμένα, και σταδιακά το κατέβαζαν στο αιχμηρό σημείο. Ήταν εργαλείο τιμωρίας και εξαναγκασμού, με μεγάλη πιθανότητα πρόκλησης εσωτερικών τραυματισμών. Η χρήση του στόχευε στην απόσπαση ομολογιών ή στην τιμωρία ατόμων που κρίθηκαν ένοχα για εγκλήματα ή αίρεση..webp)
Judas Chair, the chair of horror, the gruesome device became a fixture in medieval dungeons and even remained in use in Europe well into the 19th century.
Το Καρέκλα του Ιούδα, η καρέκλα του τρόμου, η φρικτή συσκευή βρισκόταν σταθερά σε μεσαιωνικά μπουντρούμια και παρέμεινε σε χρήση στην Ευρώπη μέχρι τον 19ο αιώνα.
The pyramid-shaped spot was considered suitable for the victim to sit on naked, changing holes according to his gender. As soon as the "nose" of the pyramid entered the anus or vulva, the ropes holding the body began to loosen, and the outcome of the horror varied according to the punishment.
Το «κάθισμα» σχήματος πυραμίδας θεωρείτο κατάλληλο για να κάθεται το θύμα γυμνό, αλλάζοντας οπές ανάλογα με το φύλο του. Μόλις η «μύτη» της πυραμίδας εισερχόταν στον πρωκτό ή το αιδοίο, τα σχοινιά που κρατούσαν το σώμα άρχιζαν να χαλαρώνουν και η κατάληξη της φρίκης ποίκιλε ανάλογα με την ποινή.
The wheel. Theis was a very popular system of torture and execution used only for cases of witchcraft. The most common procedure was divided in two different phases, both extremely painful. The first phase consisted of fracturing the bones and joints of the accused person by means of a small wheel called a fracturing-wheel, equipped externally with many spikes. The second phase was implemented in case of execution. The accused's body, thus shattered and disjointed, was literally twined through the spokes of a large cart-wheel and then hoisted on a long pole where the victim was left till death.
Ο τροχός. Αυτό ήταν ένα πολύ δημοφιλές είδος βασανιστηρίων και εκτελέσεων που χρησιμοποιούνταν μόνο για περιπτώσεις μαγείας. Η πιο κοινή διαδικασία χωριζότανε σε δύο διαφορετικές φάσεις, και οι δύο εξαιρετικά επώδυνες. Η πρώτη φάση συνίστατο στο σπάσιμο των οστών και των αρθρώσεων του κατηγορουμένου μέσω ενός μικρού τροχού που ονομάζεται τροχός κατάγματος, εξοπλισμένου εξωτερικά με πολλές ακίδες. Η δεύτερη φάση εφαρμοζότανε σε περίπτωση εκτέλεσης. Το σώμα του κατηγορούμενου, έτσι θρυμματισμένο και αποσυναρμολογημένο, κυριολεκτικά τοποθετείτο μέσα από τις ακτίνες ενός μεγάλου τροχού καροτσιού και στη συνέχεια ανυψώνετο σε ένα μακρύ κοντάρι όπου το θύμα αφηνόταν μέχρι να πεθάνει.
A popular varitation, especially in cases of witchcraft was to set fire to the wheel and stake; in such cases death occured quickly from burning. Wheel torture dates back to Ancient times, and it regained popularity in Medieval Europe, where legends tell of torture victims being strapped to large wheels and rolled downhill.
Μια δημοφιλής παραλλαγή, ειδικά σε περιπτώσεις μαγείας, ήταν να βάζουν φωτιά στον τροχό και τον πάσσαλο. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο θάνατος ερχόταν γρήγορα από το κάψιμο.Τα βασανιστήρια με τροχούς χρονολογούνται από την Αρχαιότητα και απέκτησαν δημοτικότητα στη μεσαιωνική Ευρώπη, όπου οι θρύλοι λένε ότι τα θύματα βασανιστηρίων δένονταν σε μεγάλους τροχούς και τα κυλούσαν στην κατηφόρα.
.jpg)
A man was shackled to a gridiron, making it impossible to stand up. Lying on such a lattice, victims of torture received burns from hot metal and an open flame, until they confessed to a crime or died from pain shock.
