Νοτιοδυτικά του Αμμάν, προσπερνώντας την κοιλάδα Arabah, ο ταξιδιώτης συναντάει μέσα στα ορεινά περάσματα την αρχαία πόλη της Πέτρας. Βρίσκεται περίπου στο μέσον της διαδρομής μεταξύ της Δαμασκού, της Συρίας, της Ιερουσαλήμ, του Αμμάν και της Ερυθράς Θάλασσας, καθιστώντας τη γεωγραφική της θέση ιδανική για την ανάπτυξη εμπορικού κέντρου στην περιοχή ήδη από τα πρώτα χρόνια ίδρυσής της. Παρουσιάζει εξίσου έντονο αρχαιολογικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, λόγω της όμορφης λαξευμένης αρχιτεκτονικής σε βράχο και του καινοτόμου συστήματος διαχείρισης των υδάτων, που κατέστησε την περιοχή κατοικήσιμη, παρόλο που περιβάλλεται από έρημο και βουνά. Απομακρύνομαι από την ομάδα καθώς ο βηματισμός μου αλλά και η μαγεία της αρχιτεκτονικής σε κάθε εκατοστό δεν μου επέτρεπαν να την ακολουθώ. Τρεις μέρες χρειάζεται να γυρίσει ένας ταξιδιώτης την Αρχαία πόλη και είχαμε στη διάθεση μας μόλις 2,5 ώρες. Η απόσταση για να γυρίσεις όλα τα μνημεία είναι περίπου 20 km οπότε θα πρέπει να βρίσκεσαι στο χώρο αρκετά νωρίς και να μείνεις μέχρι το απόγευμα . Να έχεις ντυθεί ελαφριά και άνετα αφού έχεις αρκετό περπάτημα θα χρειαστείς αθλητικά παπούτσια και φυσικά πολύ νερό.
Τα μάτια μετά βίας κρατιούνται ανοικτά. Κανείς δεν μιλάει και ας είχε εκείνη την μέρα και ώρα 2,000 επισκέπτες. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονται είναι το κουδούνισμα από τα πέταλα των αλόγων καθώς χτυπούν στα χαλίκια μέσα στο στενό πέρασμα του φαραγγιού, που οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο της Πέτρας.
Περπατάς σχεδόν ένα χιλιόμετρο μέσα στο φαράγγι, δεξιά και αριστερά βλέπεις βράχους σε 18 αποχρώσεις του ροζ χρώματος. Εκεί, προφυλαγμένη από τις αντίξοεες καιρικές συνθήκες της ερήμου, οι Ναβαταίοι σμίλεψαν στα βράχια που φτάνουν ακόμη και τα 100 μέτρα, την πόλη τους. Η αρχαία πόλη της Πέτρας στην Ιορδανία, είναι εθνικός θησαυρός και το πιο διάσημο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας, απλώνεται μπροστά μου…
Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου λούζουν στο φως τους κίονες και τα αετώματα ενός ναού που ξεπροβάλλει μέσα από τον τραχύ βράχο, στη μέση του πουθενά, σαν την πιο απίθανη ψευδαίσθηση. Η σιωπή δίνει τη θέση της σε ένα αυξανόμενης έντασης μουρμουρητό δέους… Μόλις τρία χιλιόμετρα περπάτημα για να φτάσεις στο πρώτο και πιο γνωστό μνημείο της Πέτρας αλλά και ολόκληρης της Ιορδανίας .
Πριν από 2.000 χρόνια, η Πέτρα βρισκόταν στο σταυροδρόμι των καραβανιών που περνούσαν φορτωμένα με μπαχαρικά, υφάσματα και αρώματα από τη μακρινή Ασία. Οι εφευρετικοί Ναβαταίοι βρήκαν έναν τρόπο να μαζεύουν το πολύτιμο νερό και η πόλη αναπτύχθηκε ταχύτατα, φιλοξενώντας πάνω από 20.000 κατοίκους. Μόλις το ένα εικοστό της αρχαίας πόλης έχει ανασκαφεί μέχρι σήμερα.