Ξαπλωμένα σε ένα τέτοιο πλέγμα, τα θύματα βασανιστηρίων πάθαιναν εγκαύματα από το καυτό μέταλλο και τις φλόγες, μέχρι να ομολογήσουν το έγκλημα ή να πεθάνουν από το σοκ του πόνου.
Impaling is a particularly gruesome form of torture and death: A wood or metal pole is inserted through the body either front to back, or vertically, through the rectum or vagina. The exit wound could be near the victim's neck, shoulders or mouth.
Ο ανασκολοπισμός (παλούκωμα) είναι μια ιδιαίτερα φρικτή μορφή βασανιστηρίων και θανάτου: Ένας ξύλινος ή μεταλλικός στύλος εισάγεται μέσω του σώματος είτε εμπρός προς τα πίσω είτε κάθετα, μέσω του ορθού ή του κόλπου. Το τραύμα εξόδου μπορεί να βρίσκεται κοντά στο λαιμό, τους ώμους ή το στόμα του θύματος.
In some cases, the pole was rounded, not sharp, to avoid damaging internal organs and thereby prolong the suffering of the victim. The pole was then raised vertically to display the victim's torment — it could take hours or days for the impaled person to die.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο στύλος ήταν στρογγυλεμένος, όχι αιχμηρός, για να αποφευχθεί η καταστροφή των εσωτερικών οργάνων και ως εκ τούτου να παραταθεί το βάσανο του θύματος. Στη συνέχεια, ο στύλος στήνεται κατακόρυφα για να αρχίσει το μαρτύριο του θύματος — θα μπορούσαν να χρειαστούν ώρες ή μέρες για να πεθάνει το άτομο με αυτό τον τρόπο.
Impalement is one of the most terrible and cruel ways of death penalty, where the convict is literally impaled on a wooden or metal stake by his own weight.
Ο ανασκολοπισμός ή ο διοβελισμός ή κοινώς παλούκωμα είναι ένας από τους φοβερότερους και αγριότερους τρόπους θανατικής εκτέλεσης, όπου ο κατάδικος κυριολεκτικά σουβλίζεται σ’ ένα ξύλινο ή μεταλλικό πάσσαλο από το βάρος του.
It seems that Impalement (in the sense of skewering) has its origins in Asia.
Φαίνεται ότι ο ανασκολοπισμός ή παλούκωμα (με την έννοια του σουβλίσματος) έχει τις ρίζες του στην Ασία.
Vlad III, commonly known as Vlad the Impaler (Romanian: Vlad Țepeș or Vlad Draculea); was a ruler of Wallachia. He is often considered one of the most important rulers in Wallachian history and a national hero of Romania. His practice of impaling his enemies would establish him as Vlad the Impaler.
Ο Βλαντ Γ', κοινώς γνωστός ως Βλαντ ο Ανασκολοπιστής ή Παλουκωτής (ρουμανικά: Vlad Țepeș ή Βλαντ Ντρακουλέα) ήταν ηγεμόνας της Βλαχίας. Συχνά θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ηγεμόνες στην ιστορία της Βλαχίας και εθνικός ήρωας της Ρουμανίας. Η πρακτική του να παλουκώνει τους εχθρούς του έδωσαν το προσωνύμιο Βλαντ Παλουκωτής.
The terrible Middle Ages were indeed the golden age of savage and inhuman torture, with tools and methods of incredible cruelty and brutality. That period (roughly a thousand years from the 5th to the 15th century) was rightly called the "Dark Ages". And if today there is another darkness, fortunately there is also the light -outside- that is struggling to shine...
Ο τρομερός Μεσαίωνας ήταν πράγματι η χρυσή εποχή των άγριων και απάνθρωπων βασανιστηρίων, με εργαλεία και μεθόδους απίστευτης βαναυσότητας και βαρβαρότητας. Η περίοδος εκείνη (χίλια χρόνια περίπου από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα) ορθώς χαρακτηρίστηκε ως «Σκοτεινά Χρόνια». Και αν σήμερα υπάρχει μια άλλη σκοτεινιά, υπάρχει ευτυχώς και το φως -εκεί έξω- που παλεύει να λάμψει…
Deliberately painful methods of execution for severe crimes were taken for granted as part of justice until the development of Humanism in 17th century philosophy, and "cruel and unusual punishment" was denounced in the English Bill of Rights of 1689. The Age of Enlightenment in the western world further developed the idea of universal human rights. The adoption of the Universal Declaration of Human Rights in 1948 marks the recognition of a general ban of torture by all UN member states.
Οι εσκεμμένα επώδυνες μέθοδοι εκτέλεσης για σοβαρά εγκλήματα θεωρούνταν δεδομένες ως μέρος της δικαιοσύνης μέχρι την ανάπτυξη του ανθρωπισμού στη φιλοσοφία του 17ου αιώνα και η «σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία» καταγγέλθηκε στην αγγλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του 1689. Η Εποχή του Διαφωτισμού στο δυτικό κόσμο ανέπτυξε περαιτέρω την ιδέα των καθολικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 1948 σηματοδοτεί την αναγνώριση της γενικής απαγόρευσης των βασανιστηρίων από όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ.
Τα βασανιστήρια με νερό περιλαμβάνουν μια ποικιλία τεχνικών που χρησιμοποιούν νερό για να προκληθεί σωματική ή ψυχολογική βλάβη σε ένα θύμα ως μορφή βασανιστηρίου ή εκτέλεσης. Προκειμένου να πραγματοποιηθεί καλύτερα αυτή η μορφή βασανιστηρίων, έβαζαν τον κατηγορούμενο σε ένα είδος «ντιβάνι» που αποτελούνταν, σε μια από τις μορφές του, από ένα μεγάλο τραπέζι με υπερυψωμένο κέντρο.
After tying the hands and feet of the victim to the edges of this table, the torturer proceeded with his work in one of several ways. One of these methods involved forcing the victim to swallow large amounts of water with the help of a funnel, then striking his swollen and arched abdomen repeatedly with heavy blows. Αφού έδεναν τα χέρια και τα πόδια του θύματος στις άκρες του τραπεζιού, ο βασανιστής προχωρούσε στη δουλειά του με έναν από τους διάφορους τρόπους. Μία από αυτές τις μεθόδους περιλάμβανε τον εξαναγκασμό του θύματος να καταπιεί μεγάλες ποσότητες νερού με τη βοήθεια ενός χωνιού, στη συνέχεια χτυπώντας την διογκωμένη και τοξωτή κοιλιά του επανειλημμένα με δυνατά χτυπήματα.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι αυτή η μορφή βασανιστηρίων, σε όλες τις παραλλαγές της, θεωρούταν «ελαφριά», και οποιαδήποτε ενδεχόμενη ομολογία που λαμβανόταν μέσω αυτής της τεχνικής, θεωρούταν από τα δικαστήρια ως «αυθόρμητη» και ότι λήφθηκε χωρίς την εφαρμογή βασανιστηρίων.
Ρακ. Ακόμη μεσαιωνική συσκευή βασανιστηρίων. Τα θύματα αναγκάζονταν να ξαπλώνουν στην επιφάνεια που έμοιαζε με τραπέζι και να δένουν τα χέρια και τα πόδια τους με σχοινιά. Τα σχοινιά ήταν στερεωμένα σε κυλίνδρους που, όταν γύριζαν, τέντωναν τα άκρα του θύματος προς αντίθετες κατευθύνσεις. Η δύναμη τελικά έσκιζε τους μυϊκούς τους συνδέσμους και εξάρθρωνε τα χέρια και τα πόδια τους, καθιστώντας τον έναν απλό αλλά αποτελεσματικό τρόπο βασανιστηρίων.
Τα βασανιστήρια με ρακ συνδέονται συχνότερα με τους μεσαιωνικούς χρόνους. Σε μια εποχή που οι δήμιοι επιδίωκαν αποτελεσματικές —αν και σκληρές— μορφές τιμωρίας, αυτή η συγκεκριμένη συσκευή βρισκόταν σε μια κατηγορία από μόνη της. Οι συσκευές βασανιστηρίων όπως αυτή κακοποιούσαν βάναυσα τα θύματα - και πολλές φορές, τα άφηναν παράλυτα.