Το θέατρο της πόλης είχε χωρητικότητα 4.000 θεατών, γεγονός που δείχνει το μέγεθος αλλά και το πολιτιστικό επίπεδο της Πέτρας. Ένας ισχυρός σεισμός ισοπέδωσε μεγάλο μέρος της πόλης και κατέστρεψε το υδραυλικό της σύστημα. Οι δρόμοι των καραβανιών άλλαξαν και οι κάθε λογής επιδρομείς επιτέθηκαν στην Πέτρα στερώντας της τα πλούτη της. Σιγά σιγά η πόλη σιώπησε και χάθηκε στη λήθη της ιστορίας. Όλα αυτά μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, όταν ένας τολμηρός Ελβετός τυχοδιώκτης που μόλις είχε κλείσει τα 25 χρόνια του, ο J.L. Burckhardt, αποφάσισε να εξερευνήσει τα βάθη της ερήμου στην Εγγύς Ανατολή αναζητώντας χαμένους θησαυρούς. Υπάρχουν περίπου 800 διαφορετικά αξιοθέατα στον ευρύτερο χώρο της αρχαίας Πέτρας, εκ των οποίων 500 τάφοι.
Τα μνημεία που ήταν θαμμένα κάτω από τους αμμόλοφους οδήγησαν το 1985 την Πέτρα να ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η περιοχή ονομάστηκε ως ένα από τα «Επτά Νέα Θαύματα του Κόσμου», οδηγώντας σε ραγδαία άνοδο του τουρισμού.
Ταξιδιωτικές πληροφορίες
•Στην Πέτρα μπορείς να φτάσεις με λεωφορεία από το Αμμάν. Υπάρχουν τα δημόσια λεωφορεία, τα οποία αναχωρούν ανά μία ώρα από το πρωί έως το βράδυ.
•Η είσοδος είναι 50 jd για μία μέρα, 55 για δύο ημέρες και 60 για τρεις ημέρες.
•Οι ώρες λειτουργίας είναι 06:00-16:00 (χειμερινό ωράριο) και 06:00-18:00 (καλοκαιρινό ωράριο).
•Πριν κλείσετε οποιαδήποτε συμφωνία με βεδουίνο συμφωνήστε την τιμή.
•Σε όλη την πορεία σας αν δεν αρνηθείτε με ένα στεγνό «όχι» θα σας ακολουθούν μέχρι να σας πείσουν – Οπότε αποφύγετε την έκφραση: «θα το σκεφτώ» - Την έχετε πατήσει
•Πανάκριβα τα σουβενίρ αφού θεωρείται και είναι το Νο1 τουριστικό μέρος της χώρας. Προσωπικά αγόρασα ένα είδος καλλυντικού και φτάνοντας στην Κύπρο διαπίστωσα ότι μέσα στο κατά τα άλλα παραδοσιακό δοχείο δεν υπήρχε τίποτα μέσα πληρώνοντας περίπου 35 ευρώ. Αργότερα θα μάθω ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο το έδιναν μέχρι τα 4 ευρώ.
•Στην Πέτρα ο Steven Spielberg αποφάσισε να σκηνοθετήσει την ταινία: «Ο Ιντιάνα Τζόουνς», παραγωγής 1981. Ο τότε Βασιλιάς της Ιορδανίας, Χουσεΐν, υποστήριξε την παραγωγή της ταινίας με κάθε τρόπο, παρέχοντας μεταξύ άλλων τέσσερα από τα δικά του άλογα, για τις ανάγκες των γυρισμάτων.