Torture by the Rack, an infamous torture device dating back to medieval times, is one of the most painful torture methods. This torture device pulled the limbs on a stretching table. The victim’s ankles and wrists were bound to these rollers with ropes, and as the torturer turned the handle, the ropes attached to the rollers would be pulled. This resulted in the victim’s limbs being slowly separated in opposite directions. This relentless stretching caused immense pain and often resulted in dislocated joints, torn ligaments, and the snapping of bones. The torturer had control over the degree of stretching, allowing them to gradually increase the tension, pushing the victim to their limits. Το Rack, ένα διαβόητο εργαλείο βασανισμού που χρονολογείται από τους μεσαιωνικούς χρόνους. Είναι μια από τις πιο επώδυνες μεθόδους βασανιστηρίων. Αυτή η συσκευή βασανιστηρίων τραβά τα άκρα σε ένα τεντωμένο τραπέζι. Οι αστράγαλοι και οι καρποί του θύματος ήταν δεμένοι σε αυτούς τους κυλίνδρους με σχοινιά και καθώς ο βασανιστής γύριζε τη λαβή, τα σχοινιά που ήταν προσαρτημένα στους κυλίνδρους θα τραβούνταν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα άκρα του θύματος να διαχωρίζονται αργά σε αντίθετες κατευθύνσεις. Αυτό το αδυσώπητο τέντωμα προκαλούσε τεράστιο πόνο και συχνά είχε ως αποτέλεσμα εξάρθρωση των αρθρώσεων, ρήξη συνδέσμων και σπασίματα οστών. Ο βασανιστής είχε τον έλεγχο του βαθμού διάτασης, επιτρέποντάς τους να αυξήσουν σταδιακά την ένταση, ωθώντας το θύμα στα όριά του.
Σε όλη την ιστορία, το ρακ χρησιμοποιήθηκε σε διάφορες περιοχές και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η χρήση του δεν περιορίστηκε σε συγκεκριμένες ομάδες ή κοινωνίες, αλλά μάλλον ξεπέρασε τα πολιτιστικά όρια, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά βασάνων και αγωνίας. Το ράφι είναι σίγουρα ένα από τα πιο φρικιαστικά όργανα βασανιστηρίων που έχουν υπάρξει στους μεσαιωνικούς χρόνους.
Το βασανιστήριο του πριονιού! Το πριόνισμα ενός ατόμου κάθετα στη μέση, ήταν μια από τις πολλές μεθόδους εκτέλεσης που χρησιμοποιούσαν. Είναι δύσκολο να πούμε πότε επινοήθηκε για πρώτη φορά το πριόνισμα θανάτου, αλλά μπορούμε, να πούμε με βεβαιότητα ότι αύτο άρχισε αμέσως μετά την εφεύρεση των πριονιών!
.jpg)
Η «καλύτερη» μέθοδος, που βρήκαν ορισμένοι, ήταν να κρέμαγαν το θύμα ανάποδα και να το πριόνιζαν στη μέση κατά μήκος, από τη βουβωνική χώρα μέχρι το κεφάλι. Το να είσαι ανάποδα επιτρέπει να συνεχιστεί το πριόνισμα τουλάχιστον μέχρι το στήθος, πριν επέλθει ο θάνατος. Μια από τις πιο ευφάνταστα βδελυρές μεθόδους βασανιστηρίων και εκτέλεσης της ιστορίας, με την πρωτοποριακή ονομασία «πριόνισμα», απλώθηκε σε όλο τον κόσμο ανά τους αιώνες μέχρι πρόσφατα.
Ο θάνατος με πριόνισμα είναι η πράξη της κοπής ενός ζωντανού ατόμου στη μέση, είτε οβελιαία (συνήθως μεσοβελονιά), είτε εγκάρσια. Ο θάνατος με πριόνισμα ήταν μια μέθοδος βασανιστηρίων και εκτέλεσης που χρησιμοποιήθηκε σε διάφορα μέρη του κόσμου. Το θύμα κρατιόταν ανάποδα, αφήνοντας το αίμα να ορμήσει στο κεφάλι του και μετά ο βασανιστής άρχιζε σιγά σιγά να το κόβει ανάμεσα στα πόδια του. Με το αίμα να λούζει το κεφάλι, το θύμα θα είχε τις αισθήσεις του καθ' όλη τη διάρκεια του τεμαχισμού, συχνά λιποθυμούσε ή πέθαινε μόνο όταν το πριόνι χτυπούσε στη μέση του.
Η Καρέκλα του Ιούδα, χρησιμοποιήθηκε κυρίως από την Ισπανική Ιερά Εξέταση και άλλα δικαστικά συστήματα εκείνης της εποχής. Αυτό το εργαλείο βασανιστηρίων αποτελούνταν από ένα κάθισμα σε σχήμα πυραμίδας με μια μυτερή άκρη. Έβαζαν το θύμα γυμνό πάνω από τον κώνο, με τα πόδια δεμένα, και σταδιακά το κατέβαζαν στο αιχμηρό σημείο. Ήταν εργαλείο τιμωρίας και εξαναγκασμού, με μεγάλη πιθανότητα πρόκλησης εσωτερικών τραυματισμών. Η χρήση του στόχευε στην απόσπαση ομολογιών ή στην τιμωρία ατόμων που κρίθηκαν ένοχα για εγκλήματα ή αίρεση.
.webp)
Το Καρέκλα του Ιούδα, η καρέκλα του τρόμου, η φρικτή συσκευή βρισκόταν σταθερά σε μεσαιωνικά μπουντρούμια και παρέμεινε σε χρήση στην Ευρώπη μέχρι τον 19ο αιώνα.
Το «κάθισμα» σχήματος πυραμίδας θεωρείτο κατάλληλο για να κάθεται το θύμα γυμνό, αλλάζοντας οπές ανάλογα με το φύλο του. Μόλις η «μύτη» της πυραμίδας εισερχόταν στον πρωκτό ή το αιδοίο, τα σχοινιά που κρατούσαν το σώμα άρχιζαν να χαλαρώνουν και η κατάληξη της φρίκης ποίκιλε ανάλογα με την ποινή.
Ο τροχός. Αυτό ήταν ένα πολύ δημοφιλές είδος βασανιστηρίων και εκτελέσεων που χρησιμοποιούνταν μόνο για περιπτώσεις μαγείας. Η πιο κοινή διαδικασία χωριζότανε σε δύο διαφορετικές φάσεις, και οι δύο εξαιρετικά επώδυνες. Η πρώτη φάση συνίστατο στο σπάσιμο των οστών και των αρθρώσεων του κατηγορουμένου μέσω ενός μικρού τροχού που ονομάζεται τροχός κατάγματος, εξοπλισμένου εξωτερικά με πολλές ακίδες. Η δεύτερη φάση εφαρμοζότανε σε περίπτωση εκτέλεσης. Το σώμα του κατηγορούμενου, έτσι θρυμματισμένο και αποσυναρμολογημένο, κυριολεκτικά τοποθετείτο μέσα από τις ακτίνες ενός μεγάλου τροχού καροτσιού και στη συνέχεια ανυψώνετο σε ένα μακρύ κοντάρι όπου το θύμα αφηνόταν μέχρι να πεθάνει.
Μια δημοφιλής παραλλαγή, ειδικά σε περιπτώσεις μαγείας, ήταν να βάζουν φωτιά στον τροχό και τον πάσσαλο. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο θάνατος ερχόταν γρήγορα από το κάψιμο.Τα βασανιστήρια με τροχούς χρονολογούνται από την Αρχαιότητα και απέκτησαν δημοτικότητα στη μεσαιωνική Ευρώπη, όπου οι θρύλοι λένε ότι τα θύματα βασανιστηρίων δένονταν σε μεγάλους τροχούς και τα κυλούσαν στην κατηφόρα.
Gridiron (Grid for torture by fire). This type of torture is often mentioned in the books of the early Middle Ages. It is usually described as an ordinary metal grill, mounted horizontally on the legs in order to be able to make a fire underneath.