Όλα αλλάζουν…
Με βαμμένα μάτια από τα χέρια ενός Βεδουίνου που με την ειδική αυτή μπογιά εξασφαλίζεις την ασφάλεια από την άμμο, ανοίγω τα χέρια με τις παλάμες να κοιτούν τον ουρανό. Ευχαριστώντας το Θεό, που με βοήθησαν να ζήσω και αυτή την εμπειρία. Να καταλάβω και να έχω τη δυνατότητα να μεταφέρω σε εσάς πως ονειρεμένες διακοπές δεν είναι μόνο τα εξωτικά μέρη ή οι κοσμοπολίτικες πρωτεύουσες. Οnce in a lifetime εμπειρία, ακόμα και αν ανήκεις στους πιο δύσπιστους ταξιδιώτες, η μοναδική γοητεία των άγονων αυτών περιοχών του κόσμου δεν θα αφήσει κανένα ασυγκίνητο.
Το καλοκαίρι που πέρασε ήθελα να ταξιδέψω…Παρά τις προσκλήσεις που λάμβανα κατά διαστήματα από διάφορους οργανισμούς, ή τα πλάνα που κάναμε με την παρέα, με έκαναν να αισθάνομαι ότι δεν είχε έρθει εκείνη η ώρα ακόμη για να συναντήσω το «δεύτερο μου σπίτι».
Όσο και αν «αρνούμαι» πεισματικά να είμαι ρομαντική, ποτέ δεν πίστευα ότι μια χούφτα πέτρες, μια καταλάθος βουτιά σ’ έναν αμμόλοφο βλέποντας τον ουρανό να «πέφτει», μαζί μου με τα χιλιάδες αστέρια να θα έκανε να νιώθω τόσο μικρή, πιο μικρή και από έναν κόκκο άμμου…και ταυτόχρονα τόσο σημαντική…γιατί εκείνο το δευτερόλεπτο είδα πως η ζωή, η γη, η ανθρωπότητα, είναι ένας κόκκος σε μια κλεψύδρα…πέφτουν οι κόκκοι άμμου προς τα κάτω. Τελειώνει ο χρόνος. Τελείωσε. Αν αναποδογυρίσεις όμως την κλεψύδρα το τέλος γίνεται μια νέα αρχή.
Αγαπώ τη ζωή και «επενδύω» σε ταξίδια. Αυτό που έμαθα μέχρι σήμερα είναι πώς οι άνθρωποι μπορεί να σας απογοητεύσουν, αλλά ένα ταξίδι δεν θα βλάψει ποτέ…
Φοράω στο λαιμό μου ένα κολιέ με τη σημαία της Ιορδανίας και μια καρδιάς στα χρώματα της πέτρας…Θυμάμαι τον Υπουργό Τουρισμού που συνάντησα σε μια πόλη και αντί για την κάρτα του μου έδωσε μια καρφίτσα για να βάλω στο μπλουζάκι που φορούσα. Μου ζήτησε να δώσω χαιρετίσματα στον Υφυπουργό Τουρισμού Σάββα Περδίο και οι τελευταίες του λέξεις πριν αποχαιρετιστούμε: «Σε αυτή τη χώρα θα είσαι πάντα καλεσμένη, μας».
Η ζωή μου πήρε την τροπή που της έδωσα – To μόνο σουβενίρ που πήρα μια κλεψύδρα. Ακολουθούσα και ακολουθώ πάντα το ένστικτό μου και ποτέ δεν σταμάτησα να ψάχνω γι’ ανεμόμυλους στην άκρη του πουθενά. H Ιοδρανία είναι το δεύτερο μου σπίτι γιατί εκεί οι άνθρωποι χαμογελάνε, γιατί τα σύνορα τους με τις άλλες χώρες μια νοητή γραμμή, γιατί η πολυτέλεια κυριαρχεί μαζί με μια κουλτούρα και ταυτόχρονα ζωντάνια που δεν έχω δει σε καμία μεγαλούπολη που «σερβίρετε» ως brand…
Κρατάω την Ιορδανία στην καρδιά ως κλεψύδρα και ξέρω πλέον πώς όταν κάτι μου προκαλεί δυσφορία, την αναποδογυρίζω και ξεκινώ από την αρχή…
Της Νικολέτα Χρήστου
No comments:
Post a Comment