Gridiron (Πλέγμα για βασανιστήρια με φωτιά). Αυτό το είδος βασανιστηρίων αναφέρεται συχνά στα βιβλία του πρώιμου Μεσαίωνα. Συνήθως περιγράφεται ως μια συνηθισμένη μεταλλική σχάρα, τοποθετημένη οριζόντια στα πόδια για να μπορεί να έχει φωτιά από κάτω. Ο άντρας δένεται σε ένα πλέγμα, καθιστώντας αδύνατο να σταθεί όρθιος. .jpg)
Ξαπλωμένα σε ένα τέτοιο πλέγμα, τα θύματα βασανιστηρίων πάθαιναν εγκαύματα από το καυτό μέταλλο και τις φλόγες, μέχρι να ομολογήσουν το έγκλημα ή να πεθάνουν από το σοκ του πόνου.
Ο ανασκολοπισμός (παλούκωμα) είναι μια ιδιαίτερα φρικτή μορφή βασανιστηρίων και θανάτου: Ένας ξύλινος ή μεταλλικός στύλος εισάγεται μέσω του σώματος είτε εμπρός προς τα πίσω είτε κάθετα, μέσω του ορθού ή του κόλπου. Το τραύμα εξόδου μπορεί να βρίσκεται κοντά στο λαιμό, τους ώμους ή το στόμα του θύματος.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο στύλος ήταν στρογγυλεμένος, όχι αιχμηρός, για να αποφευχθεί η καταστροφή των εσωτερικών οργάνων και ως εκ τούτου να παραταθεί το βάσανο του θύματος. Στη συνέχεια, ο στύλος στήνεται κατακόρυφα για να αρχίσει το μαρτύριο του θύματος — θα μπορούσαν να χρειαστούν ώρες ή μέρες για να πεθάνει το άτομο με αυτό τον τρόπο.
Ο ανασκολοπισμός ή ο διοβελισμός ή κοινώς παλούκωμα είναι ένας από τους φοβερότερους και αγριότερους τρόπους θανατικής εκτέλεσης, όπου ο κατάδικος κυριολεκτικά σουβλίζεται σ’ ένα ξύλινο ή μεταλλικό πάσσαλο από το βάρος του.
Φαίνεται ότι ο ανασκολοπισμός ή παλούκωμα (με την έννοια του σουβλίσματος) έχει τις ρίζες του στην Ασία.
Ο Βλαντ Γ', κοινώς γνωστός ως Βλαντ ο Ανασκολοπιστής ή Παλουκωτής (ρουμανικά: Vlad Țepeș ή Βλαντ Ντρακουλέα) ήταν ηγεμόνας της Βλαχίας. Συχνά θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ηγεμόνες στην ιστορία της Βλαχίας και εθνικός ήρωας της Ρουμανίας. Η πρακτική του να παλουκώνει τους εχθρούς του έδωσαν το προσωνύμιο Βλαντ Παλουκωτής.
Ο τρομερός Μεσαίωνας ήταν πράγματι η χρυσή εποχή των άγριων και απάνθρωπων βασανιστηρίων, με εργαλεία και μεθόδους απίστευτης βαναυσότητας και βαρβαρότητας. Η περίοδος εκείνη (χίλια χρόνια περίπου από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα) ορθώς χαρακτηρίστηκε ως «Σκοτεινά Χρόνια». Και αν σήμερα υπάρχει μια άλλη σκοτεινιά, υπάρχει ευτυχώς και το φως -εκεί έξω- που παλεύει να λάμψει…
Οι εσκεμμένα επώδυνες μέθοδοι εκτέλεσης για σοβαρά εγκλήματα θεωρούνταν δεδομένες ως μέρος της δικαιοσύνης μέχρι την ανάπτυξη του ανθρωπισμού στη φιλοσοφία του 17ου αιώνα και η «σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία» καταγγέλθηκε στην αγγλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του 1689. Η Εποχή του Διαφωτισμού στο δυτικό κόσμο ανέπτυξε περαιτέρω την ιδέα των καθολικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 1948 σηματοδοτεί την αναγνώριση της γενικής απαγόρευσης των βασανιστηρίων από όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ.
No comments:
Post a Comment